Bouwen voor iedereen of voor de happy few?

De woningnood zorgt voor veel sociale ellende. In de campagnes van diverse partijen krijgt dit terecht veel aandacht met diverse oplossingen. Vincent Karremans, VVD-lijsttrekker in Rotterdam, blijft serieus beweren dat het bouwen van sociale huurwoningen asociaal is. Terwijl de woningmarkt overkookt als nooit tevoren en lagere en middeninkomens het nakijken hebben, durft Karremans dit met droge ogen te beweren. Dat maakt me oprecht kwaad en is een dikke middelvinger naar iedereen die niet behoort tot de happy few.

Afgelopen week kwam een samenwerkingsverband van Rotterdamse woningcorporaties nog met een uitstekend plan om 30.000 woningen bij te bouwen. Want de tekorten lopen op en de wachttijd is inmiddels opgelopen tot bijna vijf jaar. RTV Rijnmond maakte er een treffend en schrijnend vervolgartikel van, dat liet zien hoe een metrobestuurder, een ouderenverzorgster en een drogisterijmedewerker totaal in de knel zitten op de woningmarkt en zich al wachtend blauw betalen of het nakijken hebben.

Dit kan zo niet langer. De woningmarkt kookt over en lagere en middeninkomens kunnen geen kant uit. Daarom moet particuliere verhuur aan strengere voorwaarden voldoen, pakken we misstanden aan en wil de PvdA alle Rotterdamse woningen isoleren. En het allerbelangrijkste: we herstellen het evenwicht tussen sociale huur, middenhuur en koop. Wij pleiten voor een verdeling van 40%-40%-20% bij nieuwbouw.

Het zijn de mensen die werken in onze haven. Die zich in de horeca de benen uit het lijf lopen. Die zorgen voor een bloeiende kunst- en cultuursector. Die onze kinderen lesgeven. Die zorgen voor de veiligheid op straat. Dit zijn de mensen die de stad draaiende houden – de lijst is bijna oneindig. Voor een levendige, bruisende en diverse stad, is het nodig dat iedereen er kan wonen. Daar de ogen voor sluiten is een grote misrekening en laat zien hoezeer de VVD in zijn eigen bubbel zit van ‘succes is een keuze’.

De uitdagingen waar deze stad voor staan zijn te groot om aan partijen als Leefbaar Rotterdam en de VVD over te laten. Beleid dat is gebaseerd op de giftige mix van spierballentaal en ‘succes is een keuze’ (en dus: pech is je eigen schuld) maakt Rotterdam een kille stad die gewone mensen keihard in de kou laat staan. Dat kunnen we niet gebruiken en daarmee zouden we onszelf als stad ongelooflijk tekort doen.

Dát is de keuze op 16 maart: gaan we voor een stad voor alle Rotterdammers of voor een stad die oog heeft voor “de happy few’’?