Boeren weigeren Remkes terecht

Maar wel om de verkeerde reden.

De boerenorganisaties van rechts tot extreem rechts weigeren Johan Remkes als bemiddelaar in hun conflict met de staat. Dat doen ze omdat deze VVD-mastodont een rapport of wat over de stikstofproblematiek op zijn naam heeft staan. Volgens de overheid is hij daardoor goed ingevoerd, volgens de boeren niet neutraal genoeg. 

In dit geval hebben de boeren het grootste gelijk van de wereld maar ze kwamen tot hun conclusie op grond van de verkeerde argumenten. Het probleem is niet dat Remkes zijn keuze over stikstof al heeft gemaakt. Het probleem is de man zelf.

Het is al lang geleden dat wij op het werk de bond een heldere brief wilden laten schrijven aan onze directeur. Dat laat je dan doen door een functionaris, die ze vroeger "vrijgestelde" noemden omdat zijn salaris door de vakbond werd betaald. Hij voerde ook de onderhandelingen over onze bedrijfs CAO. "Niet aan die directeur schrijven", onderwees hij ons, "Communiceer altijd met de hoogst verantwoordelijke instantie en niet met allerlei tussenpersonen". Hij ging achter zijn computer zitten en tikte in: "Geacht bestuur".

Het is een bekende tactiek van machthebbers allerlei secondanten en zogenaamde bemiddelaars en wat voor volk dan ook naar de frontlijn te sturen om "in gesprek te gaan". Rutte en de regering doen dat nu ook. Er is een onwrikbaar standpunt ingenomen dat voor boeren grote gevolgen heeft. Vervolgens probeert men de uitvoering bij de provincies te leggen maar die kunnen wel worden teruggefloten als men in Den Haag hun maatregelen niet pruimt. Rechtstreeks overleg met de belanghebbenden wordt zoveel mogelijk gemeden. Daarom is Remkes naar voren geschoven. Die man heeft geen enkele macht. Die kan alleen maar murw lullen. Hij is geen bemiddelaar maar stootkussen. De voorzitter van LTO, Sjaak van der Tak, gaf de indruk dat hij liever rechtstreeks met de provincies afzonderlijk akkoorden wil sluiten maar hij moet wel beseffen dat hij daardoor onenigheid kan kweken in eigen kring omdat bij wijze van spreken dan met Zeeland een "betere" deal tot stand komt dan met Gelderland. Bovendien – nogmaals – zijn die akkoorden niet in marmer gebeiteld. De landelijke overheid kan er nog steeds voor gaan liggen. 

De verhoudingen tussen de boerenorganisaties en de staat zijn zodanig verslechterd dat alleen gesprekken met de hoogste verantwoordelijke nog tot oplossingen kunnen leiden. Dat is Mark Rutte, de minister-president. Hij mag Henk Staghouwer en Christianne van der Wal meenemen maar dat is het matje. Voor trucjes als met Rermkes is geen plaats. Hasta la victoria siempre. Maar dat zal voor die boeren met hun vals nationalisme wel verkeerd klinken. 

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en erschiedenis.