Steeds meer boeren kloppen bij hulporganisaties aan, omdat ze lijden aan psychische klachten en/of vragen hebben. Zelf zeggen de boeren tegen Nu.nl dat dit te maken heeft met de onzekerheid over het stikstofbeleid.
Piet Boer, voorzitter van stichting Zorg om Boer en Tuinder, laat weten dat steeds meer boeren om hulp vragen. De organisatie biedt hulp aan doorlopend ongeveer zestig mensen en doet dit met behulp van vrijwilligers uit de agrarische sector. Nadat zij de boeren hebben gesproken, verwijzen zij hen zo nodig naar andere experts. Ook is de stichting mede-oprichter van Agrowijzer, een website waar boeren terecht kunnen met hun vragen over mentale hulp.
Volgens Boer is de stijging van het aantal aanvragen een teken dat er meer problemen ontstaan, waarbij verschillende factoren een rol spelen. ''Het kan een financiële oorzaak hebben, maar soms zijn er ook problemen in het gezin of andere relaties. Dan is er op een gegeven moment een trigger die mensen ertoe brengt contact met ons op te nemen." Onduidelijkheid rondom het stikstofbeleid is zo’n trigger, volgens Boer. Een veelbesproken onderwerp is dan ook het toekomstperspectief. "Het is nog onduidelijk wat het beleid voor bedrijven betekent. Toch maken de boeren zich al wel zorgen. En mensen die al problemen hadden, raken nu nog verder in de put."
Het aantal vragen naar hulp zal volgens Boer nog meer toenemen zodra er meer duidelijkheid is over het stikstofbeleid. ''Onze ervaring leert dat mensen meestal aan het eind van een crisis om hulp vragen. Ze gaan er eerst zelf mee rondlopen, en pas als ze concluderen 'dit schiet niet op', zoeken ze hulp."
Het valt ook Dik Veefkind, coach, mediator en trainer bij AgroCoach op dat boeren zich afvragen hoe het nu verder moet. ''Het is volstrekt onduidelijk wat het beleid nu betekent voor de boeren'', zegt hij. Steeds meer boeren zouden aankloppen met klachten als overspannenheid, stress en burn-out. ''Door het ontbreken van goed beleid en de snel opvolgende regels verkeren veel ondernemers al heel lang in onzekerheid.''
Volgens Leefkind zijn de ‘emissiearme’ stallen daar een goed voorbeeld van. ''Dat is geen opzichzelfstaand verhaal. Een boer denkt het goede te doen, en dan komt de overheid weer met andere regels. Dat hou je niet vol."