Ik ging met een tegenstander naar de A12-blokkade
Centraal eindexamen geen graadmeter voor succesvolle toekomst
Reacties (22)
Nog al makkelijk om het nut van een eindtest te betwijfelen omdat hij een keer niet door ging. Wat namelijk een tweede effect is, is dat scholen ook getest worden. Als school zal je structureel leerlingen moeten afleveren die aan een bepaald niveau doen. Als je jouw slagingscijfers op wil peppen door het niveau te verlagen, dan is het examen een hinderpaal. Een jaar geen examen gaat daar geen verandering in brengen maar als deze test permanent weg valt, dan is deze hinderpaal weg.
Volgens mij is de betreffende hoogleraar niet "Erik Meeter", maar "Martijn Meeter". Merk daarbij wel op dat er grote limitaties zijn voor hoeverre je conclusies kunt verbinden aan 1 variabele component. Want in een ander onderzoek [1] van dezelfde hoogleraar kwam ook een ander punt naar voren bij de vervolgopleidingen (onderzoek betrof alleen de VU, aan de hand van een enquête waaraan minder dan 10% van de ondervraagden aan deelnamen), was dat ook gedurende de vervolgopleidingen de studenten ook in een lockdown fase zaten. Daarbij werd o.a. aangegeven dat er ook minder te doen was als student, waardoor eventueel zelfs meer focus op de studie zelf werd gelegd i.p.v. het studentenleven. Naast de limitaties van de onderzoeken, valt moeilijk te zeggen wat nu het oorzakelijke verband is van bepaalde resultaten, als de situatie meerdere grote componenten kent. [1] https://psyarxiv.com/kn6v9
Een stressvrij leven is waarschijnlijk onmogelijk. Het lijkt me daarom beter als kinderen ook leren met stress om te gaan, niet om het te vermijden.
@ Mokker - dat is te eenvoudig gesteld. Spanningen, zeker 'chronic unpredictable stress' is schadelijk. Ze kunnen tot klinische depressie leiden, en ook nopen tot een opname voor langere tijd; er kunnen zelfmoordgedachten opkomen. Het is mogelijk dat kinderen een zekere predispositie hebben voor psychiatrische problemen. Die hoeven zich niet noodzakelijk ook voor te doen; maar bij ernstige belasting in de jeugd (en adolescentie) kan dit wel gebeuren. 'Leren omgaan met' klinkt aardig; maar ik zie deze bewoordingen in onze tijd te vaak in de context van begrippen als: armoede, onrecht, bestaansonzekerheid. Dan kom je snel terecht in dat wat in Angelsaksische culturen 'resilience' genoemd wordt: weerbaarheid, iets dat je ook al met zelfhulpboeken zou kunnen leren - naar het schijnt. Ga een ernstig onderbetaald flexwerker, die aldoor op de spreekwoordelijke schopstoel zit, maar eens moraliserend toespreken dat hij of zij eens wat meer weerstand moet zien te verwerven. Over kinderen: stressbelasting vermijden is natuurlijk en begrijpelijk. Omdat heel jonge mensen ook nog moeten leren risico's goed te schatten en af te wegen, zou ik zeggen: licht ze zo goed mogelijk in, en bescherm ze tegen spanningen waar dat kan.
@Uw Psychiator "Ga een ernstig onderbetaald flexwerker, die aldoor op de spreekwoordelijke schopstoel zit, maar eens moraliserend toespreken dat hij of zij eens wat meer weerstand moet zien te verwerven." -> totaal iets anders dan een examen. Flexwerk doe je immers uren per week. "Over kinderen: stressbelasting vermijden is natuurlijk en begrijpelijk. Omdat heel jonge mensen ook nog moeten leren risico’s goed te schatten en af te wegen, zou ik zeggen: licht ze zo goed mogelijk in, en bescherm ze tegen spanningen waar dat kan". Testen, sollicitatiegesprekken, publiekelijk spreken: hoort bij het leven. Soms moet je pieken onder druk. Je beschermt niemand door mensen daarvan weg te houden. Wel door ze onder goede omstandigheden daaraan bloot te stellen. Daar leren mensen van.
Die examens zijn zo alles bepalend, dat het echt vreemd is dat er geen grote onderzoeken gedaan worden over het nut ervan. Persoonlijk zou ik enorm voor zijn om eens experimenten te doen; 1 groep doet geen examen, 1 groep doet wel examen en we gaan ze eens jarenlang volgen. Als er geen wezenlijke verschillen uit voort komen, dan moeten we het nut toch maar eens heroverwegen.
Dat soort experimenten doe je maar met je eigen kinderen (als je die hebt) maar niet met die van mij.
Laten we alle leerlingen op de eerste dag in de brugklas hun diploma kado doen. Voorkomt veel stress bij leerling en leraar en dan kan de leerling lekker ontspannen zijn middelbare school afmaken. Zonder centraal examen mis je een objectief meetpunt en ben je afhankelijk van de schoolonderzoeken. Bij voor de school ongewenste uitkomsten (te laag) kan redelijk makkelijk worden bijgestuurd zodat de school er weer mooi op staat. Resultaat is onvergelijkbare schooldiploma’s. En ja het examen kan stress opleveren. Maar daarna heb je bij je studie en professionele carrière ook je meetmomenten. Dan kun je daar maar op voorbereid zijn.
Na zo'n 18 jaar formeel onderwijs, is ieder examen/tentamen toch weer spannend!
Afschaffen van eindtoetsen is echt iets voor de rubber tegels generatie. Iedereen is een winnaar. Het hele leven zal je toetsen moeten maken. Denk bijvoorbeeld aan een sollicitatiegesprek. Ook een soort toets. Het aantal examens dat ik mijn loopbaan heb moeten doen om diverse certificeringen die ik moest/wilde behalen kan ik inmiddels niet meer op twee handen tellen. Soms krijg je bij je training een certificaat voor aanwezigheid. Vaak best goed en leerzaam, maar van waarde voor je CV is het nauwelijks.
Overigens is de graadmeter voor een succesvolle toekomst hoe rijk je ouders zijn Dankzij de VVD, D66, PvdA, CDA en de CU
Zelden ben ik het met u eens, maar deze keer wel. Onderschat overigens vooral ook niet de verwerpelijke rol van GL in het studiefinancieringsverhaal.
Rond 1950 had 90% van alle Nederlanders niet meer dan lagere school. Toch hebben veel mensen uit de generatie die rond 1925 geboren is, hun maatschappelijke positie door hard werken en (avond)studie verbeterd. Hun kinderen waren vaak de eerste in hun familie die een middelbare school afronden of zelfs gingen studeren. Het onderwijs is voor de meeste kinderen nog steeds de beste springplank naar een succesvolle toekomst. Het is wel zo dat bemiddelde ouders meer mogelijkheden hebben om hun kinderen (financieel) te steunen. Daarom moet de studiebeurs weer terug komen.
@Griezel Ik ken ook veel mensen, die geen rijke ouders hadden, en toch middels studie succesvol zijn geworden. Dat heet doorzetten, discipline en perspectief voor ogen hebben, en vooral niet de slachtofferkaart trekken. Tipje.
Ja vroeger kon dat allemaal en nu niet meer . Bovendien zeg ik dat het een graadmeter is . Uitzonderingen zijn nog steeds wel mogelijk alleen de kansen zijn aanzienlijk verkleint .
nou wat zou je dan precies voor nuttige kennis moeten opdoen op die school waar je later iets aan hebt ? schrijven leer je in een jaartje en in dat zelfde jaar de basisprincipes van het rekenen . daarna is het slechts stukjes kennis uit de context die als je mazzel hebt wel klopt (ik had die beruchte tong nog in mijn biologieboek staan en heb jaren gedacht dat mijn tong niet klopte maar het bleek dat het boek niet klopte)
'nou wat zou je dan precies voor nuttige kennis moeten opdoen op die school waar je later iets aan hebt ?' Had nou maar gestudeerd dan had je dat geweten..
@Griezel 'In een jaartje' Ik denk dat ik uw postings nu ook beter kan plaatsen. Als je de mening hebt dat het allemaal wel lukt in ' een jaartje' is het niet vreemd, dat er achteraf veel te klagen valt, vooral naar diegenen die probeerden het iets langer vol te houden..
kennelijk ontbreekt het u aan de kennis te begrijpen hoe zinloos het is . school pakt kennis van de mensen af niet andersom
De basisprincipes van het rekenen zijn bij heel veel mensen niet erg blijven hangen maar als je leven verder bestaat uit het incasseren van een uitkering en netflix kijken op een terras onder het genot van een biertje heb je niet veel kennis nodig. (Er zijn talloze mensen die dertig uur per week doelloes naar een computerscherm staren en daar - meer - voor betaald krijgen, dat zijn de gelukkigen.)