Bijna driekwart miljoen mensen afgelopen jaar psychisch mishandeld

Heftig! Ontzettend knap dat je er op eigen kracht uit gekomen bent. Het is als man inderdaad een nóg groter gevecht om geloofd te worden, hoe pijnlijk.. Heel goed dat je hier je ervaring opschrijft. Wellicht een goed idee dat meer mensen iets loslaten hier van hun ervaring? (voor zover mogelijk) Ik bedoel hiermee dat het goed is om Nederland te laten dat deze vorm van mishandeling bestaat, dat het heel ernstig is en dat er veel mensen onder lijden. Ik volg in ieder geval je voorbeeld!

Tja, helaas zijn het niet alleen mannen die een levensinstelling kunnen hebben als een vampier. Hun humeur af laten hangen van het gedrag van hun naasten en zichzelf in het middelpunt daarvan plaatsen.

@ M. 'Wellicht een goed idee dat meer mensen iets loslaten hier van hun ervaring?' Er zijn een aantal mensen hier die in het kader van artikelen over femicide al wel iets tussen de regels hebben laten doorschemeren, of op basis van wier bijdragen e.e.a. zich laat reconstrueren. Toch is dit niet het forum voor het uitwisselen van ervaringen; wat mensen hebben meegemaakt is vrijwel zonder uitzondering zeer traumatiserend, en zelfs bij een sociaal angehaucht publiek als de Joop-forumers, is er te weinig bekendheid over de enorme impact op iemands wezen om een veilige, compassievolle omgeving te garanderen. De website van Het Verdwenen Zelf wordt om die reden streng gemodereerd. Voor mensen die geinteresseerd zijn; op de website van het.verdwenenzelf.nl zijn ervaringsverhalen te lezen. Ikzelf heb daar, onder pseudoniem, ook bijdragen aan geleverd.

@Hanneke, ik zie dat je me verkeerd begrijpt. Ik heb het niet over het uitwisselen van ervaringen zoals op een forum, maar over het laten weten dat het bestaat. Het uitwisselen van ervaringen op een plek waar iedereen komt, zou ik natuurlijk ook niet aanraden.

Hanneke Kouwenberg Ik weet van het bestaan!

Driekwart miljoen slachtoffers afgelopen jaar is ook een sterke claim, die mij erg ongeloofwaardig over komt. Daarnaast ontstaan er bij mij vraagtekens bij de stichting 'Het verdwenen zelf', het gaat namelijk vooral om de verkoop van dienstverlening op de website. Ik mis gepubliceerde jaarverslagen en ik mis transparantie over de betrokken behandelaren. Als ik het zo lees zie ik vooral een verdienmodel voor de betrokkenen en nauwelijks de contouren van een goed doel.

Wat Engelfriet met “verwarring” bedoelt, wordt elders aangeduid met “gaslighting”. Dat is gedrag om een ander in verwarring te brengen, tot aan het punt dat deze gaat twijfelen aan zijn eigen geestelijke gezondheid.

@JasDon Dat is het tragische van huiselijk geweld; de betrokkenen (daders én slachtoffers!) spelen mooi weer, met als gevolg dat de ellende onzichtbaar blijft. De cijfers kloppen. Iedere derde vrouw krijgt in haar leven met huiselijk geweld te maken.

Het onderzoek van het WODC al gelezen? Ik mag het toch wel hopen voordat je met je 'ongeloofwaardigheid' afkomt. Want dat is nu juist het probleem.

JasDon, jij reageert zoals heel veel mensen, die totaal niet weten wat psychische mishandeling daadwerkelijk inhoudt. Of die het wel weten, maar het liever ontkennen, die heb je ook. Je bent niet de eerste die van zichzelf vindt dat hij het beter weet dan onderzoekers en professionals. Ik vind het altijd wel heel bijzonder als mensen dat doen en zie het altijd met verbazing aan. Waar baseer jij je ongeloof op wat die cijfers betreft? Een onderbuikgevoel? Of heb je daadwerkelijk zelf een gedegen onderzoek gedaan? Mooi dat je het verdwenen zelf kent! Dat is tenminste positief. Ik verbaas me echter over je weerstand bij het Verdwenen Zelf en de argumenten die je daarbij noemt roepen bij mij vraagtekens op en wat je daarmee wil. Laat ik als eerste zeggen dat inmiddels duizenden slachtoffers om verschillende redenen enorm gebaat zijn bij de hulp van het Verdwenen Zelf. De herkenning, erkenning die veel slachtoffers niet krijgen vanuit de omgeving, hulpverlening en instanties zijn een verademing voor slachtoffers om dat op de site wél te vinden. Eindelijk wordt men gehoord. Maar ook het contact met de media, de aandacht die ze in de politiek proberen los te krijgen en de bewustwording in de hulpverlening. Waar baseer je je op als je zegt dat het vooral gaat om de verkoop van dienstverlening? Het gaat hier om een handjevol vrijwilligers die door het hele land workshops/trainingen geven aan niet alleen slachtoffers, maar ook professionals. Ja, die zijn niet gratis, hehe, moeten de vrijwilligers de kosten van zulke dagen uit eigen zak betalen? Waren zij gericht op enkel winst, zouden ze deze tekst op hun site niet plaatsen: "Wordt jouw leven nog dagelijks beheerst door de impact van de mishandeling, dan zal je ook die diepe laag moeten aanspreken. Een workshop kan hier niet aan voldoen." En jaarverslagen? Man, ze zijn sinds kort pas officieel een stichting, dus ik weet niet wat je nou probeert te eisen? En hoezo geen transparantie over behandelaren? Je kan de informatie over aangesloten behandelaren bij hun opvragen en dan is het aan jezelf om de therapeuten te googlen. Iedere professionele behandelaar heeft doorgaans een eigen site tegenwoordig. Welke transparantie wil je dan? Nogmaals, ik snap totaal niet wat je hiermee nou probeert te doen. Is het bashen om het bashen? Bij een organisatie die opkomt voor vele slachtoffers die vaak al jaren door een hel gaan of zijn gegaan? Niet cool.....

Dat zou je mogen hopen!

MaRyAndersom, dat blijft een gevecht wat maar niet te stoppen lijkt. Mensen die hardnekkig het probleem blijven ontkennen, het bestaat gewoon niet of niet in die mate is veelal hun conclusie, het is om moedeloos van te worden. Het is super vermoeiend, pijnlijk en frustrerend, maar aan de andere kant is het natuurlijk ook zo dat het voor de onwetende mens ook niet voor te stellen is, hoe vernietigend en gewetenloos mensen kunnen zijn. Dat iemand er op uit is, om je te zo te verwarren dat het je letterlijk richting waanzin drijft, dat gaat de onwetende mens het verstand te boven. Het onvoorstelbare is normaal in relatie met een dergelijk destructief persoon. Mensen die niet weten wat psychische mishandeling en gaslighting is, willen dat vaak ook liever zo houden en betichten het slachtoffer nogal eens van overdrijven of liegen en ontkennen gewoon dat dit soort monsters IRL bestaan, behalve in een film.

Veel mensen zijn gelukkig maar hebben wel een serieuze uitlaatklep nodig om hun frustraties op te botvieren. Om het meedogenloze narcisme in het zelfbeeld weer ook peil te krijgen. Daarna gaat de zon vaak weer schijnen.

Tja je hebt altijd al mensen gehad die alleen plezier uit het leven halen door anderen de grond in te trappen. Dat is ook een manier om je gelukkig te voelen. De wetenschap dat je je altijd beter voelt dan de ander. Het echte geluk van de treiteraar...

Vraag me af of die dwingende controle die mensen uitoefenen altijd een bewuste keuze is. Sommige controle freaks hebben de flexibiliteit van een baksteen en willen dus dat hun hele omgeving zich precies volgens hun planning gedraagt anders raken ze in paniek.

@ Berend De psychopathologie van een persoon kan voor de omgeving behoorlijk ziekmakend zijn. Dat geldt beslist niet alleen als er sprake is van narcisme! Maar narcisme is zo boosaardig omdat de zieke geest de verantwoordelijkheid voor zijn daden nooit zal nemen, het daarentegen juist altijd zo zal draaien dat de ander het gedaan heeft.

Wat een vreemde gevolgtrekking! Misschien hadden ze beter kunnen zeggen in 99% van de gevallen. Maar had je dat echt niet begrepen?

@ peinzer Het percentage komt uit een recentelijk gepubliceerde studie van de Universiteit van Maastricht, zie de link. Het is goed te bedenken dat het hier om groep gaat van mensen die al bij de hulpverlening (Veilig Thuis, de Raad voor de Kinderbescherming) beland zijn vanwege een vechtscheiding. Het zou daarom raar zijn als deze ex-koppels géén geweld rapporteerden; dat is immers het kenmerk van een vechtscheiding. Wat het onderzoek óók aantoont, en dat is veel schokkender, is dat de in de studie gehanteerde gestructureerde vragenlijst, met de ouders apart, géén algemene praxis is. Vaak komen ouders samen op gesprek, en, zo wordt bericht in het artikel, voelen zorgverleners weerstand 'het verleden op te rakelen', willen 'oplossingsgericht te werk gaan. Er wordt daarom niet nagegaan wat er werkelijk is gebeurd (waarheidsvinding), niet of er een voortbestaand patroon is, en dus ook niet of de zorgen terecht zijn. Terwijl: voor een toekomstbestendige oplossing, is het nodig de oorzaak van het probleem te achterhalen. En ook is bekend dat huiselijk geweld niet zomaar stopt, zeker niet als het gaat om de categorie 'coercive control' (dwingende controle). De MASIC ('Mediator’s Assessment of Safety Issues and Concerns') zorgde er voor dat er wél expliciet gevraagd werd naar (voortbestaande) geweldspatronen. Dat is essentieel om een adequate risico-inschatting te kunnen maken. Elders in de wereld wordt er wel degelijk aan waarheidsvinding gedaan, in de Nederlandse situatie is het onderbuiksgevoel van de medewerker blijkbaar voldoende. En mind you: de plegers van coercive control hebben in 80-90% van de gevallen (trekken van)n een clkuster B-ersoonlijkheidsstoornis - je weet wel, de uiterst manipulatieve types. Blijkbaar 'geloven' de instanties dat zij de narcisten en psychopaten wel zullen doorzien (quod non). Het is bizar dat deze kwaliteitsslag in Nederland nog altijd niet gemaakt is. Ik ben dus niet geschokt over het hoge percentage, wel over het gebrek aan professionaliteit bij de hulpverlening. Maar, zoals Engelfriet terecht constateert: er is weinig wil deze groep serieus te nemen - hoe enorm groot de maatschappelijke schade ook is.

@/hanneke-kouwenberg Dacht ik al. ik werkte ooit met een laatstejaars HTS stagiaire die met iedereen een agressieve discussie aanging, mijn leidinggevenden waren onder de indruk van zijn daadkracht. Ze gaven hem toen toegang tot mijn werk. Ineens ging alles mis er verdwenen gegevens en ik ging aan mezelf twijfelen of ik dingen wel goed opsloeg. Ondertussen merkte ik ook rare dingen aan hem. Hij nam ineens hobbies van me over waar die aanvankelijk geen interesse in had. Op een gegeven moment voerde hij zelfs een twist met mij over mn eigen hobbies. Ik dacht wtt. Zoiets had ik nog meegemaakt. Na wat borstklopperij verkondigde hij op een gegeven moment dat hij hoogbegaafd was. Ik wilde al weg gelukkig, mede omdat ik niet begreep dat mijn leidinggevenden vaak niet kritisch keken naar dingen en hem geen strobreed in de weg legde.De druppel: Hij mocht mee naar werkoverleg Amerika in het geheim, zonder dat leidinggevende mij vertelde dat hij was verkozen ipv mij. Mij was het beloofd voordat hij er was. Ik besloot maar een beetje uit zijn weg te gaan. De rest kon door de vloer zakken. Totdat hij mijn baan ineens had overgenomen en ik weg moest . Hij werkt er na vele jaren nog steeds ondanks zijn privé situatie helemaal ontspoort is. Ik kan hedendaags nog maar moeilijk verkroppen dat zo’n persoonlijkheid nog zolang gedoogd wordt. Er was op de afdeling zelfs iemand al slachtoffer van een narcist/stalker.

@ deugkeizer Dat klinkt akelig bekend. Gegaslight worden is echt verschrikkelijk. De zelftwijfel ('hè, ik had toch....?') of ronduit pootje lichten en daarna de trap na ('gaat het wel helemaal goed met je?') kunnen je zeer ernstig ondergraven. Ik heb meermaals narcisme op mijn werk meegemaakt, en wel zo dat ik zeer ernstig aan mijn competenties ging twijfelen (onterecht, zo weet ik met de feedback van mijn huidige en voorlaatste werkgever). Het narcisme van mijn ex-partner heeft veel diepere sporen nagelaten, en in verschillende levensdomeinen bovendien, ofschoon die relatie 'slechts' drie jaar geduurd heeft. Het enige troostende is dat ik het wél aanzienlijk sneller herken, en dus weet wanneer ik me op de vlakte moet houden (of beter nog: de persoon in kwestie zo goed mogelijk uit de weg ga).

@Hanneke Kouwenberg Gelukkig heb je die afstand weten te handhaven. Narcisten kunnen nogal opvliegerig zijn en confronterend. Een probleem is denk ik dat veel mensen in Nederland een ander beeld hebben van het herkenningspatroon van een narcist. Ze denken vaak aan minder begaafde mensen die constant overal medelijden lopen op te eisen en nooit genoeg hebben. Volgens mij is dat ook een andere stoornis. De persoon in onderstaand verhaal was dat totaal niet. Hij kon goed discussiëren, alleen begon die elke een discussie altijd met een persoonlijke aanval, niks was goed genoeg zolang hij er niks mee van doen had.