Bescherming van de werknemer in het arbeidsrecht is doorgeslagen en funest
© cc-foto: pressreleasefinder
Praat mee
Reacties (93)
Een werknemer is eigenlijk maar een vervelende noodzakelijkheid bij zoveel mogelijk winst maken door lekker eigenwijs te ondernemen, dat is eigenlijk waar dit stuk op neerkomt. Ongeveer van dezelfde strekking als de column van in NRC van Aylin Bilic maar dan in het klein. Nederland is een walgelijk land geworden.
Volgens de wet geldt bij ziekte doorbetaling van 70% van het loon *). En dat gedurende 2 jaar. Als de werkgever zich niet voldoende inspant voor re-integratie, moet hij ook nog het derde jaar doorbetalen. In veel CAOs is opgenomen dat het loon tot 100% wordt aangevuld. Een eerste stap kan zijn om de periode waarin 100% betaald moet worden, terug te brengen tot 3 maanden. Daarna wordt het percentage 70%. Vervolgens wordt de doorbetaling beperkt tot 1 jaar. Deze wijziging geldt alleen voor MKB bedrijven tot 20 werknemers. *) in het eerste jaar moet minimaal het minimumloon doorbetaald worden.
Wat let Gerritse om naar de kantonrechter te stappen? Ze zal toch kunnen begrijpen dat een ontslagovereenkomst bij ziekte de betrokkene van rechten berooft en niet aanvaardbaar is. Een verbetertraject hoeft niet langer dan enkele maanden te duren. Waar ik trouwens wel voorstander van ben: bij langdurige ziekte moet de overheid bij kleine bedrijven de kosten overnemen, een kleine ondernemer kan daaraan kapot gaan. Ik vind begrip en meer flexibele regels voor de bedrijven tot 20 personeelsleden een goede zaak.
Dank voor al jullie reacties. Om even te reageren op de reactie dat deze issue maar van een kant wordt belicht; Punt is echter dat als je gaat nuanceren, het probleem ook niet scherp krijgt. Natuurlijk zijn er ook excessen de andere kant op, maar dat mag je er niet van weerhouden om dit probleem dan maar niet aan te kaarten. Er wordt veelvuldig geschreven over de positie van de werknemer in de ziektewet, nu is het tijd om eens de kant van de (kleinere) ondernemer te belichten. Ik heb met veel ondernemers binnen mijn netwerk gesproken en allemaal hebben we wel een keer te maken gehad met een werknemer die zich onterecht ziek meldde of een niet functionerende werknemer waar niet vanaf te komen is en behoorlijke bedrijfs- en emotionele schade aanricht. Wat mij betreft moet er gewoon een betere balans komen met een betere positie voor de kleine ondernemer.
Ik weet niet wat je bedoelt met 'balans' daar die werknemer de afhankelijke persoon is. Het is juist bescherming tegen willekeur van een werkgever, het herstelt juist enigszins de balans. Het is immers de werknemer die in een afhankelijkheidspositie zit. Mijn probleem is dat u min of meer de werknemer als inferieur afschildert terwijl er legio werkgevers zijn die wat dit betreft inferieur zijn en meer macht hebben vanuit hun positie dat te kunnen verzilveren. Op een gegeven moment moet je keuzes maken. Wij hebben vroeger ook geen mensen aangenomen juist omdat we die risico's niet wilden lopen terwijl we het razend druk hadden, te druk. Dat gaat natuurlijk voor eenieder op. Dat wil niet zeggen dat het systeem niet deugt. Beiden kunnen er misbruik van maken, de een zelfs een beetje meer dan de ander, waarmee ik niet wil zeggen dat u dat persoonlijk doet. Indien een werknemer van baan verandert neemt hij/zij nl. ook een risico. Daar gelden ook proeftijden waarin je ontslagen kunt worden en je met lege handen staat. Ook een werknemer kan op oneigenlijke gronden aan de kant geschoven worden, het zal de eerste keer niet zijn. Denk alleen al aan de vele pestpartijen op de werkvloer waar het enkele jaren geleden over ging en waar werknemers de dupe werden, en andere zaken m.b.t. zwijgcontracten. Waarom denkt u dat die zwijgcontracten worden afgesloten tegelijkertijd met de overeenkomst? Een overeenkomst die vaak geen overeenkomst is want feitelijk een gedwongen karakter heeft. En ja werknemers zijn ook niet altijd wat je ervan verwacht hebt, lopen er ook soms de kantjes vanaf, ook dat klopt. Niet iedere MKB-er is hetzelfde wat draagkracht betreft, ook dat begrijp ik. Ik wens u alle geluk en wijsheid toe.
Het wordt eens tijd om het over de werkgever te hebben? Mevrouw, het arbeidsrecht is de afgelopen jaren al uitgehold, het pensioenakkoord gaat je als werkgever ook een shitload aan kosten besparen (als je je personeel al überhaupt een regeling hebt aangeboden) Afgelopen 2 decennia rechtse kabinetten gehad, maar nee mevrouw moet nog een een schepje er bovenop doen door op een links blog te klagen over dat de werkgever het zo slecht heeft. Behandel je personeel beter, dan behandelen ze jou ook beter.
Een ondernemer kan pas winst maken als hij degene die de productie uitvoert, minder uitbetaalt dan de waarde die zijn werkzaamheden toevoegen. (Marx). Een ondernemer is niet meer of minder dan een opportunist. Hij ziet kansen om geld te verdienen aan het werk van een ander. Die ander heeft dat donders goed in de gaten, want HIJ kan zich geen villa met zwembad veroorloven. Een onderneming runnen is samenwerken. Maar financieel delft de weknemer altijd het onderspit, vooral doordat het minimum loon vanaf 1980 al 35 % is gedaald. Dit vanwege het feit dat het minimum loon niet meer wordt verhoogd met de inflatie. Maar de directeur, die kan zijn eigen loon vaststellen. Nadat de euro werd ingevoerd, vertelde een mevrouw heel boos op de radio dat ze altijd een bosje tulpen kocht voor 6 gulden. Dat bosje kost nu 3 euro, zei ze, dat is verdomme 10 % prijsverhoging. Maar IK werk in loondienst en zo'n loonsverhoging zit er voor mij niet in. Een andere mevrpouw vertelde hoe zij in een kledingwinkeltje kwam en daar een t-shirt zag hangen voor 10 euro. Maar, stelde zij, vorige week was dat t-shirt 10 gulden. Tja, zei de eigenaresse van het winkeltje, dan laat je hem toch hangen? Ik heb gerwerkt bij een onderneming met 1 directeur. Die was zo rijk dat hij een eigen privé vliegtuig had. maar een vaste baan voor zijn personeel zat er niet in. Tja, op die manier kweek je mensen die zich OOK asociaal gaan gedragen.
@Martin, Uiteraard neem je als werkgever iemand aan omdat je winst maakt op zijn/haar arbeid, waarom zou je het anders doen? En mocht je het er niet mee eens zijn als werknemer, wat let je dan om het zelf te proberen en het risico te nemen? Niemand verplicht je om voor iemand te gaan werken, je kunt ook iets voor jezelf beginnen, heeft die man met zijn vliegtuig ook gedaan.
Een slecht functionerende MKB-er kan ten grondslag liggen aan de ziekte van een werknemer. Meestal een werknemer die terecht voor zichzelf opkomt waar de MKB-er zich niets van aantrekt, wat het bedrijf vervolgens afdoet als een arbeidsconflict als motief hem/haar alsnog eruit te werken. Dat wordt vaak gehonoreerd, ook al veroorzaakt de werkgever het zelf, is niet te controleren. Niet te vergeten dat arbo-artsen in dienst zijn van die werkgever alsmede vertrouwenspersonen ( die vervolgens dus ook niets naar buiten kunnen brengen en dus de werknemer niet bij kunnen/mogen staan) Dan krijg je via een advocaat een papier voor je neus gelegd en is het 'take it or leave it'. Wat er altijd in opgenomen wordt is een zwijgplicht. Daar komen langdurig zieke werknemers uit voort die er onterecht zijn uitgewerkt. De wet Poortwachter heeft volgens mij ook nooit gewerkt, werd zelden iets mee gedaan, laat staan iets goeds. Geen werkgever die zich er aan behoefde te houden. Vandaar alsnog dat zogenaamde arbeidsconflict als uitweg voor iedere werkgever. dat kun je nl. zelf blijven creëren. Ik weet overigens niet wat er met die wet Poortwachter is gedaan de laatste tijd. Leeft die nog?
Over dit onderwerp en aanverwante kwesties kan een lange, ingewikkelde discussie worden gevoerd. Niet voor niets is in de loop der jaren voor de werknemer beschermende regelgeving ontstaan. Die verkeerde vroeger immers in een zwakke, afhankelijke positie. De wens om onderscheid te maken tussen heel grote bedrijven en kleine ondernemers vind ik wel begrijpelijk. Want bij een arbeidsconflict kan de positie van een kleine ondernemer inderdaad heel precair worden. Een verbod op ziek melden na een arbeidsconflict lijkt me daarentegen onmogelijk. Want wat is precies "erna"? Gewoonlijk gaat een reeks van gebeurtenissen vooraf aan het openlijk uitbreken van een arbeidsconflict. (Tenzij het om ontslag op staande voet gaat wegens een "dringende reden"). Dat conflict komt niet zo maar uit de lucht vallen. Het is ook heel voorstelbaar dat een werknemer zich al gedurende het proces naar de apotheose feitelijk al arbeidsongeschikt voelt, maar dat nog niet heeft gemeld of durven melden. Hetzelfde is mogelijk door het voorstellen van een "vaststellingsovereenkomst" (ontslagregeling) als zodanig. Kortom: ene uiterst ingewikkelde materie.
Het moge duidelijk zijn, dat ik de volstrekt generaliserende opmerking: "Als het gaat om arbeidsrecht, is de Nederlandse wetgeving behoorlijk krom" absoluut niet onderschrijf.
In principe is de werkgever natuurlijk altijd de bovenliggende partij tijdens een conflict, maar dat neemt niet weg dat met name kleine ondernemers soms ook kwetsbaar zijn. Soms zelfs net zo kwetsbaar als de werknemer. Maar misschien moet je dat niet oplossen door de bescherming van die werknemer weg te nemen. Zeker niet als dat betekent dat een werknemer bij een klein bedrijf minder bescherming verdient dan een werknemer bij groot bedrijf. In plaats daarvan zou je dan immers juist de (kwetsbare) werkgever meer bescherming moeten bieden, toch? Misschien zou je de overheid verantwoordelijk kunnen maken voor de ontslagkosten. Of eventueel zelfs voor het doorbetalen van een deel van het loon. En maak dat dan ook afhankelijk van het aantal werknemers dat je in dienst hebt. En uiteraard ook afhankelijk van het aantal arbeidsconflicten dat een ondernemer heeft.
Bijna alle ondernemers stemmen VVD of een andere asociale partij. Vertel eens, wat begrijp jij niet aan "liberaal"? https://nl.wikipedia.org/wiki/Nachtwakersstaat
Het zou wel ultiem zijn wanneer alle 15-20 werknemers van Rain Couture zich morgen collectief ziekmelden na deze kennismaking met de 'conscious' (dixit website rain couture) kant van hun Daphne...
Een basisinkomen zou natuurlijk aan al die ellende gelijk een einde kunnen maken.
Niet helemaal, studies en de daarbij behorende berekeningen tonen aan dat overheden een behoorlijke verhoging van de belastingen moeten doorvoeren om dat te kunnen betalen. En wie zou die belastingen kunnen en willen opbrengen? Of je zou een heel laag basisinkomen moeten nemen maar dan ben je alsnog aangewezen op extra hulp vanuit de overheid en allerhande instituties. Maar gezien de ontwikkelingen qua automatisering en het verdwijnen van banen een onderwerp wat het bestuderen waard is. We moeten namelijk iets doen. Een maatschappelijk inferno is namelijk het gevolg als we niets doen. Het precariaat groeit. Leuk en informatief artikel. https://www.investopedia.com/news/history-of-universal-basic-income/#:~:text=The%20past%20100%20years&text=G.D.H.,the%20phrase%20%22basic%20income.%22
Zapata: "En wie zou die belastingen kunnen en willen opbrengen?" Uit het stukje blijkt dat de ondernemers een enorm probleem hebben.
MaryJane Een basis inkomen van 1000 euro/maand voor iedereen van 18-66 kost ongeveer 120 miljard euro: 10.000.000 * 12 * 1000 = 120.000.000.000 = 120 miljard Geef je kinderen onder de 18, 500 euro/maand, dan komt daar nog eens: 3.700.000 * 12 * 500 = 22,2 miljard Totaal wordt dit ongeveer 142 miljard.
GoudenBergen - Wopke heeft diepe zakken en de werkgevers hebben blijkbaar een groot probleem, die combinatie heeft bewezen gouden bergen te kunnen verzetten
Ik werkte eens in de horeca, ik moest tafels stapelen op een zelf gemaakt meubel. Dat ding was totaal niet arbo maar de eigenaar was een handige man en die maakte die kon dat zelf wel even bouwen. Na een paar honderd keer stapelen kwamen de schroeven los, een stapel tafels van ongeveer 150 kilo kwam naar beneden. Ik probeerde nog weg te springen maar de tafels vielen langs mijn benen met een harde klap naar de grond. Ik had een aantel flinke wonden in mijn been, maar het meeste pijn kwam doordat mijn spieren een enorme klap kregen. Ik kon alsnog wat bestek polieren vond men, ben na 10 min boos en met ontzettende pijn naar huis gelopen. Hier was het laatste woord niet over gesproken, zei de eigenaar. Een dag later belde hij mij op met een warrig verhaal, over hoe het me mij ging. Vond ik vreemd zo kende ik hem helemaal niet, aan het einde van het gesprek vroeg hij of ik hem aansprakelijk ging stellen of naar de vakbond zou gaan. Toen snapte ik zijn interesse in mijn welzijn ineens. De man klaagde altijd over de personeelskosten, verzekering. Hij reed in een Porsche en had twee kinderen op een privé school. Ik werkte voor hem mijn lichaam kapot voor 1400 euro de maand. Trok salaris is voor lunchkosten, waar ik nooit tijd voor had. Na 2 weken stond ik weer op de vloer, met scheve blikken van collega's. Dat ik het team teleurstelde door mijn eigen onhandigheid en de werkgever op de kosten jaagde. Nu werk ik in de gezondheidszorg. Ik zit in een team van 8 mensen, waarvan momenteel 3 in de ziektewet zitten. Overspannen enzo, weet ik veel. Een collega heeft vlak voor haar "onverwachte burn-out" nog even haar contract verhoogd van 24 naar 32 uur, had ze wettelijk recht op. Die uren kunnen wij nu niet inzetten om de boel draaiende te houden. Dat betekend voor mij dus overuren, extra belasting en een behoorlijke kut zomer. Maarja, in de zorg werken doe je vanuit je hart. En ik heb een applausje gekregen.
Ik vind dat werkgevers, met de mogelijkheid tot het uitgeven van 3 jaarcontracten, wel genoeg bescherming hebben tegen "niet functionerende" medewerkers. Maar ik ben een werknemer dus ik ben blind voor de andere kant van de medaille en daar gaan we dus nooit uitkomen. Waar ik het meeste mee oneens ben ben is voorstel 2. Ik mag toch hopen dat mijn (fictieve) boventallige collega, als hij/zij morgen met 39 graden koorts hoestend en proestend wakker wordt, zich gewoon ziek meldt en niet, omdat het verboden is, toch maar naar het werk komt.
We kunnen het toch niet laten gebeuren dat hardwerkende mkb-ondernemers, die met zijn allen enorm bijdragen aan de werkgelegenheid in Nederland, volledig kapot kunnen gaan aan werknemers die zich (onterecht) ziek melden na een arbeidsconflict? Nee dit komt bijna niet voor. Wanneer het wel voorkomt is er in de meeste gevallen meer aan de hand en in de meeste gevallen sprake van mismanagement. Verder leuk stukje en goed geschreven maar inhoudelijk erg eenzijdig en slecht onderbouwd met maar een voorbeeld en zonder cijfers.
Er zijn veel dingen die niet kloppen in het betoog, om te beginnen de toonzetting al niet. De werkgever in eeuwige slachtoffer rol. De suggestie dat wordt gewekt dat er alleen goede werkgevers bestaan en vooral hele vervelende werknemers die zich onterecht ziek melden, het wordt zelfs tussen haakjes gezet als ware dat vanzelfsprekend. Maar belangrijker vind ik: werkgevers zijn toch altijd zo voor marktwerking, nu verzin maar een leuke verzekering met z'n allen. Kun je die niet opbrengen, ben je sowieso niet winstgevend genoeg. Zo werkt 't voor andere zaken, zoals een ZZP-er met arbeidsongeschiktheidsverzekeringen net zo goed.
Die verzekering was er. Zij heette "ziektewet". Maar ja, al die asociale partijen waar werkgevers op stemmen, hebben die afgeschaft. N.B. Wie betaalde de premie voor die ziektewet? Die premie stond onder "loonkosten" in de boekhouding, hoorde dus bij de kostprijs van het product en werd dus betaald door degene die het product kocht. Op deze manier zat het hele land in elkaar. Maar ja, die fijne werkgeverspartij VVD hé?
Wat een verfrissend stuk! Zeker herkenbaar voor de kleine ondernemer. Op de politieke agenda een onderwerp waar men graag ver weg van blijft. Mooi dat je deze situatie bespreekbaar maakt middels dit artikel.
Ik merk wel dat met grote redactieintervallen er verschillende keren ongeveer hetzelfde wordt gezegd. Beetje moeilijk om vervolgens te kiezen waar je precies op moet reageren. Kan er niet worden gewerkt met een puntensysteem o.i.d.? Houdt je je aan huisregels hoef je niet meer te wachten, zo niet jammer de pammer? Er zijn sowieso een aantal leden die al zonder controle kunnen posten, dus het lijkt gewoon te kunnen.
Oehh... Vloeken in de kerk. Chapeau. Dat heel veel ondernemers tot het MKB behoren die zelf keihard werken, vaak veel meer uren maken dan een normale werkweek, en dan met een zeer onzekere en niet zelden ook minimale of zelfs negatieve inkomsten is iets wat men in linkse kringen zich het liefst doof en blind voor houdt. Eenieder die dan een geluid laat horen of een beeld schetst wat dat verstoord wordt dan al snel verketterd in een dergelijke omgeving. Dat onze samenleving, waar juist de opbrengsten uit belastingen en inkomsten, vooral uit ondernemende inspanningen voortkomen, net als dat deze vooral voor werkgelegenheid zorgen, zelfs vooral zo rijk gezegend is met de vruchten daarvan zoals een ongekende algemene voorspoed én een verzorgingsstaat is niet besteed aan ideologische dogmatici die in iedere ondernemer steevast nog steeds de hereboer en directeur met dikke sigaar zien zoals de revolutionaire socialist van voor WOI dat al zo zag.
Zekers zijn er ook linkse politieke partijen die zich het lot van het MKB aantrekken, bijvoorbeeld de SP. Er zijn ook rechtse politieke partijen die de facto niets met het MKB hebben maar slippendragers van de multinationals zijn. Lees VVD en D66. Alleen jammer dat de gemiddelde sappelende keihard werkende MKBer altijd weer op die VVD stemt. Want gedurende welke regeerperiode trad de VLZ in werking? Wie hebben de ZW geprivatiseerd? Billen branden en blaren zitten in deze lijkt me.
Het gaat erom dat neoliberaal rechts dus eerst de ontslagregels ernstig uitkleedt. Daarna de WW rechten inperkt. Vervolgens de regelingen in de bijstand extreem streng maakt. Zodat het een straf expeditie wordt. En vervolgens de bijstand verlaagd en de huren en zorgpremie lopen "toevallig" omhoog. Dat zal vast niets te maken hebben met markt. Want daar moet je je muil overhouden, want anders ben je een communist. En wil je van dit land de oude USSR maken. Daphne heeft best een punt als ondernemer. Wat willen ondernemers voor de rest doen voor bestaanszekerheid van mensen? Hoe kijken zij naar? Voor de rest is uw betoog zeer arrogant en moreel superieur. Alsof u niet dogmatisch is. Zeer arrogant afgeven op mensen die bestaanszekerheid willen en dat weg zetten als dogmatisch. Ik begrijp best dat ondernemers het makkelijker willen maken mensen te ontslaan, maar als iedereen dat nu doet? Waar het op neer komt is armoede. Flexbaantjes. Enfin. Kijk maar in de achteruitkijk spiegel. Maar in uw wereldje is het altijd links die het doet. Volgens mij moeten er eerst zwervers komen in villa wijken of moeten moslims eerst in kampen komen voordat dit soort stemmers er achter komen dat links niet het gevaar is. Maar dan moeten ze 40 jaar lang hun ongelijk gaan toegeven. En daar zijn ze te koppig en star voor.
@ I am Legion Jij schrijft: en dan met een zeer onzekere en niet zelden ook minimale of zelfs negatieve inkomsten is iets wat men in linkse kringen zich het liefst doof en blind voor houdt. Wat een onzin. Links weet maar al te goed dat veel MKB-ers een slecht inkomen hebben. De SP, PvdA en GroenLinks hebben allemaal sympathiek voor het MKB. En pleiten ook frequent voor de belangen van het MKB. Jij blaat weer eens wat ongeïnformeerd voor de vuist weg. Iets wat je links wel kan verwijten is dat zij vaak blind zijn voor het waardeloze ondernemerschap in dat MKB. Ze zouden veel kritischer moeten zijn. Neem het waardeloze MKB-ondernemerschap in de agrarische sector dat het milieu vergiftigt en niet de biologische producten levert die de Nederlandse consument wil hebben. Die worden geïmporteerd uit het buitenland terwijl de Nederlandse fabrieksmatige productie wordt geëxporteerd. Maar ook in het beroepsgoederenvervoer doen de MKB-ondernemers het slecht. Waardeloze arbeidsvoorwaarden en omdat er geen Nederlandse chauffeurs te vinden zijn zetten ze maar een Pool op een van de 10 vrachtauto's. Maar ook in de winkelbedrijf zijn er veel voorbeelden van waardeloos MKB-ondernemerschap. Slagerijen en vergelijkbare winkels sterven uit omdat men niet meer in staat is aan te sluiten bij de veranderende vraag van de consument. De winkel is om 8 uur in de morgen open voor 3 bejaarden en om 8 uur in de avond dicht voor 30 werkende ouders. De MKB-er werkt inderdaad hard voor weinig althans veel van hen. Maar dat komt niet omdat links hen niet ziet. Dat heeft vooral met het gebrekkige ondernemerschap te maken. En dit artikel laat daarvan een mooie illustratie zien.
@Sonic Voor veel kleine ondernemers is dat recht tot ontslag dus zeker niet iets wat ervaren wordt als uitgekleed maar houdt een ontslagprocedure die om allerlei redenen gerechtvaardigd kan zijn een onevenredige last in.
@sonic Werken en ondernemen moet lonen, daarom zijn we wat strenger geworden de afgelopen jaren. En gratis geld bestaat niet, al lijken veel mensen dat nog steeds niet te beseffen. Dus ja, vanuit werkloosheid en ziekte zo snel mogelijk weer aan de slag en ondersteund met opleiding etc. indien nodig. Wordt iedereen letterlijk beter van. Dat betekent ook ontslag regels versoepelen want dan neem je ook sneller mensen aan. Nu kijk je als ondernemer wel uit! En dit geld natuurlijk met name voor het MKB. Niks DDR of USSR, verdiep jezelf in de materie of vraag een MKB ondernemer hoe lastig het is de juiste mensen te vinden, te behouden, afscheid van te nemen etc. Een sociaal vangnet is prima, maar moet tijdelijk zijn. Dus dat betekent wat mij betreft ook dat de bijstand naar een bepaalde periode stopt, want het is bedoeld om een tussenliggende periode te ondervangen. Maar dit zal ook wel vloeken in de kerk zijn?
"En gratis geld bestaat niet, al lijken veel mensen dat nog steeds niet te beseffen." De meeste mensen weten donders goed dat gratis geld niet bestaat. Daar worden ze immers constant op gewezen in hun dagelijkse bestaan. Daarnaast is er de 10% voor wie gratis geld wel degelijk bestaat.
@Daan We mogen wel zuinig zijn op het MKB. Dat zorgt voor meer dan helft van de werkgelegenheid en het BNP. "Neem het waardeloze MKB-ondernemerschap in de agrarische sector dat het milieu vergiftigt en niet de biologische producten levert die de Nederlandse consument wil hebben. Die worden geïmporteerd uit het buitenland terwijl de Nederlandse fabrieksmatige productie wordt geëxporteerd. " De vraag naar biologische producten is vooralsnog niet zo erg groot aldus Trouw van 26 juni: "Het wil maar niet vlotten met de verkoop van biologische producten in de Nederlandse supermarkten. Het marktaandeel van biologisch voedsel in reguliere supermarkten als Jumbo en Albert Heijn was vorig jaar 3,21 procent. Slechts een fractie meer dan in 2018, toen het aandeel biologisch eten 3,19 procent bedroeg." https://www.trouw.nl/binnenland/biologische-producten-slaan-nauwelijks-aan~b761acf4/ Nederlandse boeren produceren inderdaad zeer efficiënt. De milieubelasting per eenheid product is lager dan elders. Bovendien wordt er op proefboerderijen geëxperimenteerd met methoden die een veel lagere stikstofuitstoot opleveren.
Die bescherming van de werknemer is niet doorgeslagen maar de manier wie en hoe het ziektegeld betaald moet worden. Zes weken voor de werkgever lijkt me redelijk en daarna uit algemene middelen. De twee jaar regeling is met een dubbele gedachte ingevoerd. De werkgever zou meer doen om ziekte verzuim tegen te gaan en natuurlijk was het ook een bezuiniging. Overigens is het ziekteverzuim in Nederland niet hoger of lager dan in andere landen. We doen het gemiddeld. Wel is de arbeidsmarkt in Nederland al 1 van de meest flexibele ter wereld en is het ontslagrecht de laatste jaren behoorlijk uitgehold. Hoe ver wil je nog gaan? Dus de schrijfster heeft zeker een punt maar haar oplossingen zijn verkeerd. De insteek van de heer Ouwens hieronder is overigens ook interessant.
Ik heb ooit is een jaar lang niks meer voor een werkgever met 5 man in dienst kunnen doen. Toen die afspraak na afspraak steeds in zijn eigen voordeel terug draaide en met opzet heel veel IT opdrachten liet pingpongen met mij om tijd te rekken bij klanten zonder me daarover in te lichten. Ik was er op een gegeven moment van overtuigd dat er opzet in het spel was.Maar heb dit nooit kunnen aantonen. Dit omdat er waarschijnlijk een grotere organisatie achter gezeten heeft wat een model heeft gevonden om mislukte IT projecten onder zijn eigen schaduwondernemingen onder te brengen. Zo komen bedrijven steeds in een vicieuze cirkels waar ze blijven betalen voor iets cruciaals in de bedrijfsvoering, maar omdat ze het digitaal hebben gemaakt nooit meer terug kunnen naar de oude situatie, vervolgens wordt het dan maar onder het tapijt wordt geschoven binnen de onderneming. Ik heb aangegeven dat ik het niet trek op deze manier en hem gezegd dat ik ander werk ging zoeken als het zo doorging. In plaats van discussie met me op te zoeken heeft die mij weggehaald bij alle klanten en laten verstoffen op kantoor. Waar ik het ene dreigement na het andere moest aanhoren, met geintjes. Zonder rechtsbescherming had ik dat jaar op straat gestaan. Ik heb me echter nooit ziek gemeld. Maar een collega die op een gegeven ook in die situatie kwam deed dat wel. Vanaf de buitenkant lijkt het alsof veel bedrijven goed werk doen, maar er zijn ook aardig wat bedrijven die legaal de boel oplichten en daarbij de werknemer betrekken in de mazen van de wet.
Het is nergens zo vreemd geregeld als in Nederland, namelijk dat langdurig zieken doorbetaald moeten worden door de werkgever. In heel Europa is de duur van het doorbetalen van een bedrijf aan een werknemer gemiddeld zes weken, dat is wel redelijk. Het is een primitieve bezuinigingsmaatregel geweest.
Zo vreemd is het niet, dat een zieke werknemer doorbetaald wordt en niet meteen wordt doorgeschoven naar de Bijstandsregeling, eerder is het sociaal. Dat werknemers ziek worden of een ongeluk krijgen valt onder het ondernemersrisico. Als je dat risico niet wilt lopen, moet je gewoon werknemer in loondienst blijven. Dan zie je het eens van de andere kant. Sorry en succes!
Bouwman Maar waarom is het de verantwoordelijkheid van een werkgever als iemand langdurig ziek wordt? Misschien als er een ongeval plaats vindt binnen het bedrijf dat je dan het bedrijf verantwoordelijk kunt stellen voor opgelopen schade, maar niet als iemand bijvoorbeeld één of andere ziekte krijgt waar de werkgever of het bedrijf part noch deel heeft gehad aan het ontstaan van de ziekte. Je kunt individuele bedrijven er toch niet voor verantwoordelijk stellen dat willekeurige Nederlandse burgers ziek worden? Zo zal het ene bedrijf ook een veel betere concurrentiepositie hebben wanneer er maar weinig mensen ziek worden. Een bedrijf met veel zieke werknemers kan wel failliet gaan.
Bouwman, werkgevers zijn al voor de duvel en z'n ouwe moer verantwoordelijk. De werknemer die zich onverantwoordelijk gedraagt mag zelf daar van de consequenties voelen.
OH ja, dit gaat totaal niet uitgebuit worden door herenboertjes en herenkwekers... noooooopppeeee. Nooit gedacht dat Joop voor het kapitaal zou gaan, maar goed.. Amsterdamse Grachtengordel hè.
Maar die gebruiken toch gewoon Poolse uitzendbureaus? Mijn zoon werkt nu bij een restaurant in de keuken als bijbaantje... zelfs dat gaat via een payroll bedrijf. Veel bedrijven hebben gewoon geen zin (meer) in al het gedoe en risico.
Wel de lusten maar niet de lasten? Een BV omdat je dan niet persoonlijk aangesproken kunt worden, uitzonderingen daargelaten. Vervolgens ook nog jouw hardwerkende werknemers hun ontslagbescherming afpakken!? Het ondernemershart zit bij jou op de juiste plek, nl rechtsachter in de portemonnee in de kontzak.
@richard Als ondernemer probeer je het bedrijfsrisico tot een minimum te beperken. Als grote multinational heb je iets meer slag om de arm dan een ondernemer met 3 werknemers. Geheel terecht dat je dan als ondernemer vooruit denkt. De haard moet tenslotte brandend blijven.
'BV omdat je dan niet persoonlijk aangesproken kunt worden, uitzonderingen daargelaten.' Het is tegenwoordig niet meer aan de orde. Bij wat voor een krediet je ook afspreekt, de bank wil altijd dat je prive meetekent.
Als (atypische) SP'er ben ik het eens met de strekking. Iedereen erkent dat het MKB de motor is van onze economie. Er is ook heel veel data over arbeidsconflicten (vandaar die verbetertrajecten) en van wat ik altijd hoor en lees (maar correct me if im wrong) is de arbeidsrelatie te verstoort dat het eindigt met ontslag. Zeker bij het MKB waar je niet zomaar iemand kan overplaatsen. Ik vind het uitruilen van wat minder vast niet erg zolang de overheid maar in het gat springt om alsnog een goede bescherming te bieden tegen ontslag om economische redenen. En ik zie graag dat er sneller bij verstoorde arbeidsrelaties duidelijkheid komt en er een punt achter wordt gezet (hoe dat moet geen idee). Ik ruil voor dit zou ik dan graag zien dat de belastingen worden vereenvoudigd en het voordelig parkeren van winsten in box 2 stopt. Voor wat hoort wat.
Een werknemer van een verstoorde werkrelatie vind natuurlijk nooit meer werk als die erover begint. Dus die moet zijn mond dichthouden, waardoor het altijd de schuld is van de werknemer. Dat is eigenlijk zo fout als je erover nadenkt. Hiermee geef je werkgevers immuniteit om de integriteit van een werknemer te schenden. Het komt natuurlijk zat voor dat een leidinggevende een werknemer niet mag en vanuit een paflov reflex helemaal de grond wil induwen uit prestatiedrang Daar hebben dictators ook weleens last van.
Wat mij betreft mag de persoon van dit artikel aan de hoogste boom gehangen worden.(figuurlijk) Bedrijven die niet met werknemers om kunnen gaan hebben geen bestaansrecht. Men kan beter aan een manier werken om die bedrijfsinquisitie van HR afdelingen is wat minder selectief te laten zijn. Deze nietsnutten lopen iedereen op de werkvloer te commanderen en iedereen houd ze het hand boven het hoofd omdat ze nou eenmaal verantwoordelijk zijn voor je salaris. In die contouren hebben ze soms dubbele baantjes, meerdere hr adviseurs met een torenhoog salaris maar geen ruk doen alleen mensen bedreigen, maar de werkelijke problemen nooit oplossen. Ook het recruiters klimaat moet wat mij betreft veel humaner, waarbij mensen veel minder als objecten of vee behandeld worden.
U heeft het duidelijk niet begrepen, lees het epistel nog een keertje zou ik zeggen. En iemand figuurlijk aan de hoogste boom willen ophangen is ook een bedreiging. Weet u nog welke politica ook figuurlijk aan een boom werd opgehangen? De bedenker van de misselijkmakende collage werd ook nog veroordeeld ook.
Ja, want bij de gemiddelde MKB'er sterft het van de HR managers en recruiters.
@/muchtodoaboutnothin Nou ja denk er maar is over na. Als bedrijven zich al niet bekommeren om het welzijn van hun eigen werknemers wat stellen hun maatschappelijke missies dan eigenlijk voor? Ze zijn zelf een belangrijk onderdeel van de maatschappij maar men wilt bedrijven weleens een aparte status geven.
Herkenbaar verhaal. En er valt inderdaad een hoop te verbeteren aan de positie van het MKB. Hoewel deze situaties ook voorkomen in grote bedrijven. Maar die kunnen tegen een stootje. Op hun balans zie je een paar lastposten die hun werk niet doen niet zo snel terug. Ze verpesten de sfeer voor anderen en dat is wel een probleem. Er ontstaat een gevoel van ongelijkheid, waarom Theo wel en Truus niet? Ik heb meegemaakt dat iemand die om de haverklap ziek was, haar werk niet aankon, geen hulp accepteerde, zich uiteindelijk verkiesbaar stelde voor de ondernemingsraad om zo haar ontslag te ontlopen. En toen ze er eenmaal zat vroeg iedereen zich af wat ze daar kwam doen. Uiteindelijk kwam ze in een reorganisatietraject terecht waarna ze er met een netto jaarinkomen vertrok. Zo komt Jan Splinter door de winter. Voor een klein bedrijf heeft een medewerker die zijn werk niet doet en de kantjes er af loopt wel degelijk financiële impact. Ze hebben niet de middelen om er zolang een ander neer te zetten. Dus sukkelen ze voort, ondanks de inzet van anderen. En zeker als het je eigen bedrijf is bezorgt zoiets je slapeloze nachten. Ik ken de verhalen van anderen. Regels kunnen verstikkend zijn. En Arbodiensten kiezen vaak de veilige oplossing door de werknemer gelijk te geven, om de simpele reden dat niet te bewijzen is of iemand iets voorwendt of niet. Of omdat een werknemer zegt dat de ziekte of het disfunctioneren voort komt uit de relatie met het werk. Klaplopers zijn er altijd, de vraag is of je met minder bescherming niet ook positie van de goedwilligen aantast. ik denk dat de meeste werkgevers deugen, ze staan soms voor lastige keuzes die je het idee geven dat ze lichtzinnig met personeel omgaan. Soms is dat zo, met name in de horeca, maar geen enkel bedrijf wil bekend staan als een bedrijf dat slecht met zijn mensen omgaat.
Minder Flex wordt alleen gerealiseerd door arbeid minder Vast te maken. Onbegrijpelijk dat dit nog altijd een issue is. De beste oplossing is om jongeren meer kiesrecht te geven dan ouderen. Zowel op de arbeids- als de woningmarkt wordt het belang van jongeren uit het oog verloren. Onbegrijpelijk dat die groep zo weinig van zich laat horen.
Punt 1 is te gevaarlijk: elke multinational heeft ook duizenden advocaten in dienst die dan het hele bedrijf opsplitsen in kleine bv-tjes die allemaal 20 man in dienst hebben die geen ontslagbescherming hebben. Punt 2 is, op zich prima, hoewel die vaststellingsovereenkomst een onding is: een goed werkgever ontslaat zijn personeel bij slecht gedrag. Hier zitten wel wat haken en ogen aan: een kwaadwillende werkgever kan hier net zo goed kwaad mee als een kwaadwillende werknemer nu kan. Maar goed, je zou je voor kunnen stellen dat je na drie waarschuwingen ontslagen mag worden, ook als je ziek bent. Je moet wel voor de waarschuwingen tekenen, dus een kwaadwillende werknemer kan daar weer vervelend doen. Punt3 lijkt me ook prima. Het probleem lijkt in u betoog vooral te zitten in allerlei nep-kwaaltjes, dus misschien moet er een regel bij dat bij arbeidsconflicten 1) er altijd een arts de werknemer lijfelijk moet zien en 2) de werkgever het recht heeft een second opinion aan te vragen bij een lokaal ziekenhuis/specialist Problemen ontstaan ook bij aantoonbare kwalen en condities die al spelen voor het conflict, maar waarvan de werkgever niet op de hoogte is. Het meest voor de hand liggende hier is zwangerschap. Dus, je hebt een werknemer die op zich functioneert, maar niet buitengewoon, en waar je toch vanaf wil, vooral omdat je denkt dat ze zwanger is, en je dus binnenkort een hoop gedoe gaat krijgen met verlof en vervanging. Dan maar liever in 1 keer een nieuwe en een betere. Je doet alsof je neus bloedt: ze heeft je niet laten weten dat ze zwanger is, en je begint met de waarschuwingen, Dan zegt ze je dat ze zwanger is. Mag je haar ontslaan? Op dit moment is het antwoord duidelijk: nee. Maar onder uw plan?
– Een onderscheid in de ontslagwetgeving tussen grote multinationals en kleinere mkb’ers met minder dan 15-20 werknemers. Niemand met enige competentie zal toch onder deze voorwaarden nog bij een kleine mkb'er willen werken? Oftwel, tussen de 1 en 20 medewerkers groeien wordt helemaal gestopt. Waarom zou je nog bij een start-up willen helpen als je beleidsmatig als pispaaltje van de baas wordt gepositioneerd? Dit blokkeert dus de groei van kansrijke startende ondernemingen. – Het is niet toegestaan voor een werknemer zich ziek te melden als werkgever voorstelt uit elkaar te gaan met een vaststellingsovereenkomst. Oftewel ziek melden na een arbeidsconflict is niet toegestaan. Ziek melden niet toegestaan? Ok. Dus gewoon met covidsymptomen de werkvloer op wanneer de werkgever voorstelt uit elkaar te gaan? Alle collega's besmetten en dan rustig bijkomen op een ic-bed? Vanuit je positie nog even lekker de sfeer bepalen op de werkvloer? Dan kom je als werkgever nog moeilijker "van je mensen af" – Ontslag wegens bedrijfseconomische redenen is wèl toegestaan in het geval van een situatief arbeidsongeschikte (ziek na arbeidsconflict) werknemer. Dat is een goeie. Iemand helemaal gek maken en doodziek treiteren en vervolgens als oud vuil op straat zetten. Als je je onderneming niet als entiteit wil zien, dan graag als ondernemer ook hoofdelijke verantwoordelijkheid willen accepteren. Als je zo'n weerwil hebt tegen mensen aannemen: doe het werk dan lekker zelf. Grappig dat ondernemers zich altijd profileren als doeners, onverschrokken helden die kansen grijpen en niet bij de pakken neer gaan zitten. Ja, die zijn er ook. Maar het meerendeel ontpopt zich toch vaak als beroepsslachtoffers die zo'n onrecht zijn aangedaan door die gemene overheid en die valse medewerkers. Als je een echte ondernemer bent, jank dan alsjeblieft niet zo, maar wees een "man" (m/v).
Hoe zit dit met werknemers met een nul-uren contract? Ik neem aan dat dezelfde bescherming dan niet geldt, en aangezien ondertussen de meeste nieuwe werknemers standaard dit contract krijgen is deze troef eigenlijk alleen in de handen van de oude garde. Dus dit is eigenlijk met name een prikkel om korte, niet-vaste contracten te geven aan werknemers die niet extreem in trek zijn. (wat ook precies is wat er gebeurt).
@Econometrist, 7 juli 2020 at 13:24, "Dus dit is eigenlijk met name een prikkel om korte, niet-vaste contracten te geven aan werknemers die niet extreem in trek zijn." Economisch terrorisme ofwel econometrie tegen bepaalde groepen werknemers. Woeki Hypo is gematigd liberaal.
Uitstekend artikel! Laten we dit ook buiten de traditionele links-rechts discussie houden want het heeft gewoon te maken met rechtvaardigheid en eerlijkheid. Als kleine ondernemer ben ik een groot voorstander van de wettelijke bescherming van werknemers, met welke ziekte of moeilijke situatie dan ook. En dat een ondernemer daar ook kosten van moet dragen vind ik logisch. Maar de gemakkelijke mogelijkheden om daar misbruik van te maken moeten inderdaad aangepakt.
Maar als iemand niet functioneert moet je die persoon niet aannemen. Doe je dat wel dan ga je verplichtingen aan. Iemand die achteruit gaat in functioneren kun je niet simpel de laan uit sturen met een vaststellingsovereenkomsten.
Haha... Mijn levenslange ervaring m.b.t. arbo-artsen en de uitkomst van hun onderzoeken m.b.t. hardwerkende werknemers, is toch geheel anders. En wat nu?
[Hoe is het mogelijk dat een werknemer gerechtigd is zich ziek te melden als de werkgever aangeeft het contract te willen beëindigen? De werknemer heeft hiermee een onterechte machtspositie, een troef in handen die hij of zij te allen tijde kan spelen als het hem of haar te heet onder de voeten wordt.] Vervang "werknemer" door "werkgever" en "ziekmelden" door "ontslaan" en je ziet dat de werkgever een machtige troefkaart bij een arbeidsconflict of reorganisatie in handen heeft. Verder zie je dat de passie van een ondernemer bij kleine ondernemingen niet alleen bij de ondernemer ligt, maar net zo zeer bij de werknemers. Een verstoorde arbeidsrelatie heeft dan vaak - niet altijd - te maken met de strijdige belangen van winst maken versus de waarde(-creatie) van en door je werknemers recht aandoen. Misschien is het gewoon een patstelling die systemisch is. Een die je dus alleen kunt oplossen door andere arbeidsverhoudingen. Bijvoorbeeld door alle werknemers aandeelhouders te maken. Lees eens wat van het werk van Ricardto Semler en zijn bedrijf Semco. Bevat vast een paar eye-openers voor je.
[Hoe is het mogelijk dat een werknemer gerechtigd is zich ziek te melden als de werkgever aangeeft het contract te willen beëindigen?] Wellicht omdat je een contract niet 'een beetje kunt beëindigen? De werknemer is in dienst totdat ze niet langer in dienst is, met alle rechten en plichten van dien. En wie of wat zegt dat een werkgever (groot of klein) het contract nooit met valse intenties wil beëindigen? Waarom zou een kleine MKB-er minder zorgvuldigheid moeten betrachten bij ontslag? [De werknemer heeft hiermee een onterechte machtspositie, een troef in handen die hij of zij te allen tijde kan spelen als het hem of haar te heet onder de voeten wordt] De jurisprudentie staat bol van de werkgevers die alles aan de haren erbij sleuren om tegen een schijntje van werknemers af te komen, ook met valse redenen. Ga er nou gewoon eens vanuit dat iemand die voor je werkt dat ook gemotiveerd doet. En dat jij als werkgever ook dient te motiveren waarom de arbeidsrelatie dient te worden beëindigd. Wat is er gebeurd met de acceptatie dat ondernemen nu eenmaal ook risico nemen inhoudt voor de werkgever?
Eens. Bovendien is de periode van twee jaar uit de "Wet Poortwachter" bijzonder lang. De werkgever wordt gestraft (letterlijk - de boete is hoog) voor iets wat in de meeste gevallen puur in de sfeer van de werknemer ligt. Het zou logischer zijn dat de werkgever na drie maanden ziekte het contract van rechtswege mag beëindigen (mag, niet verplicht) waarna de werknemer via de WW in de bijstand of eventueel de WIA belandt.
Hier wreekt zich een manco in het arbeidsrecht. De enige manier om de positie van de werkgever- de dominantie- te ontlopen door de werknemer als onderliggende partij is de ziektemelding. Oneigenlijk, want er is geen sprake van aantoonbare objective verhindering wegens ziekte of gebrek. Dat koopt de werknemer tijd om het geschil bij te leggen, maar het verschil in positie blijft in stand ,ook bij de rechtsgang in veel gevallen. Het is daarom van belang dat arbeidsconflicten snel kunnen worden opgelost via bindende arbitrage. Dan weten partijen eerder wat ze kunnen verwachten en wordt veel stress voorkomen. Het wachten is alleen nog op een wetsvoorstel, van Kabinet of de Kamer. .
Goed en terecht stuk. We zijn inderdaad doorgeschoten met de bescherming van werknemers en daardoor wordt het voor (potentiële) werkgevers aantrekkelijker om geen of enkel flex personeel aan te nemen. Als eenpitter heb ik een aantal malen zitten rekenen om iemand extra aan te nemen maar de balans sloeg telkens de verkeerde kant op. Ik kan het alleen dus waarom onverantwoorde risico’s nemen? Ik ken veel collega’s die er net zo in staan. Jammer voor al die werkzoekenden...
Goed stuk Daphne en eindelijk een epistel waar ik een keertje wél grotendeels achter kan staan. De aanbeveling nummer twee is niet te handhaven, de advocaat van de werknemer zal beweren dat de ziekte niets te maken heeft met het arbeidsconflict en slechts op louter toeval berust. En probeer dan het tegendeel maar eens te bewijzen. Ken trouwens een casus waarbij één werknemer meer dan drie jaar tegen zijn ontslag heeft geprocedeerd waarna hij toch in het ongelijk is gesteld. Dit was echter een werkgever met duizenden werknemers en die kon dit financieel makkelijk dragen. Heb je echter een klein bedrijfje met een paar werknemers dan is er een gerede kans dat je bedrijf binnen de kortste keren aan de latten hangt want je moet zo’n werknemer lange tijd doorbetalen.
Prima. Ik hoop wel dat er eerst wordt nagegaan of er geen echte ziekte om de hoek kwam kijken.
Schaf het stompzinnig lang doorbetalen bij ziekte af, dan voorkom je deze problemen. Bijvoorbeeld terugbrengen tot 3 maanden en 70% van het loon, net zoals bij onze omringende landen. Oneerlijk? Ga zelf ondernemen of vraag een ondernemer hoe ziek deze regelingen zijn. En dan wordt er ook minder gespiijbeld, want het ziekteverzuim in NL ligt schrikbarend hoog, met name bij bedrijven en sectoren waar de binding vd wernemer minder goed is.
Dus de werkgever kan een werknemer gijzelen door hem ontslag aan te zeggen, waarna hij maar met zijndwarslaesie op het werk moet verschijnen? En als hij zich ziekmeldt (terecht of onterecht) verliest hij dus altijd de zaak? En er wordt avast maar vanuit gegaan dat de werknemer de kwaal wel zal veinzen (mensen met een burnout worden en passant weggezet als oplichters)? Ik zie het probleem, maar de aangedragen oplossingen komen neer op het kapotschieten van arbeidsrechten op een manier die allerlei ander misbruik mogelijk maakt. De mogelijkheid dat de ondernemer hier zelf oorzaak is van het conflict, waot hier volledig uit het oog verloren. Dat lijkt me niet de weg. Het begint met hervorming van de ziektewet. Laten we beginnen met de kosten daarvoor (in ieder geval voor een aanmerkelijk deel) weer in handen van de overheid te leggen, zodat kleinere ondernemers minder last hebben van ziektekosten. Twee jaar is inderdaad veel te lang. Ook dat is ooit veranderd om een probleem op te lossen, waarbij de oplossing minstens even erg was als de kwaal: minder ziekteverzuim, maar een potentieel ondraaglijke last voor de werkgever. Voor de rest maar terug naar de tekentafel, op zoek naar oplossingen met respect voor beide partijen.
Wat we met het versoepelen van het ontslagrecht, en dat is wat mw. Gerritse wil, moeten voorkomen is dat bedrijven zomaar oudere mensen ontslaan alleen maar omdat jongeren goedkoper zijn. En dan heb ik het over redelijk tot goed functionerende oudere werknemers. Sinds de intrede van het neoliberalisme in het begin van de jaren '80 is dit gemeengoed. Er wordt gereorganiseerd waarbij het doel niet is: het anders organiseren van het bedrijf / het werk, nee, het doel is om ouderen te ontslaan en te vervangen door jongeren die (vrijwel) hetzelfde werk doen. Er zijn wel regels om dat tegen te gaan, maar die werken niet. Dat heb ik vaak gezien en ook wel ondervonden. En dat is de grote valkuil achter versoepeling van het ontslagrecht, met name het omlaag brengen van de ontslagvergoeding. Juist die relatief hoge ontslagvergoeding dwingt de ondernemer, die gewoon zo veel mogelijk winst wil maken, om na te denken of het echt wel zo voordelig is om die oudere in te wisselen voor een jongere. Een beetje een stok achter de deur dus. Voor de rest heb ik wel begrip voor het verhaal van mw. Gerritse, die zelf met de voeten in de klei staat. Het 'uit protest' zich ziek melden na een slecht gesprek staat mij ook niet aan en daar moet tegen worden opgetreden. Zelf heb ik dat nooit overwogen - het hoort ook niet bij mij en trouwens ook niet bij vele anderen - maar ik heb het wel meegemaakt. Een beetje een mentaliteitskwestie, denk ik. Maar wat er nu gebeurt bij (middel)grote bedrijven dient bestreden te worden: er komt een nieuwe ceo. Die neemt zijn eigen directiesecretaresse mee van zijn vorige werk. Tevens de controller, de bestaande wordt maar weggepest. De HR-functionaris moet ook maar weg. Vervolgens komt er bij de nieuwe lichting managers de vraag op tafel: hoeveel kost het om een reorganisatie door te voeren waarbij, de facto, een groep ouderen wordt ontslagen ten faveure van jongeren. 500.000 euro? Meteen doen! 1.000.000 euro? Oh, dat wordt wel wat begrotelijk. Vandaar ben ik niet zo'n voorstander van het omlaag brengen van de ontslagvergoedingen. Maar ik begrijp wel mw. Gerritse haar punt, dus misschien moet er ergens wel een verschil gemaakt worden tussen grote bedrijven, multinationals, banken etc. en het MKB.
Volgens mij bent u verdwaald op de verkeerde site. JOOP heeft een "linkse", d.w.z. socialistische signatuur, en is dus logischerwijze vóór bescherming van de arbeider. Overigens kan een werkgever een werknemer altijd nog wegpesten, als ontslag te duur of te lastig is. Dat weet ik uit ervaring. Als je een trotse vakman langdurig niet in zijn vak inzet, en zijn ervaring achteruit holt, vertrekt hij op den duur wel eigener beweging. En waarom moest ik weg? Omdat door ons vermaledijde belastingsysteem een oudere werknemer wel drie keer zo duur kan zijn als hij maar twee keer zo veel presteert.
"Volgens mij bent u verdwaald op de verkeerde site. JOOP heeft een “linkse”, d.w.z. socialistische signatuur, en is dus logischerwijze vóór bescherming van de arbeider." Volgens mij is het juist goed dat hier eens een keer een artikel wordt geplaatst wat eens wat anders is. Waarom zou je niet links kunnen zijn en tevens ondernemer zijn of kunnen inzien dat het MKB voor Nederland belangrijk is? Sterker nog, ik durf juist te stellen dat een politieke flank sterker is als zij zich niet beperkt tot een 1 doelgroep. Werknemers of werkgevers, who cares? Sociaal maatschappelijk betrokken ondernemen, laten we het daar juist eens over hebben!
@ Carbonarius Jij schrijft: Werknemers of werkgevers, who cares? Sociaal maatschappelijk betrokken ondernemen, laten we het daar juist eens over hebben! Prima, maar sociaal maatschappelijke ondernemers zijn per definitie links. Er is binnen het liberale VVD-gedachtegoed geen sociaal maatschappelijk ondernemen mogelijk. Winstmaximalisatie, omzetgroei, aandeelhoudersbelang en marktwerking sluiten niet aan op het sociaal maatschappelijk ondernemerschap. Overigens is er binnen een sociaal maatschappelijke onderneming ook weinig ruimte voor de klassieke socialistische arbeider. Sociaal maatschappelijke ondernemer vraagt van zowel werkgever als werknemer een andere instelling. Maar jouw verwijzing naar het sociaal maatschappelijk ondernemen in relatie tot dit artikel is misplaatst. Deze mevrouw schrijft een verhaal waar Hans de Boer blij van zou worden. En dat is toch een van de Nederlanders met de meest gedateerde opvatting over ondernemerschap die er te vinden is. Meer over het werknemersbelang heen walsen dat deze schrijfster doet is lastig. Dit is toch wel het maximaal bereikbare dieptepunt. Met sociaal maatschappelijk ondernemen heeft het weinig te maken. https://www.social-enterprise.nl/onze-leden
De schrijfster van dit stuk is een waardeloze werkgever. Haar oplossingen gaan volledig ten koste van de werknemers. Maar haar schets van de relatie werkgever/werknemer in het MKB is deels correct. Er zijn veel bedrijfjes waar van alles misgaat. Veel bedrijfsleiders/directeuren in het MKB kunnen ook geen fatsoenlijk personeelsbeleid voeren. Het boeit hen niet, het is niet belangrijk en ze willen er geen geld aan uitgeven. Ik ken enkele ondernemers met 10 tot 20 werknemers die mensen al tientallen jaren in dienst hebben tot ieders tevredenheid. Maar dat is een minderheid. Ik zou eigenlijk een einde willen maken aan alle arbeidsrelaties in het MKB. Breng alle dienstverbanden maar onder bij 1 werkgever. Of een winkeliersvereniging die op kan treden als gezamenlijk werkgever, of een club die dat doet voor alle bedrijven op een bedrijventerrein. Maar wat mij betreft geen werkgevers met minder dan 500 werknemers. Overigens moeten dat soort werkgeversorganisaties niet geregeld worden door uitzenders want dat zijn nog slechtere werkgevers. Maar een bedrijf kan niet goed functioneren zonder bedrijfsarts, HRM afdeling, werving en selectie en deskundigheidsbevordering en scholing. En er is enige schaal nodig op dat op poten te zetten. Grotere schaal maakt het ook mogelijk om meer flexibiliteit te bieden aan werkgevers en tegelijk werknemers meer zekerheid. Een gezamenlijk werkgeverschap kan ook oplossingen bieden voor allerlei andere arbeidsmarktproblemen en bijvoorbeeld de discriminatie in het MKB. De schets is wel enigszins conform de realiteit, maar de schrijfster maakt geen goed analyse van wat zij ziet en komt dus ook niet met de goede oplossingen.
Een vorm van gezamenlijk werkgeverschap is al tientallen jaren aanwezig in agrarische sectoren in de vorm van (coöperatieve) bedrijfsverzorgingsdiensten. Deze zijn vaak lokaal ontstaan als verenigingen voor bedrijfshulp, in geval van ziekte en ongeval, later ook om arbeidspieken, vakantie van het bedrijfshoofd op te vangen.
Ik zou eigenlijk een einde willen maken aan alle arbeidsrelaties in het MKB. Breng alle dienstverbanden maar onder bij 1 werkgever. Die werkgevers zijn er al: uitzendbureau's.
@ FransAkkermans1947 Jij schrijft: Een vorm van gezamenlijk werkgeverschap is al tientallen jaren aanwezig in agrarische sectoren in de vorm van (coöperatieve) bedrijfsverzorgingsdiensten. De coöperatie komt van de boeren. Helaas hebben zij zelf die hele infrastructuur om zeep geholpen. Domme ondernemers. @ Lowieke de Vos Jij schrijft: Die werkgevers zijn er al: uitzendbureau’s. In mijn tekst stond: Overigens moeten dat soort werkgeversorganisaties niet geregeld worden door uitzenders want dat zijn nog slechtere werkgevers. Dat maakt jou reactie nogal dom. Je kan nog beweren dat uitzendbureau wel goede werkgevers zijn maar je vindt dat je mij moet uitleggen dat er uitzendbureaus zijn. Dat slaat dus nergens op.
@Daan Ouwens Ik verwees naar iets wat bestaat, niet naar wat tot het verleden behoort. (https://www.abvakwerk.nl/over-ab-vakwerk/geschiedenis)
Ik wil daarom pleiten voor: – Een onderscheid in de ontslagwetgeving tussen grote multinationals en kleinere mkb’ers met minder dan 15-20 werknemers. Helemaal eens. "Het is niet toegestaan voor een werknemer zich ziek te melden als werkgever voorstelt uit elkaar te gaan met een vaststellingsovereenkomst. Oftewel ziek melden na een arbeidsconflict is niet toegestaan." Hier sta ik dubbel in. Heb beide kanten ervaren.
Mag ik er vanuit gaan dat auteur als kleine ondernemer hier nu een paar keer tegenaan gelopen is?
Uitstekend artikel, ik onderschrijf dit volledig. Leuk trouwens om op de site van Rain Couture Amsterdam allemaal prachtige foto's van Rotterdam te mogen zien. Toch een stukje verbinding :).
Dat mensen zich ziek melden is inderdaad problematisch. Ik ken mensen die op die manier gewoon meer dan de helft van het jaarcontract hebben uitgezeten. Tegelijkertijd kan je moeilijk vaststellen dat de ziekmelding onterecht is, de gronden, stress, burn-out, etc.. zijn niet zomaar gediagnosticeerd en vanwege de situatie wel voorspelbaar. Natuurlijk wordt er gigantisch misbruik van gemaakt. Je kan het risico d.m.v. korte tijdelijke contracten eventjes af houden, maar zodra het verplichte, vaste contract er is moet je maar hopen dat de werknemer op een gezonde manier de arbeidsrelatie beziet en zelf ook mogelijkheden heeft en ziet om verder te gaan met zijn carrière. En dat is wat ik vaak zie: werknemers die geen carrière opties meer zien buiten de bestaande werkgever of bij een ontslag. En ja, dat levert stress en vervolgens ziekte op. Werkgevers hebben hier overigens ook een taak, door zijn werknemers voldoende opleidingsmogelijkheden te bieden of door het aanbieden van vrijblijvende outplacement trajecten. Het lijkt me logischer de periode van de ziektewetuitkering voor de werknemer de verkleinen, waarbij er met de tussentijdse vaststelling van een rechtmatig ontslag er op de WW kan worden overgegaan.
Voor het MKB is een conflict met een medewerker inderdaad veel ingrijpender dan voor een groot bedrijf met duizenden werknemers. Ik ken beide kanten van de medaille. Een medewerker die zich gelijk ziek melde toen hij een promotie niet kreeg. Terwijl er niets met hem aan de hand was. Maar ook medewerkers die door ondernemers/management totaal weggepest werden. Dan misschien niet fysiek ziek zijn, maar wel mentaal uitgeput. Een flexibel traject waarbij zowel wordt gekeken naar de kant van de ondernemer als de medewerker, waar bijvoorbeeld de medewerker wordt begeleid naar nieuw werk, lijkt me beter op z'n plaats.
Ik heb nooit begrepen waarom het bedrijf waar iemand werkt de ziektekosten moet betalen wanneer er iemand langdurig ziek wordt. Volgens mij is dat een bezuinigingsmaatregel geweest van de overheid en had naar mijn mening nooit doorgevoerd moeten worden.
Ik bedoel dat ik nooit begrepen heb waarom een bedrijf het loon moet doorbetalen als iemand langdurig ziek wordt.
In de hele rest van Europa hoeft een bedrijf gemiddeld maar zes weken loon door te betalen wanneer een werknemer ziek wordt. De Nederlandse politiek heeft gewoon ergens een steekje los want er wordt over het algemeen heel raar beleid gevoerd in dit land.
Persoonlijk vind ik het één grote puinhoop in dit land als het gaat om politiek.
Ik zou ook graag een onderscheid zien naar grootte van de onderneming wanneer het de loon doorbetalingsplicht bij ziekte betreft. Elke onderneming wordt verwacht 104 weken het loon in dat geval door te betalen. Kijkend naar de landen om ons heen is dat echt extreem lang en was ook voor ons (een kleine onderneming van 15-20 man) echt een enorm risico. Wat dit betreft zou ik wel wat willen toevoegen aan deze discussie: wellicht zou je bij kleinere ondernemingen (waaronder ook start-ups), meer moeten verdienen in ruil voor minder bescherming bij ontslag en ziekte.
"Hoe is het mogelijk dat een werknemer gerechtigd is zich ziek te melden als de werkgever aangeeft het contract te willen beëindigen?" Is dit wel de waarheid? En wat wil je nou gaan bereiken met dit verhaaltje, dat de uitzondering de regel gaat worden?
wat een ontzettend domme ideeen, de ontslagbescherming in Nederland is veel te zwak. Een ziekmelding bij een arbeidsconflict is volledig logisch, je gaat toch niet aan het werk om een bedrijf te helpen als dat bedrijf jou wil ontslaan? Daar ga je geestelijk aan onderdoor. Wat voor machtmiddelen zou een werknemer mogen hebben van u?
Dus dan moet de werkgever maar doorbetalen en eventueel failliet gaan?
@rvb: Je kan ook opkomen voor rechten werknemers zonder direct onredelijk te worden. Jij schuift al het risico af op werkgevers. Die kunnen zich daar tegen wapenen, maar dat heeft gevolgen voor baanzekerheid en werkgelegenheid.