Het ideaal is niet zozeer een zo groot mogelijk spiermassa (monsterlijke vormen) zoals dhr. Wolffers het ons voorstelt. Bij bodybuilding- en fitnessfanatici gaat het om spiermassa maar nog belangrijker om vetpercentage. Een gespierd maar ook droog uiterlijk. Elk spiertje moet geprononceerd en liefst afzonderlijk zichtbaar zijn zoals een stripheld in een cartoon. Door hard te trainen, veel te eten en daarna te diëten kun je die ideale vorm wel tijdelijk behalen voor een wedstrijd of fotoshoot, maar die vorm onmogelijk behouden. Het is namelijk een constante strijd van bulken (spier opbouwen en behouden) en cutten (afvallen om de spieren zichtbaar te maken). Iemand met bigorexia is dus vrijwel altijd ontevreden met zichzelf omdat hij er altijd in die ideale verhouding uit wil zien terwijl dat fysiek onmogelijk is. Om die zeer lage vetpercentage te behouden moet je immers keihard diëten, als je dieet verlies je spiermassa (vooral als je zeer weinig vet hebt) waarna je dus vroeg of laat weer moet gaan bulken om de spiermassa weer een beetje op te krikken. Er zijn dus volgens mij wel overeenkomsten met anorexia (verstoord beeld eigen lichaam) maar ook grote verschillen. Het ideaalbeeld van anorexiapatiënten, modellen, is meestal te mager en ongezond. Wanneer anorexiapatiënten hun ideaal bereiken, hebben zij een ongezond en lelijk lichaam. Het ideaalbeeld van de man in de media is daarentegen een ideaal dat wanneer het (tijdelijk of bijna) bereikt wordt, juist wel gezond en aantrekkelijk is.
"Bigorexia is de aandoening van mannen waarbij ze hun lichaam opblazen zodat het wonderlijke vormen aanneemt. Vandaar dat de deskundigen het spierdysmorfie noemen. Spieren zien er niet meer uit zoals dat bij gewone mensen het geval is." Hier ben ik het niet mee eens. Het wordt hier gepresenteerd alsof het een aandoening is waarbij het lichaam zelf wordt verstoord en het lichaam dus abnormaal is of zelfs een gevaar voor de gezondheid vormt. Dat is echter niet zo. Een persoon kan perfecte vormen hebben (niet te gespierd, niet te dun, dus geen wonderlijke vormen) en in perfecte gezondheid verkeren maar desondanks toch lijden aan bigorexia. Bigorexia is namelijk psychisch. Het gaat alleen om een verstoorde belevenis van het lichaam.
Wat ik van diëtisten heb begrepen, is dit ook een vorm van verhongeren. De focus ligt bij bigorexia zo specifiek op het spierweefsel dat de lichamelijke balans verstoord is. Door deze levensstijl wordt het grootste deel van de voeding gebruikt voor opbouw van spierweefsel en krijgen de organen een tekort. Het gemene is dat wanneer iemand veel eet, zichzelf nog steeds kan uithongeren. Wat voor de directe omgeving onlogisch overkomt. Wanneer het gehele lichaam in balans wordt gehouden. En in levenstijl met al het weefsel in het lichaam rekening wordt gehouden, heeft deze persoon in kwestie geen bigorexia. Het blijft namelijk een obsessieve eetstoornis, niet een uiterlijke kwalificatie.
Exact. En het is niet met zekerheid te zeggen of Schwarzenegger in zijn Mr. Olympia tijd aan 'bigorexia' leed. Je kunt namelijk ook een bodybuilder zijn zonder alle mentale issues die bij bovenstaande ziekte hoort, me dunkt? Beetje kort door de bocht.
Binnenkort graag een stukje over 'de metrosexueel'. Daar snap ik nl. helemaal niets van, terwijl ik een bodybuilder nog wel kan begrijpen (ben zelf te lui). Overigens is er de mythe dat bodybuilders meestal een heel klein piemeltje hebben...
"Overigens is er de mythe dat bodybuilders meestal een heel klein piemeltje hebben..." Dat is inderdaad slechts een mythe. Het tegengestelde is eerder waar. Ten eerste moet je het onderscheid maken tussen bodybuilders en steroïdengebruikers. Iemand die aan bodybuilding doet zal zijn natuurlijke testosteron vergroten waardoor zijn erecties vaak harder zullen zijn en groter. Er is dus geen sprake van echte groei tenzij je nog jong bent en nog steeds groeit. Dan zal je piemel wel mogelijk iets groter worden dan normaal het geval zou zijn. Iemand die steroïden gebruikt zal ook geen kleinere piemel krijgen. Wel loopt hij de kans dat zijn ballen krimpen als hij de steroïden overmatig en verkeerd gebruikt. Dit komt doordat hij gedurende de periode dat hij steroïden gebruikt extern (te veel) testosteron in zijn lichaam spuit waardoor zijn ballen de eigen productie van testosteron stoppen en niet meer actief zijn. Hierdoor krimpen ze. Dit kun je voorkomen door tijdens en direct na je Testosteron cycle HCG (gewonnen uit urine zwangere vrouwen) te gebruiken. Hierdoor krimpen ze niet. Ik ben nog vrij jong (ruim voldoende eigen testosteron) en heb bovendien een endo/mesomorf lichaamstype waarbij ik snel groei en spiermassa kan kweken. Ik moet dus in plaats van aan de steroïden te gaan, op mijn vetpercentage letten. Ik sluit echter niet uit dat ik in de toekomst (rond mijn 40e ofzo) mogelijk een lichte steroïdencycle zal nemen. Ik ben er een beetje huiverig voor maar denk dat een lichte cycle niet zoveel kwaad kan.