© cc-foto: Brett Jordan
Meer over:
bob dylan, auteursrecht, opinie, economie, kunst, peter de waard, de volkskrant, media, kunstenaars, muziekHeb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Er zijn een aantal mensen hier die het concept intellectueel eigendom niet op waarde kunnen schatten. Sommigen gaan zover te zeggen dat intellectueel eigendom niet kan bestaan omdat kunstenaars altijd gebruik maken van het werk van anderen. Of zelfs dat auteursrecht schadelijk is. Er zitten wel wat meer kanten aan. Ja, kunstenaars zijn schatplichtig aan het werk van voorgangers, maar daaruit volgt niet dat auteursrecht onzin is. Er is bijvoorbeeld een verschil tussen je laten inspireren door iemand en jatwerk. Dickens klaagde al dat er imitators waren die schaamteloos zijn werk kopiëerden. Ze hoefden maar een paar onbetekenende details te veranderen (bijvoorbeeld de naam van de hoofdpseroon te veranderen: 'Nickelas Nickelbery' ipv 'Nicholas Nickleby') om veilig te zijn voor de gebrekkige wetten die het auteursrecht destijds regelden. Dickens was soms pas halverwege een roman (die werden destijds vaak in segmenten gepubliceerd) of er verschenen al allerlei toneelbewerkingen die zonder zijn toestemming met het werk aan de haal gingen. Het is onder andere om dit soort misbruik tegen te gaan dat er zoiets bestaat als intellectueel eigendom. Ook zal het niet altijd lukken om via optredens of volle zalen je geld te verdienen. Dat miskent het onderscheid tussen scheppend en uitvoerend kunstenaar. In het geval van Dylan vallen die twee samen, maar dat hoeft natuurlijk niet. De componist mag ook aan zijn werk verdienen. En voor schrijvers is het ook moeilijk om te leven van optredens, die komen vaak niet verder dan een voorleesavondje in ruil voor een flesje wijn. Zoals Joe Speedboot hier ergens al zegt zorgt intellectueel eigendom er voor dat innovatie beloond wordt. Als mensen gelijk met je werk aan de haal gaan bedank je al snel voor de moeite. Dat geldt ook voor octrooien. Inderdaad, octrooien kunnen soms partijen beschermen die al machtig zijn, maar het omgekeerde gebeurt ook: octrooien kunnen uitvinders soms beschermen tegen grote bedrijven, die anders aan de haal zouden gaan met de uitvinding, en door hun diepere zakken en toegang tot distributienetwerken de oorspronkelijke bedenker gemakkelijk uit de markt zouden kunnen drukken. Een bekend voorbeeld is Theo Tempels, de gepensioneerde bedenker van het beschuitje-met-inkeping die nu al jarenlang Bolletje tot razernij brengt met zijn octrooi. Toen hij met zijn voorstel bij Bolletje en wat andere grote beschuitmakers kwam zeiden die 'nee dank u, niet geïnteresseerd', om vervolgens een paar jaar later het zelf op de markt te brengen. Als Tempels geen octrooi had gehad, hadden ze hem geen cent hoeven betalen (voor het verhaal zie https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160806_02414915 ). Tempels is natuurlijk een uitzondering, maar ik zou dit soort zaken toch in overweging nemen voordat je de hele notie intelletueel eigendom zomaar bij het grofvuil zet.
Ten eerste zijn octrooi, copyright en intellectueel eigendom niet hetzelfde en het willekeurig door elkaar gebruiken van deze termen maakt een discussie hierover niet makkelijker. Niemand wil deze concepten integraal bij het grof vuil zetten, maar ze hebben allemaal hun eigen problematische attributen en zijn in hun domein veel te ver uitgeschoten. Van deze 3 heb ik het minste problemen met copyright en octrooi, mits goed toegepast voor een redelijke periode en natuurlijk moet de overdraagbaarheid gelimiteerd zijn. Het Dickens scenario geloof ik momenteel ook niet meer zo in. Naast dat Dickens hier “last” van had op het moment dat hij succes had, is het goed genoeg geregeld tegenwoordig dat kleine aanpassingen echt niet meer genoeg zijn om hier mee weg te komen. Mocht een copy-cat toch misbuik van iemands succes willen maken anno 2020, dan mogen ze wel snel wezen. Hoe lang piekt een boek of een album tegenwoordig als het populair blijkt? Je octrooi voorbeeld van Tempels lijkt mij ook een dwaling van het octrooi recht. De wijze en vrijheid waarmee octrooi getoetst kan worden is vreemd in veel landen. In dit geval zou ik hebben gedacht dat prior-art aan zou moeten tonen dat dit bestaande concept simpelweg toepassen op een ander ding ongeldig zou zijn. Jij kan prima een octrooi aanvragen op het concept van het monteren van een fauteuil op een grasmaaier om het probleem van “zere bips” op te lossen. Dit octrooi zou het nooit winnen mocht het aangevochten worden. Ik snap dan ook niet hoe het kan zijn dat het bestaande concept van een vingeruitsparing om grip te krijgen toegepast op een beschuitje wel geldig zou moeten zijn? Er zijn legio voorbeelden van vingeruitsparingen van ver voor 1999 toegepast op bijvoorbeeld onderzettertjes en andere objecten. Daarbij lijkt het me ook niet aannemelijk dat de heer Tempels zich weken uit de naad gefröbeld heeft om tot dit “geniale” inzicht te komen. Het is duidelijk dat dit een toevallige brain-fart was. Een bestaand idee toepassen op een willekeurig bestaand product en daar vervolgens zonder verder iets voor te presteren jaren lang voor betaalt worden is in deze een aanfluiting van het octrooirecht. Maar intellectueel eigendom, helemaal in de kunsten, dat is een totale farce. Neem omhooggevallen screen-writer George RR Martin met zijn succesvolle reeks “liedjes van vuur en ijs”. Daarin heeft hij een wereld geschetst dat voor een enorm gedeelte is gebaseerd op de geschiedenis van Europa in de middeleeuwen. Zijn inspiratie, de historici die met diepgravend onderzoek bijvoorbeeld “The war of the Roses” hebben beschreven krijgen geen compensatie trouwens. GRRM gooit er wat draken en dwergen bij en doet verder niet aan bronvermeldingen, maar dit is eigenlijk een totaal ander probleem. Nu het absoluut totaal absurde aan deze situatie. Deze “wereld” of “universum” is blijkbaar het “intellectueel eigendom” Van George. Een op geschiedschrijving gebaseerde fantasie wereld in volledig in zijn bezit!. Jij kan niet een verhaal schijven over een pizza bakker op Easteros en je werk exploiteren zoals GRRM zijn hele narratief rechtstreeks uit historische synthese heeft geplukt. Dat is volstrekt idioot! Hoe kan hij controle uitvoeren over wat jij of ik zou mogen doen met zijn afgeleiden fantasiewereld? GRRM is trouwens ook een enorme hypocriet, want hoewel hij altijd duidelijk is geweest dat hij deze werken, zelfs als niet commerciële “fan fiction”, niet goed vind vanwege “zijn IP”, heeft hij jaren lang voor de soap “Beauty and the Beast” geschreven, wat natuurlijk alleen maar kan omdat in het publieke domein bestond en natuurlijk 18de eeuwse fan fiction is.
Er is een groot verschil tussen het aanwijzen van de knelpunten waar het huidige systeem toe leidt en alles zomaar bij het grofvuil zetten. In de praktijk is het gevolg dat miljoenen consumenten met dure apparatuur zitten van merk X, waarvan de stekkertjes en schroefjes niet passen op de dure apparatuur zitten van merk Y, omdat het helemaal niet gaat om innovatie, maar om marktaandeel !!! Het is maar goed dat Theo Tempels het wiel niet heeft uitgevonden, want anders kon hij nu de vraag niet aan. Of bijvoorbeeld een vaccin tegen Covid-19..... Kees van Bemmelen voert Theo Tempels op als zijn grote held, maar het is maar door welke bril je het bekijkt. Door mijn bril bekeken is Theo Tempels het voorbeeld van de totale absurditeit van een systeem waarin de innovatie en beschikbaarheid van essentiële producten wordt gehinderd om de rechten op het beschuitje-met-inkeping van Theo te beschermen. Joe Speedboot heb ik al van repliek gediend.
De uitvinding van de halfgeleider kun je bijna vergelijken met de uitvinding van het wiel. De natuurkundige Julius Edgar Lilienfeld had in 1923 de eerste werkende transistor gebouwd en in 1925 een patent voor de eerste transistor in Canada aangevraagd in een apparaat dat volgens de beschrijving overeenkomt met een FET (veldeffecttransistor). Hij heeft echter geen onderzoeksartikelen geschreven over deze transistor. In 1934 heeft de Duitse uitvinder Oskar Heil een patent gekregen voor een vergelijkbaar apparaat. Volgens de wetenschapshistoricus Robert Arns heeft Bell Labs juridische documentatie waaruit blijkt dat William Shockley en Gerald Pearson werkende apparaten hebben kunnen bouwen die gebaseerd waren op Lilienfelds patenten zonder eraan te refereren in wetenschappelijke publicaties. Op 23 december 1947 slaagden Bardeen en Brattain, twee onderzoekers van Bell Labs in New Jersey (ondersteund door hun assistent Shockley) er voor het eerst in een zogenaamde puntcontacttransistor , de voorloper van de latere bipolaire transistors , die de plaats van de volumineuze en energieverslindende elektronenbuizen zouden gaan innemen. In 1956 kreeg het drietal voor deze belangrijke uitvinding een Nobelprijs in de natuurkunde. Maar het verschil dat leidden tot de mogelijkheden voor commerciële toepassingen was niet het idee, het concept, maar zat in de zuiverheid van de siliciumkristallen die daarvoor nodig zijn. De nobelprijs was gerechtvaardigd, maar ging hij wel naar de juiste mensen? (teksten deels gekopieerd)
'Hoe lang piekt een boek of een album tegenwoordig als het populair blijkt?' Dat kan behoorlijk lang zijn. Is het echt goed werk dan kan het maar zo zijn dat het decennialang goed verkoopt zoals ook het werk van Dylan. Kijk ook bijvoorbeeld naar bepaalde meubelontwerpen die niet zelden het resultaat zijn van vele jaren ontwikkelingswerk en grote investeringen in bijv matrijzen etc. Dat verdien je als producent echt niet terug als Chinese copycats dat na een paar jaar mogen gaan namaken zonder ook maar ooit een cent te hebben bijgedragen aan de ontwikkeling.
'omdat het helemaal niet gaat om innovatie, maar om marktaandeel !!!' Zonder marktaandeel heeft innovatie sowieso geen zin omdat het dan niet loont. Natuurlijk zijn er dit soort excessen, en patentwetgeving is zeker doorgeschoten in het voordeel van de big boys, maar ik zal je een voorbeeld geven uit mijn eigen praktijk als productontwikkelaar. Ik werk al een paar jaar mee in een project waar op technisch vlak grenzen worden verlegd. Zo'n project waar menigeen aanvankelijk van zei: 'jullie zijn gek want dat kan helemaal niet'. Maar het is ons toch gelukt. Daar is door particuliere kleine bedrijven inmiddels rond de miljoen aan eigen geld in geïnvesteerd, met nul garantie op succes. Willen we daar ooit iets aan gaan verdienen dan zal dat op zijn vroegst over 4 jaar zijn omdat eerst die miljoen aan kosten zal moeten worden terugverdiend. Aan zo'n project begin je niet als er niet enige vorm van bescherming is van het intellectuele eigendom waardoor je de kans hebt je investering terug te verdienen.
Winterdepressie, Je hebt er kennelijk beter over nagedacht dan ik. Ik ben blij dat je deze concepten niet integraal bij het grof vuil wil zetten, ik meende zoiets te lezen in wat je schreef: "Dat het concept [intellectueel eigendom] momenteel wel bestaat is de wet is een enorme en kwalijke dwaling". Vandaar dat ik ook schreef over Dickens en zijn copycats: als je het uit de wet haalt, dan krijg je zo weer last van die lui. Maar dat is misschien een te simpele lezing, je kunt het natuurlijk vervangen door iets anders. Ik wist niet dat George RR Martin zo gekant was tegen fanfic. Als hij met het recht in de hand kan jagen op mensen die gewoon een verhaal schrijven en daarbij gebruik maken van zijn universum is dat misschien wel een kwalijke kant van auteursrecht. The apple "Er is een groot verschil tussen het aanwijzen van de knelpunten waar het huidige systeem toe leidt en alles zomaar bij het grofvuil zetten." Dat is waar, maar eerder schreef je: 'Alles wat door mensen gemaakt wordt is een culturele expressie die niet zomaar ontstaat in een vacuum en het probleem ontstaat altijd wanneer mensen zich dat toe-eigenen als persoonlijk bezit. Dat zou alleen maar toelaatbaar mogen zijn in het geval van consumptiegoederen, vanwege de beperkte levensduur die aan dat soort goederen eigen is." Hier zeg je toch echt dat het niet toelaatbaar zou mogen zijn als mensen zich culturele expressies toe-eigenen, muv consumptiegoederen. Zelfs niet als het hun eigen culturele expressie is - die uitzondering maak je niet. Daarmee zou je toch ook het intellectueel eigendom bij het grofvuil zetten? Over mijn grote held Tempels: die is maar een uitzondering natuurlijk, dat schreef ik al. Over het algemeen zullen octrooien wel werken in het voordeel van grote bedrijven. Maar soms ook niet.
Kees van Bemmelen - Binnen het huidige economische stelsel zou dat inderdaad tot ongewenste neveneffecten leiden. Het is dus één van de vele redenen waarom het huidige economische stelsel niet deugt
@Kees van Bemmelen, Intellectueel eigendom als containerbegrip is ook niet het probleem. Het probleem is dat, waar het in grove lijnen zowel auteursrecht of octrooi zou kunnen betekenen, het begrip steeds meer opgerekt is om naast de excessen van octrooi of copyright wetgeving, vooral in de culturele sector, de boel verder op slot te zetten. @Joe Speedboot, Ook jij haalt copyright, octrooi en intellectueel eigendom door elkaar. Dit zijn niet dezelfde dingen en per domein verschillen ze ook in overlap, als ze al overlappen. Ik vermoed ook niet dat het grens verleggende product dat jij als voorbeeld gebruikt überhaupt veel kans maakt om onder het paraplu concept “intellectueel eigendom” beschermd te worden. Je hebt copyright, je kan octrooi aanvragen en je hebt altijd de optie om de “secret sause” geheim te houden. Het enige dat je verder kan doen is hopen dat jij als eerste uit de steigers komt en het meest efficiënt bent. Het gegeven dat je eerder aan een probleem begonnen bent of er meer centjes in gestopt hebt is niet relevant. Dat geeft simpelweg geen recht op succes of compensatie. Jij hebt verder geen rechten op wat je potentieel had kunnen bedenken, of wat je had kunnen maken als. Daarnaast, je claimed 4 jaar.. Ik gaf 5 tot 15. Ik snap dus niet waar je over loopt te mopperen.
Open deur. Natuurlijk zijn auteursrechten juits en verhandelbaar. Rodellen over kinderen en artestiek moreel is totaal beneden pijl. Dat iemand ze aan het eind van zijn carriere verzilvert, voordat ze in prijs of profijt mogenlijkheden dalen, lijkt me logisch. Maar verder? Wat zijn de mogenlijkheden voor gebruik, en voor hoe lang? 70 jaar na dood lijkt me te lang. Ook zou locaal hergebruik makkelijk moeten kunnen.
Tja, als het auteursrecht gaat ophouden bij de dood van de maker, is geen enkele succesvolle schrijver zijn leven meer zeker... Aankomend verdienmodel, met grote dank aan de Volkskrant...
Dat valt wel mee. Schilders worden ook niet de godganse tijd vermoord omdat hun werk mogelijk meer waard is wanneer ze dood zijn. Ook zie ik het verdienmodel niet. Wil wil waar aan verdienen als een werk vrijelijk te verkrijgen/downloaden is? 5 tot 15 jaar tijdens het level van de auteur/artiest is meer dan genoeg, afhankelijk van het medium.
'Ook zie ik het verdienmodel niet.' Dat is wel duidelijk. Je hebt blijkbaar geen idee wat voor een investering aan tijd, middelen, kennis, kunde etc het kost om tot werk te komen wat boven hobby niveau uitstijgt en dus commerciële waarde krijgt. Tamelijk belachelijk om dan te stellen dat er maar 5-15 jaar aan zo'n investering mag worden verdiend. Dat nog even los van dat rechters ook niet zitten te wachten op aparte regeltjes per medium.
Ook al had ik geen idee wat een bepaalde hobby zou kosten is irrelevant. De suggestie dat dat wel relevant is, is een drogredennatie. Desalniettemin heb ik prima kijk op dat soort zaken, vooral als het om muziek gaat en de tienduizenden euro's, tijd en moeite die ik in die activiteit heb gestoken. (eigen studio is best duur). Ik zou evengoed kunnen aannemen dat jij nog nooit een substantiële culturele uiting hebt gemaakt, omdat je duidelijk geen idee hebt in hoeverre jij leunt en afhankelijk bent van wat eerder bestond en jij blijkbaar in de waan bent dat alles dat jij produceert 100% uit jou voortvloeit. Doen we niet.. maar toch. De suggestie dat commerciële muziek een niveau boven hobby zou staan is ook een redelijk achterhaald idee. Er zijn evident meer getalenteerde muzikanten die hun day job niet kunnen opgeven dan de hoempa tracks van 13 in de dozijn "artiesten" zoals Borsato met z'n plagiaat-producer Ewbank niet weten wat ze met hun fortuinen moeten doen. Kwaliteit heeft bar weinig met commercieel succes te maken. De naam voor een activiteit die meer kost dan dat het oplevert is een hobby! De modeltrein enthousiasteling die op zolder een monumentaal spoorsysteem in elkaar knutselt heeft ook geen automatisch levenslang recht op compensatie voor z'n tijd en investering. Waar rechters wel of niet op zitten te wachten is ook volledig niet relevant. Daarbij is het niet zo'n lastig lijstje. Copyright op fotografie 5 jaar. Copyright op muziek 10 jaar. Copyright op literatuur 15 jaar. Dat zijn allemaal enorm redelijke tijdspannen waarin je je tijd en investeringen met gemak zou kunnen terugverdienen en er een leuke boterham aan overhouden als je werk ook maar half deugt.
'Waar rechters wel of niet op zitten te wachten is ook volledig niet relevant. Daarbij is het niet zo’n lastig lijstje.' Dat is wel degelijk relevant want justitie is al chronisch overbelast. Wat doe je bijv. met werk waar media worden gecombineerd? Is een fotoboek met wat gedichten erbij literatuur? 'De suggestie dat commerciële muziek een niveau boven hobby zou staan is ook een redelijk achterhaald idee.' Dat zal voor een deel van de muziekindustrie gelden maar kijk je bijv naar mensen die zijn afgestudeerd aan kunstacademies dan lukt het slecht rond de 5% om uiteindelijk van hun vak te leven, en dan nog is het i.h.a. sappelen. https://www.trouw.nl/nieuws/inkomen-van-kunstenaars-is-zorgwekkend~b6155e7f/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
'omdat je duidelijk geen idee hebt' Dat is een wel heel erg boude bewering want je kent me helemaal niet. Alles is gebouwd op wat eerder bestond. Dat maakt echter niet dat mensen die daar iets zinnigs aan weten toe te voegen niet fatsoenlijk mogen worden betaald voor de arbeid die dat kost, en/of dat het dan na korte tijd ineens gratis toekomt aan mensen die er geen bal aan hebben bijgedragen.
"Dat is een wel heel erg boude bewering want je kent me helemaal niet." Nee en laten we dat ook vooral zo houden. Volgens mij was jij het die in eerste instantie een ongefundeerde aanname in het rijtje "jij hebt blijkbaar geen idee" deed. Dat is ook het enige dat ik verder zie. Ongefundeerde aannames... Cu never..
Nou ja, dat die rechten tot 70 jaar na de dood van een artiest nog bij de erven blijven, vind ik toch wel heul erg ver gaan hoor. Dat kan best eerder vrijgegeven worden, zodat creatievelingen er vrij mee kunnen spelen
'zodat creatievelingen er vrij mee kunnen spelen' Dat heeft met creatieven niks te maken, maar alles met types die voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Creatieven maken hun eigen werk wel.
De grote vraag die op de eerste plaats beantwoord dient te worden is inderdaad of kapitaalgoederen - onroerend goed en land- wel overerfbaar zouden moeten zijn. Hetzelfde geldt voor het copyright en het octrooirecht in nog veel sterkere mate, omdat ze alleen al door hun bestaan schadelijk zijn voor de maatschappelijke ontwikkelingen in het hier en nu. Winterdepressie: "Wat je echter niet moet vergeten is dat culturele expressie niet zomaar ontstaat in een vacuum, maar altijd in enige mate leunt op wat vooraf ging. Je kan argumenteren dat makers in die zin schatplichtig zijn aan de enorme culturele schatkist die hen voorging. Hieruit volgt dat het concept van intellectueel eigendom in die zin niet kan bestaan en daarom ook geen “ding” kan zijn dat je als ding kan beschouwen, verkopen of erven. Dat het concept momenteel wel bestaat is de wet is een enorme en kwalijke dwaling." Alles wat door mensen gemaakt wordt is een culturele expressie die niet zomaar ontstaat in een vacuum en het probleem ontstaat altijd wanneer mensen zich dat toe-eigenen als persoonlijk bezit. Dat zou alleen maar toelaatbaar mogen zijn in het geval van consumptiegoederen, vanwege de beperkte levensduur die aan dat soort goederen eigen is. Als een artiest -of artiesten- een volle zaal weet te trekken, of zelfs een vol stadion, dan zouden de inkomsten daaruit voldoende moeten zijn om er een mooie auto mee te kopen. En dat zou op zijn beurt weer voldoende moeten zijn om anderen te stimuleren om hetzelfde te doen. De menselijk drang om zich te onderscheiden van anderen -op de meest uiteenlopende manieren- is een bron van creativiteit en dus een mooi iets. Maar de mogelijkheid om dit vast te leggen in kapitaalgoederen die overdraagbaar zijn levert maatschappelijke schade op van een omvang die zo groot is, dat het verboden zou moeten zijn.
'omdat ze alleen al door hun bestaan schadelijk zijn voor de maatschappelijke ontwikkelingen in het hier en nu.' Idealistische bs! Als innovatie niet op één of andere manier loont, dan is het snel gedaan met de vooruitgang. Zie ook (voormalige) communistische landen. 'Als een artiest -of artiesten- een volle zaal weet te trekken, of zelfs een vol stadion, dan zouden de inkomsten daaruit voldoende moeten zijn om er een mooie auto mee te kopen' Wat een flauwekul! Die stelling gaat totaal voorbij aan het feit dat het jarenlang zeer slecht betaald keihard werken kost om daar ooit te komen, als dat überhaupt al lukt. Intern wordt die wereld niet voor niks de 'afwijssector' genoemd.
Op de eerste plaats probeer ik alleen maar te schetsen welke ontwikkelingen -een visie wil het niet noemen- de bron vormen van de ellende en niet om oplossingen aan te dragen. Die oplossingen liggen waarschijnlijk ver weg. Aan de andere kant liggen ze soms dichterbij als je denkt. Bijvoorbeeld als je ziet wat er in Cuba plaatsvond, toen het na de val van de USSR werd afgesloten van de aanvoer van aardolie. Opeens moest hun hele landbouw -letterlijk- op de schop! Makkelijk was het niet, maar ze hebben het gered. Soms denk ik wel eens....
'Op de eerste plaats probeer ik alleen maar te schetsen welke ontwikkelingen -een visie wil het niet noemen- de bron vormen van de ellende en niet om oplossingen aan te dragen. ' Je kan de diverse manieren om IP te beschermen niet allemaal op één hoop gooien. Ik ben zeker van mening dat patentwetgeving is doorgeschoten in het voordeel van de corporates, helemaal als innovatie wordt geblokkeerd door 'patent-trolling'. Echter, je moet wel een vorm van beloning en bescherming hebben. Is die er niet dan is het snel gedaan met de vooruitgang. 'Soms denk ik wel eens….' Dat twijfel ik niet aan.
Zegt de intarwebs coiboi die Tommy Wieringa nodig heeft om een pseudoniem te verzinnen.
Zowel de Volkskrant als deze Kollum gaan volledig voorbij aan de daadwerkelijke problemen die moderne copyright en wetgeving collum intellectueel eigendom met zich meebrengen. Er gaan ook een aantal vergelijkingen totaal mank in het stukje hierboven. In de basis is copyright een goed idee. Een maker van een culturele expressie heeft voor bepaalde tijd het alleenrecht om zijn werk uit te baten. Hier mee kan (niet zal) deze voor het werk gecompenseerd kunnen worden wanneer het in de smaak valt. Wat je echter niet moet vergeten is dat culturele expressie niet zomaar ontstaat in een vacuum, maar altijd in enige mate leunt op wat vooraf ging. Je kan argumenteren dat makers in die zin schatplichtig zijn aan de enorme culturele schatkist die hen voorging. Hieruit volgt dat het concept van intellectueel eigendom in die zin niet kan bestaan en daarom ook geen “ding” kan zijn dat je als ding kan beschouwen, verkopen of erven. Dat het concept momenteel wel bestaat is de wet is een enorme en kwalijke dwaling. Het intellectueel aspect van Dylan’s oeuvre kan dan ook niet puur eigendom zijn van een persoon of instantie. Als dit eigendom daadwerkelijk zou bestaan, dan zou een groot deel van zijn werk ook eigendom moeten zijn van Woody Guthrie, Led Belly en talloze onbekende Amerikaanse folklore troubadours wiens IP dan ook weer gedeeld zouden moeten worden met dat wat hun inspireerde. Dit is natuurlijk niet realistisch of werkbaar of waar. Wat zou moeten gebeuren is dat na verloop van tijd, zeg maar een redelijke tijdspanne waarin de maker voor zijn moeite gecompenseerd had kunnen worden, deze expressie terug gaat in de virtuele culturele schatkist zodat de volgende generatie hierop mag doorbouwen. Dat is feitelijk het mechanisme waarmee cultuur zich duizenden jaren heeft ontwikkeld. Nu zitten we in de bizarre situatie waarin een mega bedrijf zoals Disney de absolute controle over een enorm stuk cultuur heeft. Uitingen waarvoor Disney de “inspiratie” heeft gehaald uit het publieke domein. Letterlijk de schatkist geplunderd en vervolgens via lobby praktijken op elk detail dat ze hebben toegevoegd een effectief oneindig eigendomsrecht hebben gekregen zonder ooit iets terug te geven. Ik denk dat dit gedrag parasitair, gelijkwaardig aan diefstal en culturele armoede is. Nageslacht kan erven wat eigendom was van opa en oma. De bank, de televisie en geld dat ze misschien verdient hebben met een stukje culturele vernieuwing. Het intellectuele gegeven daarvan is nooit echt eigendom geweest en zou dus niet mogen worden gegeven of verkocht en al helemaal niet aan bedrijven die er niets aan toevoegen. De huidige copyright en IP wetgeving is een verarming voor iedereen. Zowel het publiek als artiest worden hierdoor bestolen van een solide, contemporaine culturele expressie en identiteit, alleen omdat ergens een 3-delig pak denkt te mogen beslissen hoeveel een bepaalde uiting mag lijken op iets in zijn portfolio voordat er monetaire eenheden overgemaakt moeten worden.
' terug gaat in de virtuele culturele schatkist zodat de volgende generatie hierop mag doorbouwen.' Flauwekul. Voor dat doorbouwen hoeft het copyright niet te worden vrijgegeven. Dylan schreef zijn eigen liedjes. 'Nu zitten we in de bizarre situatie waarin een mega bedrijf zoals Disney de absolute controle over een enorm stuk cultuur heeft. ' Geef je copyright na bijv 5 jaar vrij dan kunnen de Disneys van deze wereld er juist ongestoord mee aan de haal gaan en zal hun macht alleen maar toenemen omdat zij i.t.t. kleine spelers wel beschikken over een enorm marketingapparaat. Het huidige auteursrecht maakt dat de oorspronkelijke bedenkers nog enige bescherming genieten tegenover die grote spelers, en dat eenlingen het kunnen winnen van plagiaat door bijv. grote modehuizen.
Kijk gewoon eens naar de culturele armoede die Disney momenteel vertegenwoordigd. Denk je echt dat minder controle over de content, meta-content en franchising van een modaal cultureel fenomeen zoals Disney er tientallen in haar portfolio heeft culturele expressie minder zal maken? Heb je de laatste tijd wel echt eens opgelet bij het popcorn festijn dat je in 4K full HDR wordt aangeboden? Krijg jij daarbij het gevoel dat wat jou daar voorgeschoteld wordt betekenisvol, memorabel en van enige waarde is? Serieus?
het auteursrecht is een vreemde constructie, maar het is wel de enige van zijn soort voor kunstenaars in de brede zin - moeten we zuinig op zijn, deze spaarpot voor de creative motoren van beschaving. zou mij benieuwen of de Waard en geestverwanten even fel tegen even vreemde constructies als patenten en erfrecht is? deze spaarpotten voor bedrijven en miljonairs, decandente erosiekrachten van beschaving.
Patentrecht moet zéker op de schop, wordt veel te veel misbruik van gemaakt
Prima wat Dylan doet. Hij heeft zelf genoeg gehad aan wat hij uit de royaltiepot haalde. Het restant, het bedrag dat de muziek in de toekomst oplevert komt nu in een keer zodat hij ieder kind zijn deel kan geven. Mooi geregeld. Ik wou dat ik het zo kon doen. Dat Dylan zelf het initiatief nam en niet een op geld beluste manager is ook toe te juichen. Vooral als de beslissing een verstandige lijkt. Dat artiesten niet met geld om kunnen gaan is een fabeltje. Want dat geldt niet alleen voor niet artiesten. De meeste zijn inmiddels behoorlijk door de wol geverfd, op een uitzondering na. Zoals Leonard Cohen wiens ex vrouw en manager zijn geld beheerde en er met de pot vandoor ging. En weer opnieuw kon beginnen. Mick Jagger daarentegen is het voorbeeld hoe je heel veel geld kan verdienen met feitelijk niets. Die een band die al bijna 50jaar droog staat nog steeds weet teverkopen alsof ze enige relevantie hebben. Voor Dylan is het mooi geweest. Een van de belangrijkste artiesten van onze generatie incasseert nu wat hem met recht gegund is.
De realiteit is dat mensen al Dylan de uitzondering zijn. Mensen die zelf ook nog wat verdienen zijn zeldzaam. Iedereen verdient aan artiesten behalve de artiesten zelf. Dat befaamde Eurosonic bij ons in de stad waar de halve randstad hier de boel komt onderpissen is heel lucratief voor iedereen. De artiesten zelf krijgen niet betaald. Die moeten blij zijn met de 'exposure' ondertussen belast BUMA/STEMRA elke vierkante meter waar muziek te horen valt ook al vertegenwoordigen ze daar helemaal de rechten niet van. En ja wat is het natuurlijk makkelijk om aan mensen die de rekeningen niet betalen kunnen rechten te ontfutselen.
Hoezo vallen die rechten niet onder Buma? Alle NL artiesten krijgen royalty's via Buma
Karingin 11 december 2020 at 21:45 [ Alle NL artiesten krijgen royalty’s via Buma ] Alleen als je aangesloten bent.
Nee, dat schreef ik niet . Elke ruimte waar muziek te horen is wil BUMA/STEMRA geld voor . EN nee, ze betalen helemaal niet alle artiesten. Het komt er op neer dat er artiesten met eigen werk op een podium staan waarbij het podium aan BUMA/STEMRA moet betalen omdat er muziek wordt gemaakt . Niet alleen trouwens bij livemuziek . Als jij in je winkel naar de radio wil luisteren moet je ook betalen. En die vreselijke muziek bij de supermarkt daar betaal je ook voor want B/S moet daarvoor ook betaald krijgen en dat rekent de supermarkt natuurlijk in de prijs door.
Klopt wat u schrijft... Il ben wel bang dat dylan songs nu voor elke reclameriedel gebriikt zullen eorden... of erger nog.. in politieke campagnes van trump en d66