De witte tranen van Rosanne Hertzberger
Wat Thierry ook zegt, internationaal recht is echt
© Cc-foto: Michael Galkovsky
© Het Internatiaal Strafhof in Den Haag, cc-foto: Roel Wijnants
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (24)
Eigenlijk een nietszeggend verhaal, als je bedenkt dat de acceptatie van het internationale recht mager is. Ook de zogenaamde beschaafde landen lappen het internationale recht aan hun laars als hun dat zo uitkomt. Misschien heeft Thierry Baudet wel een punt.
Machthebbers hebben baat bij een zwakke democratie, bij een volk dat geen honger leid, geen grote armoede, en vooral apathisch is. De wereld word weliswaar kleiner , maar veel onderwerpen blijft het ver van mijn bed gevoel echter aanwezig . Protesten worden gemakkelijk naast zich neer neergelegd , omdat de meerderheid het na een week toch weer vergeten is. En mensen moeten nou eenmaal werken , en werkgevers die geven daar ook geen ruimte meer voor. Bonden zijn uitgehold , tot een schim van hoe ze ooit waren . Kortom het gaat gewoon gebeuren of je het nou wil of niet , het interesseert eigenlijk niemand wat.
Het gevaar van juridisering is uitholling van de democratie en verstarring van de samenleving. Als je meer en meer internationale rechtsregels aanvaardt dan wordt de ruimte voor de nationale wetgever om zaken te veranderen of om nieuw beleid te starten steeds kleiner. Dat is een probleem omdat de internationale rechters niet zijn gekozen en de wetgever wel. Het gevaar bestaat dat een juridische kaste steeds meer bepaalt hoe de samenleving is ingericht. Daarnaast zijn internationale rechtsregels niet snel te wijzigen (tenzij de rechters het willen), zodat het gevaar van verstening van regels dreigt, puur conservatisme dat niet in alle gevallen heilzaam is.
Precies. Weinig aan toe te voegen. In Nederland wordt het internationaal recht op een voetstuk geplaatst: internationale overeenkomsten/verdragen gaan boven nationale wetgeving. Maar in andere landen is dat helemaal anders, bijv. in de VS. Doordat Nederland zich aan zoveel internationale verdragen, en daarmee de oordelen van ongekozen rechters van internationale gerechtshoven, afhankelijk maakt, holt het eigenlijk de eigen democratie uit, want de ruimte voor de eigen volksvertegenwoordigers wordt steeds meer beperkt door het uitdijend web van internationale verdragen.
De beste oplossing om het internationaal recht aan de laars te lappen is op het Binnenhof uitgevonden. Het 'inlegvelletje'. Ik vermoed zomaar dat alle regeringen beschikken over zo'n bloknootje met inlegvelletjes om te pas en te onpas te gebruiken om hun eigen belangen te behartigen of fouten te verdoezelen.
Internationaal recht is als de euro, het heeft geen waarde, maar zolang er overheden zijn die er in geloven zal het voor die overheden van waarde zijn. Aangezien er veel overheden zijn die er niets mee doen ( vs tenzij het uitkomt, denk maar niet dat er een amerikaan in den haag wordt veroordeeld) heeft het dus niet de waarde van internationaal recht als zijnde een recht die voor iedereen geld. En 37000 afspraken lijkt heel veel, maar als ik 37000 afspraken maak met mijn buurman, en de rest van de buurt gelooft er niet in, dan is het nog steeds geen buurt recht. Zoals de schrijver al aangeeft geld dat ook zo met de wet in Nederland, maar die is dan weer meegegroeid met de Nederlandse gedachten en leefgewoontes. Deze wetten zijn daarom voor normale Nederlanders logisch te begrijpen en te volgen. Dat maakt internationaal recht zo moeilijk en onwerkbaar.
ALLE recht staat en valt met de acceptatie door degenen die er aan onderworpen zijn. Dat is een van de belangrijkste redenen dat het verbod op cannabis nooit effectief zal blijken te zijn en zelfs een van de instrumenten wordt van de bevolking om zich tegen de overheid te keren: iedereen gaat wiet telen, want "wat is daar nu verkeerd aan?" Je zag hetzelfde gebeuren met het verbod op alcohol in de VS en de handel in blue jeans, platen van de Beatles en andere westerse spullen in de voormalige USSR. Massaal gebrek aan acceptatie heeft een economische component en die heet de zwarte markt. Een overheid die het gevecht met die vorm van zwarte markt aangaat zal uiteindelijk haar toevlucht moeten nemen tot repressieve middelen die in haar uiterste vorm een totalitair karakter zullen krijgen en uiteindelijk verliest ze dat gevecht altijd.
"En hoe komt het dat de Nieuw-Zeelandse ansichtkaarten met grote zekerheid in Nederland aankomen? Dit komt omdat deze landen de internationale rechtsregels over telecommunicatie systematisch respecteren." In ZO Europa werkte een land niet mee zodat hier de (oven)klokken op ons elektriciteitsnetwerk niet meer gelijk liepen. "En hoe kwam het dat geen van de landen ons vliegtuig neerhaalde en dat we probleemloos over hun territorium konden vliegen? " Bij MH17 dacht men er toch anders over. "Dus de meeste landen respecteren meestal de meeste internationale rechtsregels en geen enkel land beweert dat het volstrekt vrij is van het volkenrecht. Geen enkel land ontkent het volkenrecht, maar Baudet wel." En daar zit precies het probleem, in het woordje 'meestal'. En dat is: zolang het alle partijen uitkomt. Bij weigering is het slechts weinigen gegeven dit 'recht' af te dwingen. In een volgend stuk geeft de opiniemaker het zelf al aan: "Neem ook Poetin, die een deel van Oekraïne illegaal probeert te annexeren en Bashar al-Assad met veto’s helpt. Ontkent hij dat er volkenrecht bestaat? Nee." Wanneer men over datzelfde Rusland van Poetin terug vloog kun je in de verre verte Tjetjenie zien liggen. Ik vermoed zomaar dat Poetin het woord volkenrecht niet heeft gebruikt toen hij Grozny letterlijk met de grond gelijk maakte. En laten we wel wezen, de kans dat de burgerslachtoffers in Syrie Poetin dankbaar zijn dat hij de illegale kruisraketten veroordeelt om tegelijkertijd 'legale' vatbommen met spijkers of gifgas op hun hoofden te krijgen, lijkt mij ook niet groot. Een recht is pas een recht als het is af te dwingen. Anders is het slechts een afspraak. Een (internationaal) volkenrecht is dan ook slechts een papieren tijger want het is maar door zeer weinigen af te dwingen. En bij het eerste beste regendrupje blijkt die papieren tijger ook nog van ouwel gemaakt te zijn. Om spraakverwarring te voorkomen is het misschien beter om niet te spreken over volkenrecht maar over internationale afspraken die men probeert na te komen. Dat prestige voor internationale instanties deel ik niet. Zeker, het is een leuke baantjesmachine en netwerkclub. Maar het benoemen van Syrie als voorzitter van de VN commissie tegen chemische wapens of het voorzitterschap van Saoedi-Arabie bij de VN mensenrechtencommissie geeft wat mij betreft precies aan hoe die internationale commissies en instanties in de praktijk werken. Het valt op dat in het enthousiasme iemand van iets te betichten waar scribent het in de praktijk nota bene mee eens is, een kromme logica in de vorm van stropop toegepast moet worden. In dit geval worden woorden letterlijk genomen, geridiculiseerd en de gedaagde in de mond gelegd, om het uiteindelijk met de werkelijke bedoeling van de beschuldigde eens te zijn.
Het bestaat ook wel, maar wel alleen maar als het ons uitkomt. Als het even niet gelegen komt, dan negeren we het, natuurlijk onder leiding van de USA. Zo is de hulp aan Kosovo van het westen door de souvereiniteit van Servie te negeren net zo illegaal als de annexatie van het Krim gebied. De illegale aanvallen op Irak, op Syrie, zonder te wachten op bewijzen. Wat dacht u dan van dat de USA ons zou kunnen aanvallen als er Amerikaanse staatburgers terecht gesteld zouden worden door het oorlogstribunaal? Maw, als het internationale recht alleen maar van toepassing is voor sommigen, dan is het er eigenlijk ook niet.
Internationaal recht bestaat, zolang men er zich maar vrijwillig aan wil onderwerpen en of men niet machtig genoeg is om enige invloed te kunnen uitoefenen en ja dat hangt af van welwillende actoren. We hebben hier in Den Haag het Internationale Strafhof. Een internationaal strafhof wat niet erkend wordt door onze grote bondgenoot aan de overkant van de grote plas. Sterker nog, er is door Bush zelfs een wet ondertekend die ook wel bekend staat als de "American Service-Members' Protection Act" of als 'The Hague Invasion Act' Deze wet zorgt er bijvoorbeeld mede voor dat van oorlogsmisdaden verdachte Amerikaanse militairen nooit voor het Internationale strafhof zullen verschijnen. Nu kan Mihai zich in zijn handen knijpen met het feit dat hij wel 3 verschillende sms`jes op zijn telefoon heeft gekrege. Tja, een kinderhand is snel gevuld zeggen wij dan. Baudet heeft toch echt gelijk als hij stelt dat het internationaal recht vooral afhangt van wie het meeste geld heeft of het meeste wapentuig heeft. Dat betekent dat we de afgelopen eeuw eigenlijk nog niet zoveel zijn opgeschoten. Winst is natuurlijk dat we onze buren het hoofd niet meer inslaan maar begrijpen dat samenwerken wellicht nuttiger is. Maar op wereldpolitiek telt nog steeds geld, wapens en olie als belangrijkste eigenschap om mee te kunnen beslissen. Natuurlijk is het niet verkeerd om in te zetten op diplomatie. En het zou altijd het eerste uitgangspunt moeten zijn. Maar als mensen echt niet willen, dan zal je wellicht andere wegen moeten bewandelen. En in het geval van 'The Hague Invasion Act', moet je duidelijk maken dat je elk ongeautoriseerd vaartuig uit de lucht of uit het water wordt geschoten als Amerika zich niet wil voegen naar het internationaal recht. Maar dat kunnen/durven we niet, en dus zal elke vraag om deze wet te schrappen op een nee kunnen rekenen. (Ook Obama wilde deze wet namelijk niet schrappen)
En daarmee zal het Internationale strafhof enkel over zaken beslissen over minder machtige misdadigers. Niet dat ik het oneens ben met de zaken die wel voor het hof zijn verschenen. Ik denk dat het hele belangrijke zaken zijn geweest want het waren allemaal misdaden tegen de mensheid. Alleen, als je rijk, sterk of machtig bent ontspring je die dans. Men verwijt ons wel eens van een dubbele standaard. En dit is nu echt een geval van een dubbele standaard. (al denk ik niet dat Baudet dat bedoelt) Maar dat maakt van het internationaal recht soms wel een papieren tijger.
Het is een scherpe observatie dat landen zelf het bestaan van het internationale recht niet betwisten, zelfs wanneer zij het overtreden.
Goed artikel. Helemaal waar. Het betoog van de schrijver kan nog aangevuld worden mer artikel 94 van de Grondwet, dat luidt: "Binnen het Koninkrijk geldende wettelijke voorschriften vinden geen toepassing, indien deze toepassing niet verenigbaar is met een ieder verbindende bepalingen van verdragen en van besluiten van volkenrechtelijke organisaties." Deze verdragen en besluiten staan dus boven de Nederlandse wet. Dat Thierry Baudet een wat potsierlijke fantast is, weten we al lang.
Recht zonder macht of gedeelde waarden bestaat niet. De Universele Rechten van de Mens zijn een poging om dat laatste te bewerkstelligen.
Het is erger. Neem het referendum Catalonië. Politie die met geweld een referendum, wat dus een vreedzame demonstrate, werd bruut uiteen geslagen. De EU, die predikt zo pro-mensenrechten te zijn, noemde dat ineens een interne zaak van Spanje. Want onafhankelijkheid wilde de EU niet. Maar stel dat een Eu-scepticus als Orban een demonstratie zo bruut uit elkaar had geslagen: dan het huis te klein. Internationaal recht is een stuk speelgoed. Alleen leuk als je het goed uit komt. Verder prima om andere de maat te nemen en jezelf eens goed op de schouders te kloppen. Maar als het beestje naar jou gromt: negeren. Dat kan want het beestje heeft zelden tanden, tenzij een partij het kan afdwingen. Otto von Bismark zei het al, (vertaald naar het Engels): Not through speeches and majority decisions will the great questions of the day be decided—that was the great mistake of 1848 and 1849—but by iron and blood (Eisen und Blut)
Onzin. De EU veroordeelde het geweld wel, een dag later. De EU is echter geen Europees gerechtshof, maar een politiek en economisch samenwerkingsverband. De "interne zaak van Spanje" betrof niet het geweld, maar de onafhankelijkheid van Catalonië. Hiermee laat de EU zien dat de EU lidstaten soeverein zijn en hun eigen wetten bepalen, in tegenstelling tot wat euro sceptici beweren. Volgens de Spaanse grondwet was het referendum namelijk illegaal. De Spaanse grondwet staat geen afsplitsing toe. Dit bijv in tegenstelling tot het VK, waar het referendum over de Schotse onafhankelijkheid wel legaal was.
Luneau Onzin. Het is wel degelijk zo dat de EU zijn wetten en regels opdringt aan de aangesloten landen. Zomaar een voorbeeld: https://tweakers.net/nieuws/134467/europese-commissie-wil-nederland-beboeten-voor-niet-implementeren-breedbandwet.html Je kan nog veel meer van dit soort voorbeelden vinden. Het is dus niet zo dat wij geheel souverein zijn. Dit wordt juist steeds minder door de steeds meer toenemende Europese regelgeving.
Dat heeft hij vast van ome Theo, die kletst wel vaker iets teveel uit zijn nek.
Internationale hoven, die in verschillende vormen bestaan, hebben niet automatisch een hogere status dan nationale of bijvoorbeeld Europese hoven. Ze hebben om dezelfde reden, behalve dus lang niet in alle gevallen een overstijgend, ook niet automatisch een bindend juridisch mandaat maar slechts een adviserend wat gewoon ter kennisgeving of zelfs genegeerd kan worden. Dat is maar goed ook omdat de bindende nationale of Europese e.d. hoven vaak b.v. humanitair hogerstaand of meer seculier karakter hebben terwijl de internationale hoven over het algemeen ook met landen rekening hebben te houden waar universeel humanitair ontwikkelde opvattingen zoals bij ons minder geaccepteerd zijn. Daar hoort een westers nationaal hof of een Europees hof e.d. niet ondergeschikt aan te zijn en dat is dus ook veelal niet zo.
Ten bewijze is èèn voorbeeld afdoende: De uitspraken van het Europese Hof bijvoorbeeld zijn bindend en definitief: noch de klagende partij noch de aangeklaagde partij kan in beroep gaan, behalve bij de Grote Kamer van het hof zelf. Klaar zou je denken. Maar..... Zelfs "bindend" blijkt echter geen afgebakend juridisch begrip Het Duitse Grondwettelijke Hof te Karlsruhe vonniste op 19 oktober 2004 dat Duitse rechters de uitspraken van het Europees Hof weliswaar niet mogen negeren. Maar "niet mogen negeren" is wat anders dan dat de uitspraken van het Europese Hof die van het hoogste hof overstijgen. Het houdt niet meer in dat de uitspraak van het Europese Hof serieus behandeld moet worden maar dan wel door het hoogste Duitse gerechtshof en dus het nationale recht. De Duitse grondwet met haar hoogste hof het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe gaat boven het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM).
"Het feit dat de VS zoveel moeite doen, is een teken dat de VS geloven dat volkenrecht bestaat." Of de VS doen zoveel moeite omdat ze weten dat hun bondgenoten wel geloven in zoiets als het volkenrecht en hun steun nodig hebben om hun acties op touw te zetten. Als de VS echt het internationale volkenrecht zou erkennen, dan zou de The Hague Invasion Act niet bestaan.
"Als 95 procent van de Nederlanders ontkent dat het Nederlandse rechtssysteem bestaat, zijn er geen wetten meer in Nederland." Als die andere 5% politie/justitie is zijn ze er dan nog wel degelijk, zoals we ook tijdens wo2 hebben gezien. Onzin dus.
"Ook tijdens de recente (illegale) bombardementen op Syrië hebben de VS, GB en Frankrijk een (fake) juridisch argument bedacht. Ze hebben niet gezegd dat volkenrecht niet bestaat." Nee, ze vegen er echter wel hun kont mee af. Er bestaat maar 1 recht, het recht dat je kunt afdwingen.
Als de bevolking massaal (95%) alle wetten aan de laarzen zou lappen en echt grootschalig gaat roven, verkrachten en stelen schieten politie en leger schromelijk tekort, tenzij ze met scherp gaan schieten, dan is er misschien weer wat af te dwingen. Simpeler: als (voor zover dat in onze geautomatiseerde wereld nog kan) 95% van de mensen geen belastingen meer zouden afdragen, wie gaat er dan nog incasseren en bij hoeveel mensen?