Amnesty: politie treedt veel te hard op tegen demonstranten, grondrechten in gevaar
Ben ik wel normaal?
© cc-foto: Anemone123
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (15)
Ben ik wel normaal? 0 “Bizar eigenlijk hoe we in de westerse maatschappij onszelf de norm, de hoge druk hebben aangemeten waarin alles altijd maar ‘goed’ moet zijn.” Ik denk ongeveer te begrijpen, waar de schrijfster het over heeft. Ik vul dit aan met mijn eigen thema’s, welke aan dit probleem raken. (Levenslang) positivisme hoort volgens mij bij een maximaal sociaal darwinistische maatschappij, waar er via de democratische (?) politiek geen politieke alternatieven zijn (TINA). En dus ook geen filosofische alternatieven. 1 “Gaat het goed met je?” Deze gesloten vraag met een impliciete eis / norm beschouw ik (in het algemeen) niet als beleefd. Normaal / beleefd vind ik dan de open vraag “Hoe gaat het met je”. 2A De vraag is of de term “goed” hier het probleem is. De filosofie gaat o.a. over het Goede, het Schone en het Ware. Hier zijn dan verschillende antwoorden mogelijk (pluriformiteit). 2B We leven in de tijd van het neoliberalisme en het globalisme. Het neoliberalisme is een (economisch) sociaal darwinisme, een extremisme en een totalitarisme en het globalisme is grenzeloos en werkt als een soort multiplicator. Voor haar impliciete vraag “bizar eigenlijk” moet ze eigenlijk bij de groepen zijn, die dit neoliberalisme en globalisme in eerste instantie “promoten”. Dat zijn (hoogopgeleide) elites, hoogopgeleiden en financiers, ofwel o.a. bezitters, managers en consultants. Niet toevallig ook groepen, die de (grote) voordelen van deze politieke beweging opstrijken. De kenmerkende term is hier niet “het Goede” volgens een beschaafde (normale) filosofie, maar de term “het beste”. Volgens het principe “Maximaal, het nieuwe normaal”, en geen middelmatigheid en geen zesjesmentaliteit. “Het beste”, een term welke vaak / meestal retorisch gebruikt wordt, omdat bij een gegeven probleem niet bij voorbaat vaststaat, dat de beste oplossing (wel) bestaat. Bij “het Goede” zijn (in het algemeen) meerdere oplossingen mogelijk, zo kunnen (eventueel) meerdere groepen en individuen blij gemaakt worden. De term “het beste” suggereert, dat er maar één oplossing is. Bovendien is het concept “het beste” vaak / meestal afhankelijk van afwegingen, welke intersubjectief of subjectief zijn, dus niet objectief. Verkeerde doelen. Is het al duidelijk dat de term “het beste” de grootst mogelijke druk op mensen kan leggen? Met een “burn out” tot mogelijk gevolg. Realisering. Het kan tot (maximale) uitbuiting leiden. En om deze (maximale) uitbuiting te realiseren wordt als machtsmiddel o.a. marktwerking (= machtswerking) of/en hiërarchie met repressie gebruikt, als (maximale) onderdrukking dus. De huidige maatschappij en wereld is volgens mij niet normaal en niet vrij. Na 4 of 5 decennia neoliberaal beleid met globalisme. Het globale corona beleid doet er nog scheppen ellende bovenop. Woeki Hypo is gematigd liberaal.
Een wijs iemand heeft ooit geschreven: Ik zeg altijd dat met mij goed gaat. Daarmee maak ik vriend blij en vijand boos. Ik gebruik dat graag. Als ik niet met mijzelf kan omgaan dan val ik de wereld niet mee lastig. Ik heb altijd paar goede mensen met wie ik dat deel. Niet meegaan met kudde maar zelfstandig blijven denken. Klinkt makkelijk maar is echt moeilijk en soms ook eenzaam maar veel waard. Ik volg altijd mijn gevoel
Och, normaal is ook maar normaal en zeker niet "Vrolijk, gezellig, succesvol, opgeruimd en positief", kijk maar eens rond in de openbare ruimte, zou ik zeggen. “Gaat het goed met je?” wordt door mij dan ook steevast beantwoord met "Ik mag klagen!"; ben je meteen van het gezeur af.
Vroeger zeiden de mensen altijd; Ik mag niet klagen. Daarmee doelend op; het kon erger zijn!
Als iemand mij die vraag stelt zeg ik nl. altijd; naar omstandigheden redelijk goed. Dat klopt altijd.
En dit soort zaken wordt altijd gepropageerd door knappe, slanke, succesvolle mensen met een goede opleiding en dito carrière. "Nee joh, geeft niks dat je 130 kilo weegt, of een bril met -10". Of dat je opgegroeid bent in een arm gezin met weinig kansen. Als je jezelf maar accepteert. Ga eens undercover een middag door een drukke straat lopen in een 'dikmaak pak" i.o.d. en kijk dan nog eens hoe leuk het leven van sommige mensen is in deze maatschappij.
Ieder huisje heeft z’n kruisje. De mijne echt ook. Misschien schrijf ik er nog wel eens over. Dank voor je reactie. Fiona
Ondanks dat is 'jezelf accepteren' wel belangrijk. Als je niet met jezelf kunt leven wordt het wel heel lastig. De rest van de kritiek leverende wereld kun je geheel of gedeeltelijk ontwijken of negeren, jezelf niet (zonder ernstige gevolgen). Jezelf accepteren wil dan weer niet zeggen dat je niets aan jezelf zou mogen of kunnen veranderen, maar het is van wezenlijk belang dat je accepteert dat je bestaat zoals je bent.
Beste Fiona, dat zal ook wel, maar het toch iets wat me vaak opvalt. Types als Faya Lourens die beweren dat iedereen er zo kan uit zien, "als je maar wilt". Linda de Mol, "wees body positieve", eenvoudig als je een prive trainer in kan huren als je multimilonair bent. En eerlijk is eerlijk, jij bent ook een knappe blonde vrouw, dus lig je goed in het (uiterlijk) "sociaal acceptabele". Daar wil je vast als roodharig beugelbekkie niet van horen dat je je niet zoveel van anderen moet aantrekken. Ik bedoel dit niet om in een slachtoffer rol te kruipen, maar er zijn m.i. wel degelijk meer grenzen aan de maakbaarheid van veel zaken. Praktische aspecten als tijd, geld, gezin en lichamelijke kenmerken zijn m.i. voor veel mensen een drempel. Wat ik bedoel, om in het voorbeeld van Faya te blijven. Is dat het makkelijk praten is dat je 4 tot 5x p.w. 1,5 uur moet gaan sporten als je bijv vrachtwagenchaffeur bent en thuis de kinderen ook aandacht nodig hebben. Let wel, dit is niet mijn persoonlijke situatie die ik hier ventileer, maar het stoort me gewoon.
Dag Eirda, ik ben wel van mening, ondanks mijn eerdere aanmerkingen hier, dat jezelf accepteren ook leid tot stilstand. Krijg ik alles veranderd aan mijzelf? Nee! Redmule zou ook best 10 kilo lichter willen zijn en eindelijk tijd hebben voor eigen hobbies ipv altijd maar voor baas, gezin, huishouden, tuin en maatschappij bezig te zijn. Betekend dat ik dit maar accepteer en er vrede mee heb? Ook nee!