Ik ben volkomen klaar met die onderbuik. Nog even en ik ga – bijvoorbeeld in Calais – zelf in een boerkini het strand op.
Het dragen van de weinig verhullende bikini is in sommige Arabische landen verboden. Het verbod op de bijna alles verhullende boerkini, dat Franse burgemeesters uitvaardigen, verhult in feite een zelfde soort mannenangst. Hoe universeel wil je het hebben: vrouwen die afwijken van de norm… het maakt mannen zenuwachtig.
Het is potsierlijk dat de boerkini – de badkleding die vrouwen graag dragen die in Europa tot een religieuze minderheid behoren – in Frankrijk het ultieme symbool is geworden van vreemdelingenangst.
De boerkini geeft aanleiding tot opstootjes aan verschillende stranden. Maar is dat de schuld van de boerkini en van de draagsters ervan? Ik dacht het niet. De betreffende Franse burgemeesters kwamen met het ultieme zwaktebod: niet de veelal mannelijke veroorzakers, maar de vrouwelijke slachtoffers van al het gedoe op de stranden worden in hun vrijheid aangetast.
Inmiddels heeft het hoogste Franse rechtsorgaan het boerkiniverbod van de hand gewezen. De Conseil d’État zegt dat het verbod in strijd is met de vrijheid van geloof en de individuele vrijheid. Het gezonde verstand lijkt te zegevieren. Maar de Franse premier Valls houdt vol en zegt dat het afwijzen van de boerkini niets met aantasting van individuele vrijheid te maken heeft. Uiteraard buit ook de rechtse oppositie de gebeurtenissen dolgraag uit. Vive La France! En zo regeert de onderbuik.
Ik ben volkomen klaar met die onderbuik. Nog even en ik ga – bijvoorbeeld in Calais – zelf in een boerkini het strand op. Geflankeerd door vrouwen en mannen in de meest uiteenlopende badkleding. Dat mag veel, maar ook weinig om het lijf hebben. Hopelijk tot grote schrik van zowel rechtse Franse politici als Arabische ayatollahs. Want die hebben meer met elkaar gemeen dan me lief is.