Boekhandel beklad na snobistische column eigenaar

De Nieuwe Boekhandel aan de Bos en Lommerweg is beklad, vermoedelijk naar aanleiding van een column van eigenaar Monique Burger. In het artikel schreef ze over de arme mensen die ze opeens in haar winkel zag, omdat ze het gratis Droomboek kwamen ophalen.

Update vrijdag 11.00 Schrijver Johan Fretz twitterde vrijdagochtend dat er op de boekwinkel met verf ‘verboden voor armen’ is geschreven: 

Rond 10.45 uur was de verf al weg, maar was er wel een grote ster in de etalageruit te zien, meldt de lokale tv-zender AT5.

Eerder Monique Burger heeft het er maar moeilijk mee. Haar boekhandel wordt overspoeld door arme sloebers die het Droomboek komen ophalen. “.. ik schrik er ook van”, schrijft ze op de website Boekblad. “Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede.”

Het Droomboek is voor koning Willem-Alexander samengesteld en bestaat uit 300 dromen van gewone burgers voor ons land in de vorm van wensen, gedichten, schilderijen en tekeningen en meer. En het gaat als zoete broodjes over de toonbank. Sterker, het is al uitverkocht en het Nationaal Comité Inhuldiging heeft 200.000 boeken bijbesteld. Burger kan dus nog meer nieuwe klanten verwachten.

Burger , bekend van de boekenrubriek Boek van de Maand van het VARA-programma De Wereld Draait Door,  beschrijft haar nieuwe cliëntele in detail:

Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.

Maar Burger neemt het de mensen niet kwalijk, de schat, want:

Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.

Maar Burgers laat zich niet ontmoedigen door deze bittere ellende:

Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.

De reacties op Twitter liegen er niet om:

Boekblad: Monique Burger: ‘Droomboek’ maakt armoede zichtbaa