Bestrijd eenzaamheid onder jongeren, geef college in lege concertzalen

Van je bed naar je laptop, en weer terug naar bed. Het is waarschijnlijk niet hoe de meeste studenten zich hun studententijd hadden voorgesteld. Toch is het voor veel studenten werkelijkheid geworden. Toen het aantal coronabesmettingen weer opliep, waren velen er als de kippen bij om jongeren daar de schuld van te geven. Jongeren worden op deze manier gestigmatiseerd, terwijl andere zaken, zoals de gevolgen van de corona crisis op de mentale gezondheid van jongeren, onderbelicht blijven. Uit recent onderzoek blijkt dat onder jongeren gevoelens van eenzaamheid het meest toenemen. Het probleem van eenzaamheid onder jongeren is niet te overschatten zo groot. Erken dat en doe er iets aan!

De maatregelen omtrent het coronavirus raken jongeren ongekend hard. Universiteiten en hogescholen, belangrijke ontmoetingsplekken voor veel jongeren, zijn al sinds maart grotendeels gesloten. De collegezalen zijn ingeruild voor laptops, waar via veel onderwijs momenteel online aangeboden wordt in de vorm van YouTube-achtige lessen. En hoewel het natuurlijk fijn is dat onderwijzers hun best doen om, ondanks alle maatregelen, nog goed onderwijs aan te bieden, blijft digitaal onderwijs voor veel jongeren lastig. We moeten de sociale functie van studeren niet onderschatten. Onlangs schreef een studente op de Facebook-pagina “UU Confessions” dat ze het hele jaar nog niet echt contact had gehad met studiegenoten, en dat ze merkte dat ze hierdoor steeds meer moeite kreeg om studeren leuk te vinden, en ze is niet de enige.

Er zijn verschillende dingen die we kunnen doen om jongeren te helpen in deze tijd. Ten eerste is het belangrijk dat er meer onderzoek komt naar eenzaamheid onder jongeren. Tot op heden is er weinig onderzoek gedaan naar eenzaamheid onder jongeren in coronatijd, terwijl het geluid vanuit de samenleving steeds duidelijker klinkt. Goed structureel onderzoek naar eenzaamheid onder jongeren is nodig om te weten of het beter of slechter wordt.

Voor de korter termijn: laten we vooral kijken hoe we elkaar wél kunnen ontmoeten. Een mooi voorbeeld hiervan is de #IkWilNaarSchool-campagne. Zij roepen universiteiten en hogescholen op om zich in te zetten voor meer fysiek onderwijs. Theaters en concertzalen, die nu toch leeg staan, zouden bijvoorbeeld perfect geschikt kunnen zijn om corona-proof onderwijs aan te bieden.

Daarnaast valt er nog veel te verbeteren aan de manier waarop het online onderwijs wordt aangeboden. Op dit moment worden bij veel studies de colleges van tevoren opgenomen die studenten zelf moeten kijken, en worden er daarnaast een soort ‘Q&A-sessies’ georganiseerd zodat studenten vragen over de filmpjes kunnen stellen. Op deze manier wordt studeren praktisch gezien gewoon een hele dure streamingdienst. Om studeren leuker, effectiever en interactiever te maken zou in plaats daarvan meer moeten worden ingezet op (kleinschalig) onderwijs in werkgroep-vorm.

Maar alleen kijken naar het onderwijs is niet genoeg. Laat de noodkreten van nu de eenzaamheid onder jongeren voorgoed uit de onzichtbaarheid trekken. Breng lotgenoten met elkaar in contact. Train jongerenwerkers en voetbaltrainers om signalen van eenzaamheid te herkennen.

Het is tijd dat we de problemen van jongeren in corona tijd serieus gaan nemen, in plaats van jongeren enkel als schuldigen aanwijzen. Want eenzaamheid onder jongeren is wel degelijk een probleem. Een groot probleem. Er is zoveel dat we kunnen doen. Laten we ons daarop concentreren in plaats van rondbazuinen welke golf nu weer de schuld is van jongeren. Jongeren verdienen beter dan het slechte imago dat ze nu toegeschoven krijgen.