Bij de dood van Bin Laden

Vanochtend vroeg overvielen Amerikaanse soldaten de villa waar Osama bin Laden zich schuil hield en doodden ’s werelds meest gezochte terrorist. Hiermee komt een einde aan een speurtocht van bijna tien jaar naar de man achter de aanslagen van 11 september. Wie de beelden uit de Verenigde Staten goed op zich laat inwerken, ziet hoezeer deze aanslagen de Amerikaanse samenleving getraumatiseerd hebben. Niet onbegrijpelijk, want ook mij staan de beelden van de vliegtuigen die zich in het World Trade Centre in New York boorden nog helder voor ogen.

Het is dan ook nog maar de vraag in hoeverre de dood van Bin Laden een definitief keerpunt zal zijn. Terroristische cellen kenmerken zich nu juist door het feit dat zij geen hiërarchisch apparaat nodig hebben dat hen aanstuurt. Onze moderne samenleving is en blijft kwetsbaar als het gaat om enkelingen die, het eigen leven op de koop toe nemend, dood en verderf willen zaaien.

Juist daarom heb ik mijn hoop vooral gevestigd op de mensen in de Arabische wereld die nu overal in opstand komen tegen de onderdrukking en de toekomst in eigen hand willen nemen, met spandoeken en opgeheven schoenen in plaats van soldaten en tanks. Een jarenlang gebrek aan perspectief op een beter leven en de decennialange Westerse steun aan dictators die hun eigen bevolking onderdrukken, vormen een voedingsbodem voor antiwesters terrorisme dat niets en niemand ontziet.

Laten we daarom lessen trekken uit de afgelopen periode door nu wél de goede kant te kiezen door steun te geven aan de protesterende burgers in onder andere Tunesië, Egypte, Libië, Syrië en Jemen. Zij zijn de echte, waardige strijders voor een menswaardige toekomst. Alleen zo kunnen we het decennium van de oorlog tegen het terrorisme achter ons laten en komt er ruimte voor een decennium van democratisering van het Midden-Oosten. Alleen zo nemen we terroristen als Bin Laden definitief de wind uit de zeilen.