Buitenstaanders mogen zich ook met Nederland bemoeien

Wat zijn we er toch goed in, met z’n allen. Massaal onze kop in het zand steken als buitenstaanders ons bekritiseren of betichten van racisme. Van links tot rechts, van liberaal tot extreem christelijk, van de SGP tot aan D66, vragen we ons met zijn allen af: “Waar bemoeit de Raad van Europa zich in hemelsnaam mee? Wij zijn helemaal niet racistisch.”

Bart Schut stelt zelfs dat Nederland het minst racistische land ter wereld is. Natuurlijk wil dat niet zeggen dat we helemaal geen racisme hebben, maar dat is een interne aangelegenheid waar buitenstaanders zich helemaal niet mee zouden mogen bemoeien. Hoe durven ze!

Een dergelijke reactie had ik wellicht in een land als China of Turkije verwacht, maar toch zeker niet in Nederland, het land dat andere landen er altijd zo graag wijst hoe fout ze zijn. Neem nou Frans Timmermans die de Chinese ambassadeur Xue Hanqin op het matje had geroepen in verband met de situatie in Tibet in 2008. Of toen we in 2010 het Vaticaan bekritiseerden om de uitspraken van kardinaal Tarcisio Bertone die stelde dat er een verband zou zijn tussen homoseksualiteit en kindermisbruik. In 2012 bekritiseerden we Japan in de VN-Mensenrechtenraad over de manier waarop het land omging met haar troostmeisjes-verleden. Ik kan me ook nog goed de ‘heksenjacht’  herinneren op Turkse politici in de Tweede Kamer die zich kostte wat kost moesten uitlaten over de Armeense genocide in Turkije.

We bedoelen het goed, toch? Dit zijn slechts voorbeelden, maar het is een essentieel onderdeel van ons buitenlandbeleid om andere landen te bekritiseren over van alles en nog wat. Wil je gebruik maken van ons ontwikkelingshulp of handelsnetwerken? Zorg er dan eerst voor dat je de politieke situatie in je land verbetert met meer: democratie, vrouwenrechten, vrijheid van meningsuiting en bescherming van etnische en seksuele minderheden. We bekritiseren andere landen voortdurend. En maar goed ook, immers we bedoelen het goed. Toch?

Geen aanval op Nederland Het rapport van de Raad van Europa is op geen manier bedoeld als een directe aanval op Nederland, voor diegenen die dat nog niet wisten. Sterker nog: de centrale boodschap van het rapport is: “De ECRI is verheugd over [de] positieve ontwikkelingen in Nederland [omtrent het bestrijden van racisme]. Ondanks de behaalde resultaten zijn er echter nog steeds kwesties waarover de ECRI zich zorgen maakt.” Deze kwesties zijn: – De in het Wetboek van Strafrecht vermelde strafbare feiten tegen racisme en rassendiscriminatie zijn niet verboden op grond van nationaliteit en taal. In de wet is geen bepaling opgenomen waarin racisme expliciet is aangemerkt als verzwarende omstandigheid bij een veroordeling. – Disrcriminatie bij de werving van personeelsleden door bedrijven en bij uitzendbureaus. Wat overigens onderbouwd is met cijfers. – De vestiging van Oost-Europeanen in Nederland en de aanwezigheid van de islam en moslims worden door politici en de media afgeschilderd als bedreigingen voor de Nederlandse maatschappij. Kijk maar naar een willekeurig programma van PowNed. – Ander kwesties zijn: antisemitische uitlatingen tijdens voetbalwedstrijden, discriminatoire implicaties voor Nederlanders afkomstig uit Aruba, Curaçao en Sint Maarten, geen nationale inclusiestrategie voor Roma, Sinti en reizigers/woonwagenbewoners, integratie problematiek en tot slot onredelijke inburgeringseisen.

Niet naar anderen wijzen Al met al zijn de geconstateerde problemen niet al te ‘harsh’ – het had nog veel en veel erger gekund. Maar daar gaat het hier even niet om. Bart Schut vond het nodig om te laten zien dat het helemaal niet zo slecht gaat met Nederland, immers in Spanje, de Verenigde Staten, Peru en Marokko is het veel erger gesteld met racisme. Dus? Amerikanen, Spanjaarden, Peruanen en Marokkanen kunnen op hun beurt weer wijzen op landen waar het racisme nog erger is. En zo kunnen we maar door blijven gaan. We schieten er niets mee op. Elke samenleving kent racisme. Beste Bart Schut, dat is niets nieuws. Maar je lost het racisme in onze samenleving niet op door naar anderen te wijzen. Door naar anderen te wijzen, mits constructief, kun je alleen bijdragen aan een oplossing voor racisme in hun samenleving. Ik geloof dat Nederland vaak genoeg naar anderen wijst. Waarom kunnen we dan verdorie niet de ballen hebben om iets van een buitenstaander aan te nemen of het als goedbedoelde kritiek te accepteren. In plaats daarvan steken we liever ons kop in het zand, en houden we ons bezig met veel belangrijkere zaken: zwarte piet moet toch echt zwart blijven!

Dit artikel is een reactie op: ‘Nederland: het minst racistische land op aarde‘

CC foto: Peter