CDA: een 1 voor opvoedkunde

De drempel van het beroemde ledencongres genomen hebbende, beende het CDA vorig jaar met goede moed de samenwerking met de PVV in. Machtsdeelname onder de zuiverende christendemocratische vleugels zou die partij wel bij zinnen en redelijkheid brengen. Hoe anders blijkt het ruim een half jaar later gelopen te zijn.

De boodschap was op 2 oktober in Arnhem duidelijk: de PVV moest geneutraliseerd worden. En dé manier daarvoor was niet uitsluiten, maar mee laten doen. Vond althans tweederde van de aanwezigen. De ervaren CDA-broeders zouden de jonge honden wel eens mores leren, meenden zij. Opzitten en pootjes geven, ze gingen het erin rammen. De PVV zou leren hoe een Haagse machthebber zich fatsoenlijk gedraagt. Twee per drie aanwezige CDA-leden geloofden er helemaal in. Eenderde legde zich doodgemoedereerd van alle daadkracht bij neer, tegen beter weten in hopend dat de zelfverzekerde partijleiders het bij het rechte eind zouden hebben, en samenwerking met Wilders’ partij achteraf een nobele daad zou blijken. Als een schoolmeester zou het CDA de opstandige klas PVV’ers wel kalmeren. Met mede-fatsoenlijke partij VVD was het bovendien twee tegen één.

De barmhartigheid van het CDA blijkt zeven maanden later met stank voor dank beloond. De PVV heeft zich in geen enkel opzicht ingehouden. De verhoogde politieke invloed bleek geen rem op bizarre voorstellen. Integendeel: werd eerder kopvoddentaks eerder beschouwd als een wel héél extreem voorstel, sinds het gedoogakkoord konden plannen over hoofdkappen voor illegalen (Joram van Klaveren), het afschaffen van dictees met woorden als ‘Somalië’ (Machiel de Graaf) en een oorlogsverklaring aan Iran (Wim Kortenoeven) in dezelfde categorie geplaatst worden.

Naast stoute streken bleek het schoelje op het door de christendemocraten geleide internaat ook als vanouds grof in de mond. Zo riep Geert Wilders op om Job Cohen in een gracht te gooien, en betichtte Hero Brinkman recent oud-PvdA-kamerlid Vos van collaboratie en zedeloosheid. Meester CDA zag zijn ondeugende klas hoofdkrabbend ontsporen, onderwijl de proppen hem ook zelf om de oren vlogen. Het meest cru is namelijk dat ook politici van de goeiige gedoogpartner niet werden gespaard. ‘Zeurpiet’ Henk Bleker moest van Wilders op vakantie, Hans Hillen was een ‘verdwaalde geest en Gerd Leers’ beleid was ‘gerommel in de marge’. Een tik op de vingers hoeft van de geschrokken heren niet verwacht te worden. Bleker nuanceerde zijn gewraakte uitspraken, Leers stelde zijn mening over Wilders onlangs bij van ‘extremist’ naar ‘plezierige vent’.

“Ach, eigenlijk zijn het best goede jongens”, zei de falende schoolmeester over het schoffie, terwijl hij zijn mantel der liefde nog wat knusser aantrok.

De nederige CDA-houding duidt erop dat de PVV vat heeft gekregen op het CDA, in plaats van andersom. Door de angst in de christendemocratische gelederen lijkt bovendien een clash tussen de twee partijen verder weg dan ooit, en zal de klamme PVV-omhelzing nog wel even aanhouden. De naïeve CDA’ers leren een hard lesje in opvoedkunde.