Het CDA als partij -of wat daar nog van over is- is als een slachtoffer wat uitgewoond en leeggezogen achterblijft na 13 jaar narcistisch misbruik: totaal gebrainwashed, geen eigen identiteit meer. Tot aan haar nek mede-schuldig (gemaakt) aan alles. Belogen, bedonderd, ingezet voor vieze klusjes, haar eigen kamerlid kapot gemaakt. De zieke dader heeft een paar dagen geleden de sporen genomen met zijn -och wat is hij toch eenvoudig gebleven- oenige Saab. Ja werd zelfs nog geprezen door een enkeling. Pieter Omtzicht heeft (alleen) de toorn van deze zieke man en zijn gebrainwashte en gehypnotiseerde companen moeten ondergaan. Maar hij is er nog. Hij zit er nog. Als enigste. Achter hem enkel rokende puinhopen: geen Wupke, geen Kaag, geen de Jonge, geen Gek meer te bekennen in de treveszaal. Klinkt bijna als een superman-narratief: is de realiteit. Ben je dan een held of ben je dan een held? Ik ben er van overtuigd: als hij weer volledig geheeld is, houd niemand hem nog tegen in wat hij dan ook moge gaan doen.
Is het erg als het CDA zichzelf opheft?
Nee, is niet erg. November 2023 zal duidelijkheid geven. Voor wie het nog niet weet.