
Het is ronduit verbijsterend dat Ajax een intellectuele beunhaas als Beuker zoveel verantwoordelijkheid geeft.
Door: Vittorio Busato en Wim Bloemers
Met Marijn Beuker als directeur Voetbal heeft Ajax een incompetente blufpokeraar in huis gehaald. Volgens een ontluisterend profiel in NRC Handelsblad (12 december, 2025) pocht hij op LinkedIn met een bachelor in zowel sportmanagement als sportpsychologie. De werkelijkheid is dat hij na havo 4 op zijn zestiende met school stopte. Zelf ziet hij er weinig kwaad in. LinkedIn is immers “per definitie nét een mooier visitekaartje” dan de werkelijkheid, aldus Beuker. Hoe kan het dat een ‘professionele’ club zo’n zelfverklaard genius aanstelt? Wie zijn over die beslissing gegaan, en hoe? Wie is bijvoorbeeld zijn palmares nagegaan?
Wie bij een sollicitatieprocedure liegt over zijn of haar genoten opleiding, kan doorgaans opstappen bij een werkgever. Maar zo niet bij Ajax, een beursgenoteerde onderneming met 483 fulltime medewerkers in dienst. Bestuur, ledenraad en toezichthouders hebben de ongetwijfeld charmante en wellicht intimiderende Beuker met leugens over zijn opleiding weg laten komen. Is dit vriendjespolitiek, domheid of een gebrek aan zelfvertrouwen? Vast een combinatie. Het is in elk geval kenmerkend voor de chaos die Ajax als organisatie al jaren kenmerkt.
Het ontbreken van een academische houding zet Beukers ‘visie’ op talentontwikkeling en het creëren van een winnaarsmentaliteit in relatie tot het opleiden van jeugd en de kenmerken van Ajax-voetbal echter wel direct in een ander daglicht. Zo ambieert Beuker de code te kraken welke factoren voorspellen of een jeugdvoetballer later topvoetballer wordt, schrijven de NRC-journalisten Steven Verseput, Joost Pijpker en Joris Kooiman. ‘De methode-Beuker komt in de kern neer op het “objectiveren” van jeugdtalent, zegt hij zelf.’
Niets mis met ambitie, zeker niet bij een topclub als Ajax. Maar had Beuker een paar maanden een universitaire studie psychologie gevolgd, dan had hij geweten dat methodes niet zonder wetenschappelijke onderbouwing en validatie kunnen. Dan had hij ook meegekregen dat mensen, die weigeren hun zelf ontwikkelde modellen niet onafhankelijk en transparant door collega’s te laten toetsen, gevaarlijke charlatans zijn.
Zo’n onafhankelijke, academische toetsing doe je onder meer om na te gaan of het model als geheel iets voorspelt. Vervolgens onderzoek je de bijdrage van de verschillende factoren in het model. Doel is uiteindelijk met je model de verschillen – in dit geval tussen jeugdtalenten – te verklaren. Meten is immers weten. Maar….“We zijn hier geen wetenschappelijk bedrijf,” reageert gesjeesd havist Beuker op vragen van NRC Handelsblad. ‘Wat heeft het voor zin om als club tien jaar te wachten tot een idee onomstotelijk bewezen is, als je het ook in de praktijk kan proberen en gaandeweg evalueert of het werkt?”
Had Beuker wat wetenschappelijke literatuur over het voorspellen van de waarde van voetballers doorgenomen, dan had hij een werkbaar concept gehad dat hij in de praktijk prima verder had kunnen finetunen. Daar had hij gewoon een paar psychologiestudenten als stagiairs op kunnen zetten. Maar nee, hij wist zelf wel beter.
Het is ronduit verbijsterend dat Ajax een intellectuele beunhaas als Beuker zoveel verantwoordelijkheid geeft. Het is wellicht ook exemplarisch voor wat wij als Ajax-supporter de laatste jaren als ‘bestuursrot’ zouden willen typeren. Voorbeelden te over. Denk aan Sven Mislintat die in 2023 als Ajax-directeur betaald voetbalzaken zonder tegenspraak voor dik 100 miljoen euro aan spelers kon kopen. Of bezie de vele bestuurders, toezichthouders, scouts, trainers en technisch-directeuren die door de beursgenoteerde Ajax-mallemolen draaien. Hoofdscout Kelvin Lang heeft net per direct z’n vertrek aangekondigd. Naar eigen zeggen was hij al langer niet gelukkig in zijn functie (Het Parool, 17 december 2025).
Het is fijn dat Ajax onder leiding van Fred Grim weer wedstrijden wint. Maar het zou nog fijner zijn als die organisatierot duurzaam en serieus wordt aangepakt. Neem professionele en integere mensen in dienst die aantoonbaar beschikken over kennis en kunde. Geen kwakzalvers met een opgepoetst CV en een grote mond. Geen zogenaamde Ajax DNA-mensen. Dat is een geromantiseerde opvattingen die al lang achterhaald is. Een prutsbestuur trekt prutsvoetballers aan. En ook al duurt zo’n ingrijpende organisatieverandering tien jaar, een goede en gezonde club opbouwen kost nu eenmaal tijd, zo is bekend uit de academische vakliteratuur. Zeker in de situatie waarin Ajax zich bevindt, zal allereerst de besturing op de schop moeten om beslissingen weer helder en verstandig te kunnen nemen en als organisatie weer in control te komen.
Vittorio Busato en Wim Bloemers zijn beiden psycholoog.
Meld je hieronder gratis aan voor Joop NL. Iedere donderdag een selectie opvallende nieuwsverhalen, opinies en cartoons in je mailbox.