Bert Wagendorp vliegt uit de bocht met zijn badinerende commentaar op Max Verstappen

Een jaar of wat geleden liep ik op een drukke zaterdagmiddag boekhandel Broese aan de Utrechtse Oudegracht binnen. Middenin de zaak stonden honderd klapstoelen opgesteld voor een optreden van Volkskrant-columnist Bert Wagendorp. Terwijl Bert achter de microfoon voorlas, zaten er alleen twee bejaarden op de eerste rij, waarschijnlijk zijn ouders.

Dat geeft niks, zelf trek ik als literator ook geen volle zalen, bovendien zijn mijn ouders dood; het zou kunnen dat ik tegen honderd lege klapstoelen aankijk wanneer ik op een drukke zaterdagmiddag het spreekgestoelte in Broese beklim. Ik kan echter niet accepteren dat uitgerekend Bert mijn held Max Verstappen de maat nam in zijn Volkskrant-column.

Zoals ik al meerdere keren op Joop schreef, is het on-Nederlands dat we een ongenaakbaar winnaarstype als Max binnen onze landsgrenzen hebben. Goed, fysiek vertoeft hij nauwelijks op het grondgebied, hij betaalt ook geen belasting, allemaal waar, maar hoe durf je na Max' derde wereldtitel op rij te beweren dat het aan zijn auto ligt en niet aan hemzelf.

Zeker, had je Verstappen dit seizoen in een Haas - voor niet-kenners: een zeepkist - gezet, dan won hij geen race. Maar zo ga je voorbij aan 's mans inmiddels negen aaneengesloten seizoenen omspannende Formule 1-carrière - een prestatie op zich, vraag maar aan vader Jos -, waarin hij (mens) en zijn auto (machine) versmolten tot onnavolgbare snelheids-entiteit.

Bovendien krijgen de betere coureurs de beste auto's, precies zoals Lionel Messi niet bij FC Volendam in de spits hoeft te voetballen. Straks gaat Wagendorp nog beweren dat Messi slechts de Champions League won omdat hij toevallig voor Barcelona uitkwam. ‘Prijzenkast Messi heeft met sport tamelijk weinig te maken’, prijkt er dan boven Berts stukje.

‘De wereldtitel van Max Verstappen heeft met sport tamelijk weinig te maken’, zo pedant stond het er werkelijk. Ik dacht meteen terug aan die zaterdagmiddag.