Bevel was bevel voor Boere

Anno 2009, terugkijkend naar de oorlogstijd kunnen wij ons een beeld vormen van wat er zich afspeelde, maar dan ook niet meer als een beeld. In oorlogstijd kiezen mensen partij en geloven in de richting die zij gekozen hebben. De andere partij is altijd fout. Het is maar de vraag of Nederlandse jonge mannen die voor de Waffen-SS hadden gekozen konden overzien wat hun organisatie teweeg bracht. Het gros diende in een wrede oorlog aan het oostfront na een opleiding die schuimde van de nationaal socialistische doctrine. Bij terugkomst kon je ook niet verwachten dat die mannen, gehard en beschadigd door de strijd, het roer om zouden gooien en zich als brave wellevende aardige jongens zouden gaan gedragen. Een aantal van de landverraders, want zo worden zij nog steeds gezien, waren feitelijk zelf ook slachtoffer van een niets ontziende oorlog. Verzetsmensen moordden wanneer zij het noodzakelijk vonden, de andere partij nam represailles. Zoals gewoonlijk dicteert de overwinnaar wat goed en slecht in een oorlog is geweest. Bemanningen van geallieerde bommenwerpers gooiden bommen boven de Duitse steden uit. Honderdduizenden mannen, vrouwen en kinderen zijn daardoor om het leven gekomen. De massaslachting van Dresden diende een strategisch doel, geen vlieger of leidinggevend officier is er ooit voor vervolgd. Hooguit was er twijfel of het achteraf wel noodzakelijk was geweest. Men deed het gewoon, zonder scrupules, om de oorlog te winnen. Misschien was Boere in die tijd een wrede kloothommel, misschien ook niet en handelde hij met dezelfde gedachten en motivatie als de verzetsmensen in een oorlog waar alles was geoorloofd. Het proces tegen Broere is de Duisters letterlijk door de strot geduwd. De huidige generatie Duisters hebben helemaal niets meer met het verleden van hun ouders en grootouders. Zij kijken liever niet achterom naar iets waar zij geen deel aan hebben gehad. De veroordeelde Broere zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als een waarschuwing dat oorlogsmisdaden niet verjaren. Maar is Broere wel een oorlogsmisdadiger?

Het waren de Neurenberger processen waarin uitgesproken werd dat bij oorlogsmisdaden men zich niet kan beroepen op befehl ist befehl. Dat moet je eigenlijk weten als je die rechtszaak volgt. Dat Boere de moorden bekend heeft, is volgens Duits recht niet voldoende om tot een veroordeling te komen. Er dient aanvullend bewijs geleverd te worden om te voorkomen dat alsnog een onschuldige veroordeeld wordt. Volgens mij heeft Boere wellicht daderkennis verstrekt, maar na ruim 60 jaar is die mogelijk bij meer mensen bekend.

ergens kan ik me zijn idee best voorstelen.

Bevel is bevel... je bent het er niet mee eens maar... En dus gaat de per definitie oneerlijke oorlog door. Op die manier blijft het per definitie indefinitief. Met dank aan de ja-knikkendekniën-knikkers.

Ik vraag me eigenlijk af waarom die Karskens zich zo heeft vastgebeten in deze relatief onbeduidende zaak. Het lijkt alsof bekende Nederlanders zich soms eenmalig geroepen voelen zich met een of andere rechtzaak te vereenzelvigen. Freek de Jonge (Ken Saro Wiwa), Maurice de Hond (Deventer moordzaak), Maaten 't Hart (Lucia de B.) Tegelijk ontken ik niet dat het natuurlijk goed is dat Karskens het in de schijnwerpers heeft gezet en dat het uitschot Boere nu eindelijk eens een keer gestraft gaat worden.

In principe zou ik blij moeten zijn dat dit soort mensen eindelijk nog voor een rechter komt te staan. Maar dan kijk ik naar wat er feitelijk nog van die mensen over is en dan bekruipt me het gevoel van totale zinloosheid. Het is echt veel te laat, het heeft geen zin meer. En wat het ergste is, de lessen die we van de oorlog hadden geleerd worden in toenemende mate vergeten. Of het nu het opkomend fascisme in Nederland betreft of de les dat je met geweld niets oplost en je zeker niet zomaar een ander land mag binnenvallen opdat je op zoek bent naar een bepaalde man, dat alles zijn lessen die we in de tijd dat ik opgroeide dachten te hebben geleerd. Dat dit niet zo is is vele malen bedreigender voor onze toekomst dan de vraag of dit soort bijna-dode mensen nog voor een rechtbank gehaald kan worden. Zonder visie gaan we een nog veel ergere tijd tegemoet. Iemand op basis van zijn of haar ras of geloof beoordelen, veroordelen is exact wat deze vreselijke oorlog heeft gekenmerkt, waardoor het onvergelijkbaar was met andere oorlogen. Het feit dat dit soort bewegingen in plaatsen als Almere op meer den een kwart van de stemmen van de bevolking kan rekenen is verbijsterend. En als volk ontneemt het onze legitimatie om ons in situaties als deze zo rechtlijnig op te stellen.