Brief aan Darshan Vigneswaran

Beste Darshan,

Wat een buitengewoon leuke brief heb je aan Mark Rutte geschreven. Je zegt daarin dat je gekomen bent om in vrijheid te leven en om personen zoals hij het een en ander bij te brengen. Je geeft daarvan schitterende voorbeelden. Je zou graag zien dat onze kinderen leren met de rechterhand curry te eten in plaats van met mes en vork. Wie dat wel eens geprobeerd heeft als kaaskop weet dat het geen sinecure is en een echte kunst, wil je de hele boel niet  onder smeren.

Ook denk je dat Mark Rutte zal huilen van vreugde als hij over een paar jaar staande op de torens van het Rijksmuseum de muezzin van al die moskeeën in Amsterdam tegelijk hun zang  hoort aanheffen. Het is al een kwart eeuw geleden maar ik herinner mij nog hoe ik met de wind in mijn gezicht de zon onder zag gaan op de strandboulevard van Makassar in Indonesië– Corniche zouden ze in het Midden Oosten zeggen, in de tijd dat de oude Levantijnse cultuur nog niet kapot geschoten was – hoe ik de zon daar onder zag gaan en het ruisen van de zee zich mengde met de zang van de muezzin die het avondgebed deed. Dat bracht een groot geluksgevoel met zich mee dat in mijn leven misschien maar een keer overtroffen werd.

Dat was toevallig ook in Azië: in Manila ,  op Claro M. Recto Avenue. Ook al weer zo lang geleden! Ik zat Halo Halo te eten (schaafijs) en keek naar het razende verkeer om mij heen. Overal klonken de  Filipijnse liedjes uit ik weet niet hoeveel boxen en door de mist van de uitlaatgassen zag ik de contouren van Far Eastern University. Dat zijn geweldige ervaringen die een ander misschien moeilijk zal kunnen invoelen. Maar het staat in mijn geheugen gegrift.

Bruine bonen Ik zou jou ook zulke ervaringen gunnen, Darshan en je zult ze ongetwijfeld hebben in dit prachtige land waar je de vrijheid hebt gevonden. Kun je het raffinement invoelen van de schijnbaar zo eenvoudige teksten die André Hazes zaliger nagedachtenis zingt? Uit je biografie krijg ik de indruk dat je wiegje in Zuid-Afrika stond maar dat Zuid Azië in je hart zit. En je zult vast al wel gemerkt hebben dat het Jordanese sentiment veel overeenkomsten vertoont met de emoties in de films die zijn gedraaid in de taal van je moeder. Dat slaat een brug.

Of neem anders bruine bonen met uien en spek als je dat van je geloof mag eten. Dat is een eenvoudig maar heerlijk gerecht met bijzondere smaaksensaties als je er het gevoel voor weet te ontwikkelen. Graag zou ik dat allemaal met je delen evenals mijn liefde voor mijn literaire helden, geniale schrijvers en spotters tegelijk: Alexander Cohen, Multatuli. Jacob Campo Weijerman. Ik zou ook voelbaar willen maken wat Zwarte Piet werkelijk betekent voor de mensen die met elkaar en hun kinderen het overoude spel spelen van Sint Nicolaas,  dat zijn wortels heeft in de heidense tijd.

Assimileren Ik bied dat aan. Ik zou het je nooit willen opleggen. Dat is het verschil met Mark Rutte aan wie je die brief richt. Je zult wel opgekeken hebben van zijn bevel aan alle Nederlanders om normaal te doen om onder die normaliteit alles te verstaan wat hoort bij zijn jeugd als zoon in een blank Nederlands hervormd middenklassegezin. En ik heb zo´n  idee dat je brief een beetje ingegeven is door zijn opdracht aan jou om je te assimileren naar zijn beeld en gelijkenis.

Er zijn veel Nederlanders, Darshan, die er zo over denken: ze eisen min of meer dat jij en de jouwen zich aanpassen bij hun levensstijl. Of anders oprotten. Volksmenners als Geert Wilders of Thierry Baudet hebben een politieke bestaansbasis gevonden door voedsel te geven aan dat sentiment. Laat alles wat WIJ vreemd vinden bij de grens achter. Dan zullen wij jou  als je goed je best doet volgens onze criteria op den duur wel accepteren.

Onnederlands Dit, beste Darshan, is onnederlands. Het is nooit de manier geweest waarop wij hier op dit natte stukje aarde na onze onafhankelijkheidsstrijd de vrede bewaarden. Vroegere generaties leerden in een lang proces van vallen en opstaan elkaar de ruimte te geven.  Mijn  vrijheid is de vrijheid van een ander. Wij moeten elkaar  gunnen om op onze eigen manier en volgens onze eigen heiligste overtuigingen te leven. Daar heeft een ander niets mee te maken.

Wil je in een niqaab rondlopen, be my guest. Draag je liever een ultra kort rokje en een zweeftrui (veel beter woord dan naveltrui) dan is het ook goed. Dan verdien je net zoveel respect van anderen als een vrouw die haar lichaam in het openbaar zoveel mogelijk verhult. Ieder het zijne en het hare. Die gunfactor is het cement van de samenleving. Juist omdat de bewegingen rond Wilders en Baudet zich tegen dat beginsel verzetten, verdienen zij hardnekkige politieke bestrijding.

En die bestrijding draagt daarom  bij uitstek een nationaal karakter . Het is een strijd voor het behoud van Nederland. Je kunt in dit land kiezen voor de levensstijl die je het beste past. Je mag die nooit aan een ander opleggen. Dit beginsel is niet onderhandelbaar maar dat weet je net zo goed als ik, Darshan. Omdat de grote meerderheid in Nederland zich verzet tegen alles waar de PVV voor staat, zal zij ook de strijd aanbinden met praktijken zoals gedwongen huwelijken of het opleggen van normen aan mensen die daarvan niet gediend zijn, zullen zij niet alleen Martin Bosman maar ook Tunahan Kuzu met een zeker wantrouwen tegemoet treden. Omdat zij loten zijn aan dezelfde stam.

In de gouden eeuw, Darshan, vond er strijd plaats tussen regenten en dominees die een theocratie wilden vestigen. De dominees mochten preken wat ze wilden maar die theocratie kwam er niet. Wel schouwburgen, wel muziek, wel kaartspel. Er zijn altijd genoeg groepen geweest die zichzelf om wat voor reden dan ook – meestal godsdienstige – de geneugten des levens ontzegden. Die mochten dat met gerust hart doen in hun eigen niche maar we hebben ze nooit een vrijbrief gegeven om hun wil buiten hun eigen kring op te leggen.

Gelijk oversteken Om even terug te komen op die muezzin van Amsterdam, dat daar in Makassar was een heel bijzondere ervaring maar het hoeft niet iedere dag. Ik ben als het om Arabischtalige zang gaat in het algemeen meer geporteerd van Fairuz  en als ik helemaal eerlijk ben van podiumbeesten als Haifa Wehbe.  De  Duizend en een Nacht, daar schieten de mensen volgens mij meer op dan met een preek. Het is hier in Nederland ons ideaal  dat iedereen de ruimte krijgt terwijl niemand voor een ander hoeft in te schikken. Tenzij de vrijheid van de een de vrijheid van de ander beperkt. Daarom heeft bij ons het woord ¨burengerucht¨ ook zo´n negatieve klank. Heavy metal OK maar het hoeft niet door de muren van het appartement heen te dringen. Net zo min als Ivete Sangalo die samen met Shakira een heel stadion in vervoering brengt. Aan de andere kant heeft de uitdrukking ¨gelijk oversteken¨ weer een gunstige klank en het staat aan de basis van veel van wat in Nederland een succes wordt.

We gaan van Nederland een kleurrijke vrijgevochten bende maken waar iedereen zichzelf kan zijn, waar op straat honderd talen klinken maar we elkaar toch verstaan omdat we ons de grondgedachte hebben eigen gemaakt waar dit land zijn samenhang en zijn bestaansrecht aan ontleent: iedereen in zijn waarde laten. Libertijns heette dat in de gouden eeuw.

Ja dat gaan we doen. Moet ook wel want anders worden wij nog uitgeleverd aan de rijdende rechter.

Groet uit Schiedam Nieuwland