Belast de superrijken zwaarder

"Zwaarder belasten superrijken is noodzaak...", "Oneerlijkheid leidt tot chaos". Dit hadden mijn woorden kunnen zijn, vanuit de diepste wortel van mijn hart. Deze woorden komen echter uit een ander hart. Van een Franse "stereconoom", genaamd Gabriel Zucman. 

"Als je de problemen van de overheidsfinanciën wilt oplossen, moet je daar beginnen." Het was ons eigen Financieele Dagblad dat aandacht besteedde aan de woorden van deze Franse econoom. En ik dacht: "Hopelijk landt deze boodschap ook goed bij onze rijken. En zij zich ook ten slotte bereid zullen tonen om (actief) mee te doen aan het voorkomen van de chaos." Want de chaos zal ons allen raken. En ons beschadigen. 

Waar chaos ons de baas is, zijn er ook geen remmingen, geen structuren en geen zekerheden. Alleen een woelende massa van ontevreden en onrechtvaardig behandelde mensen die niks te verliezen hebben. Tegenover de rijken, wier (groot)geld alle macht verloren heeft, laat staan het gevoel van verbinding, saamhorigheid. En als we eerlijk mogen zijn, zijn er op onze aarde meer armen dan de rijken. In de menskracht geteld, en de arbeid die ze verrichten, en niet in het geld of kapitaal, hebben de armen eigenlijk de macht. Zij zijn nu nog verlamd door het onrecht dat ze moeten doorstaan. Maar stel dat zij, de armen, in hun kracht komen? En nergens meer bang voor zijn. Voor het (grote) geld niet, voor de afhankelijkheid evenmin. Stel...

(Ster)economen, de Franse of de onze, beleven onze wereld vanuit een groot en breed plaatje. Hun inzichten zijn voor de meeste van ons ontoereikend en nauwelijks verstaanbaar en vatbaar. Zij bereiken meesten van ons ook niet. Wij leven in ons wereldje, druk (en overbelast) met onze dagelijkse taken en verantwoordelijkheden. Het systeem zadelt ons ook op met allerlei constructies die wij moeten kennen en (op)volgen, om een waardig bestaan te mogen leven.

De rijken hebben daar geen last van. Zij zijn niet afhankelijk van dit systeem, dat zij overigens gecreëerd hebben via eigen lobbyisten. Zij kopen alles waar zij zin in hebben. Zij hoeven geen leningen, zij hoeven geen toeslagen, geen uitkeringen... Zij zijn vrij. Vrij van alle afhankelijkheid. En wij dan als muisjes vanuit een hol naar hun genade verlangend, hopen wij op een eerlijk loon voor het harde werk dat we (voor hen) doen. Vanuit dat hol hopen wij en verlangen wij naar een eerlijke behandeling die elke mens verdient. Wij laten het toe om ons als minderwaardig te behandelen omdat we van hun rijkdom afhankelijk zijn. Wij moeten leven, omdat we (helaas) ooit geboren zijn. Zij, de rijken, zij zitten overal, en overal mengen zij hun dure kruiden in de soep die wij gedwongen moeten opdrinken. En vaker dan vaak, zonder enige keus, verdrinken wij daarin. 

De (Franse) stereconoom voorspelt chaos als wij niet ingrijpen in de (toenemende) oneerlijkheid in onze wereld. En ik, geen ster... Slechts een mens die de menselijke ellende niet kan uitstaan, en geen oneerlijkheid kan verdagen... Ik dan, ik, die voor de mensheid onvoorwaardelijk opkom, zeg ik dan: "Wij zijn groter dan hun geld!"

Tot slot: "Ben ik naïef in mijn denken en geloof dat de mensheid zich op den duur/ooit gaat bevrijden van al de vernedering en afhankelijkheid van dat oneerlijke (groot) geld?"

Zie ginds komt de stoomboot... 

"Of zullen onze rijken het advies van Zucman aannemen en opvolgen. En (een beetje) bijdragen aan de het voorkomen van chaos, die ons allen dreigt."

Fijne Sint en Piet, lieve mensen!