Beste antiracisten

Afgelopen week is er nogal wat commotie ontstaan rondom De Kleurrijke Top 100. Twitter-fanatici vonden het niet kunnen dat wij Marianne Zwagerman een podium gaven. Wij hebben in de editie van dit jaar een column gepubliceerd van Zwagerman. Een goede scherpe kritische column, zoals wij verwacht hadden. So far so good. Wij geloven dat als je écht de verbinding zoekt, je ook ruimte moet kunnen geven aan andersgestemden. Wij kunnen best tegen kritiek, maar om genomineerden op te roepen onze lancering te boycotten vinden wij van een puberaal niveau.

Vervolgens lanceerden wij vrijdag in een afgeladen Pakhuis de Zwijger onze Top 100, met gevarieerde sprekers zoals Martin van Engel, Faiza Oulahsen, Minister Jet Bussemaker en de eerder genoemde Marianne Zwagerman. Omdat wij onze sprekers vrij laten wat betreft de invulling en omdat wij geloven in de goede intentie van ons platform en creatieve vrijheid, wisten wij van tevoren niet wat er gezegd zou worden. Dat Faiza Oulahsen het over het milieu ging hebben was duidelijk, en dat Farbod er niet was om een pleidooi voor Trump te houden was ook bekend. Wij waren verrast door de invulling van Zwagerman, met name het gebruik van het N-woord. Niet ons woord, niet een woord dat in ons magazine terug te vinden is of iets waar wij voor staan! Haar keuze. De rest van haar column was een sterk stuk over verbinding en toegenomen racisme. Sterker nog: zou je het N-woord vervangen door een geaccepteerde term, dan hadden een hoop mensen afgelopen weekend minder vingerkramp, want Twitter ontplofte. De ‘ usual twitter suspects ’ liken en retweeten elkaar, wat absoluut heeft geholpen met onze trending status: waarvoor dank!

Naast negatieve tweets was er ook een hoop positiviteit te vinden op Twitter, maar we schrijven dit niet omdat we het gevoel hebben te moeten verduidelijken dat wij zuiver zijn. Je zou door een aanhoudende negativiteit van een groep haast vergeten dat wij een positieve movement zijn die al jaren actief is tegen racisme, culturele vooroordelen en gelijkheid.

Mooi om te zien wie er allemaal meedoen zonder de context te kennen. Wij staan voor de verbinding en de dialoog, niet alleen met medestanders maar juist ook met tegenstanders. We vinden Marianne Zwagerman een sterke vrouw die je niet de mond hoeft te snoeren of te vertellen wat wel en wat niet mag. Wij doen niet aan boycotten of terechtwijzen, er is namelijk een discussie ontstaan die verder gaat dan het N-woord. Wij zouden ‘niet snappen wat racisme is’ en met onze nummer 1 positie van Peter R. de Vries al helemaal niet weten wat diversiteit is. Voor de mensen die denken dat Peter R. de Vries als witte man niet kleurrijk genoeg is en geen recht heeft van spreken, hier een paar voorbeelden:

Reden 1. Reden 2. Reden 3.

Kortom, antiracisten die zich van hun meest racistische kant laten zien. Activisten die niet verder komen dan 140 tekens en uitnodigingen om in gesprek te gaan in de wind slaan, want dat kun je niet laten retweeten door ip-helden. Wij werken keihard, maken ons al zes jaar lang hard voor diversiteit in de breedste zin van het woord.

Wij moeten linksom en rechtsom uitleggen dat we GEEN ‘allochtonenlijst’ zijn, en uitleggen dat Peter R. de Vries meer lef heeft dan menig antiracist activist op Twitter. Maar waar waren die mensen 3 jaar geleden? Waar waren jullie toen? We hebben jullie niet gehoord toen we zes jaar geleden aan het strugglen waren om De Kleurrijke Top 100 op te zetten als antwoord op alle top 100 lijsten in NL, omdat we kleur en diversiteit misten. We hoorden niemand toen we werden gedist omdat we blijkbaar het ‘Lintje voor de Democratie’ niet verdienden en we hoorden jullie niet toen we Anousha Nzume in 2014 de kleurrijke prijs gaven en we hoorden jullie ook niet toen Humberto Tan de Top 100 kreeg overhandigd.

Kom ons niet de les lezen over gebrek aan inzicht, als we jarenlang middenin Hilversum te maken hebben gehad met verschillende vormen van racisme. Vertel ons niet dat onze inzichten met betrekking tot racisme niet de juiste zijn omdat jullie vinden dat een witte man niet op een nummer 1 hoort, want er MOET iemand op met een kleur. Want logisch? Had Sylvana op plaats 1 geen trigger veroorzaakt van diezelfde boosheid die jullie nu hebben, omdat we haar in een ‘kleurrijk’ hokje zouden stoppen? Dan hadden we waarschijnlijk moeten uitleggen waarom we zo’n voor de hand liggende keuze hadden gemaakt. Kortom: het is voor bepaalde groepen toch nooit goed.

We hebben geen ‘dankbare onderdanigheid voor witte mensen’, wij geloven in gelijkheid en in positiviteit. Is dat jullie manier niet? Prima; maak een eigen lijst.

Die waardeoordelen over de ander kenden wij alleen van rechts. Intolerant geratel omdat je de ander uitsluit, niet wilt begrijpen en gelooft in één waarheid. Welke politicus maakt ook alweer gebruik van zulke makkelijke retoriek?

Het probleem zit hem in het feit dat het idee dat een Peter R. niet vanuit hetzelfde kader mag en kan redeneren. Uitsluiting. Net zoiets als Sunny Bergman niet mag spreken over racisme (onzin) of een Tanja Jess niet solidair mag zijn met de anti-Zwarte Piet beweging (ook onzin). Vrouwen die net zo goed op 1 hadden kunnen staan. Wij vragen ons oprecht af of dit ook had uitgemaakt voor de genoemde dames? Of zijn zij wel acceptabel omdat het vrouwen zijn? Wij snappen die schizofrene discrepantie niet zo, maar dat zal wel aan de ‘generatiekloof’ liggen.

Iedereen heeft eigen manieren om een bijdrage te leveren aan het debat over racisme. Wij (Top 100) kiezen voor Peter op 1, omdat hij ongeacht zijn kleur of sekse, op een rechtlijnige manier, intolerantie aankaart. Het was zeer interessant om het gebrek aan tolerantie uit jullie hoek te lezen. Waarom kan een witte man, geen prijs krijgen voor tolerantie? Zijn nummer-1-positie is een statement, een statement dat blijkbaar niet begrepen wordt door een starre denkfout.

Die stugge stelligheid, die blijkbaar geen ruimte biedt aan een breder perspectief, is echt een blinde en gevaarlijke vlek. Het feit dat jullie dit niet inzien, maakt het nog gevaarlijker. Totaal niet constructief, positief of verbindend. Niet de manier van De Kleurrijke Top 100.

Wij maken ons niet alleen hard tegen Zwarte Piet ( yep, daar is ie weer ), maar ook als het gaat om beeldvorming dan spreken wij ons uit ( Open brief aan Philippe Remarque ). Wij gaan verder dan tweets of opiniestukken. Wij willen constructieve dialogen aangaan, en niet verzanden in keuzes uitleggen of buigen voor wat frictie. Ons platform brengt jaarlijks honderd nieuwe namen en brengt een dialoog op gang. Door bekende en mindere bekende rolmodellen zichtbaarder te maken, maak je blijkbaar jezelf kwetsbaar voor kritiek van een groep die niet zichtbaar wil zijn, maar in de luwte wil ageren tegen zaken die niet in hun gedachtegoed passen. Maar wij zijn trots op wat we doen. Trots op wie wij zijn. En de groei die wij doormaken is helaas omdat gebrek aan diversiteit nog steeds een issue is, en het marginaal denken groeit. Wij hadden echter wat meer support verwacht vanuit andere gemeenschappen. Niet dus.

Het N-woord hebben wij niks mee, wij strijden voor gelijkheid. Wat je van onze keuze voor Peter R. als lijstaanvoerder vindt kan ons werkelijk waar niks schelen, iedereen heeft een mening of een favoriet. En zolang Quinsy Gario niet eens met zijn eigen broeder Jerry King Luther Afriyie door een deur kan, is hij de laatste die iemand de les mag lezen over unity of verbinding. “Quinsy heeft het witte superioriteitsgevoel overgenomen en probeert dat toe te passen in de beweging. Ik zal dat nooit toe laten. Ik vecht tegen het idee dat de ene beter is dan de andere”; aldus Jerry. En ja Quinsy, ook jij stond ooit in De Kleurrijke Top 100. Ook een keuze die een hoop anderen destijds niet begrepen. History repeats. Ook toen namen wij het op voor jou in gesprek met anderen. Maar solidariteit hebben we gelukkig voldoende vanuit hoeken waar in oplossingen wordt gedacht en gehandeld. Voor wie de filosofie weigert te begrijpen: kijk eens wat verder dan de beperkte kaders. Dezelfde beperkingen in kaders waar ‘de ander’ namelijk van wordt beschuldigt die worden nu aan de andere kant van het spectrum ook gehanteerd.

Vastgeroest activisme. Mensen die zich activist noemen, moeten misschien eens wat actie ondernemen en minder reactie. Onderneem iets, kom met een oplossing, ga het gesprek aan en blijf niet hangen in #fitties. Wij blijven strijden voor waar wij in geloven, daar doet wat ruis in de vorm van 140 tekens niks tegen. Het grappige is, hiermee wordt juist aangetoond dat exact hetzelfde wordt gedaan als datgene waartegen jullie ageren. In een schizofrene spagaat van onvermogen met een aantal karakters aan karaktermoord willen doen is hilarisch, als het niet bedroevend zou zijn. En Arzu Aslan, in plaats van je energie te stoppen in twitteren met onze sponsors en locatie: ga gewoon het gesprek met ons aan. Je mag het periscopen voor je volgers. Je hoeft ons niet te begrijpen, maar als volwassen vrouw het gesprek voeren zou je sieren.

Dus voor de laatste keer: wij van De Kleurrijke Top 100 hebben niks met het N-woord. Wat betreft racisme voeren jullie een ongeloofwaardige poging tot een smeercampagne. Activisten die contraproductief geen actie voeren maar in een reactiestuip zijn blijven hangen.

“In the end, we will remember not the words of our enemies, but the silence of our friends.” – MLK

Raja Felgata & Khalid Ouaziz, Hoofdredactie De Kleurrijke Top 100