Canadees inferno baart grote zorgen, duizenden op de vlucht, ernstig tekort aan brandweerlieden
Bedankt voor de crisis
© ANP / Hollandse Hoogte / Tom van Limpt
We zijn gek geworden, op het kwaadaardige af, goedkomen zal het nooit meer.
Achteraf ben ik dankbaar voor de coronacrisis. En dan niet op een goedkope manier, zoals de oom die op latere leeftijd zijn dienstplichttijd verheerlijkte, terwijl iedereen wist dat hij regelmatig huilend zijn moeder belde vanuit de kazerne. Nee, de periode tussen maart 2020 en februari 2022 heeft tastbaar gemaakt hoe het zit tussen mij en de maatschappij.
Daarvoor voelde ik voortdurend dat er iets mis was, dat een of andere collectief-neurotische geestesgesteldheid de boel langzaamaan verpestte. Het begon met de behoefte elkaars feesten en godsdienstuitingen te verbieden, voorbeelden hoef ik u waarschijnlijk niet te noemen. Eind 2017 kwam dat bozige #metoo erbij, vervolgens het vermaledijde virus uit Wuhan.
‘In wat voor wereld laat ik ze opgroeien?’, vraagt men retorisch om een ontbrekende kinderwens te verklaren. Persoonlijk vind ik dit geen geldig argument: elke nieuwe generatie moest altijd zijn eigen problemen oplossen. Ook wij gaan de aarde niet redden voor 2050, al was het alleen maar omdat we met onze opgewonden koppen op de rand van een kernoorlog zijn beland.
Toch was ik, wachtende op een schoolplein in februari van dit jaar, blij dat ik geen eigen kinderen heb. Rijen zesjarigen met mondkapjes op schuifelden voorbij, je zult als ouder aan zoiets krankzinnigs moeten meedoen. Dit schouwspel was met afstand de beste bevestiging van mijn onbestemde gevoel: we zijn gek geworden, op het kwaadaardige af, goedkomen zal het nooit meer.
Doordat ik mijn denkvermogen sinds dat moment niet langer nodig heb om een steeds merkwaardiger buitenwereld te verklaren, is het de laatste maanden opvallend rustig in mijn hoofd. Gemondmaskerde zesjarigen vormen een krachtig symbool voor het abstracte begrip ‘vervreemding’. Zeeën van geestelijke ruimte houd ik over om kraakheldere beschouwingen zoals deze te schrijven.
Dankbaarheid overheerst aan het begin van een decennium dat voorbestemd lijkt om het meest hysterische ooit te worden.
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (16)
De vorige eeuw had anders ook een paar hysterische decennia. Als we die moeten overtroeven, dan hebben we nog niks gezien. Er zijn behoorlijk wat ingrediënten aanwezig die ertoe kunnen bijdragen. Dus ik sluit niet uit dat je voorspelling waar wordt, maar het is nog ver weg. Toch deel ik je observatie niet dat we gek zijn geworden. We zijn wat we zijn, dit is wat het is. Beter kunnen we niet. Wat we missen, misschien wat meer dan de afgelopen 400 jaar, is sturing en invloed van verlichte geesten. Sapere aude. We slaan onszelf wel heel laag aan, door dogmatisch achter onze leiders aan te lopen, die de wetenschap als schaamlap inzetten voor hun eigen gewin, macht en invloed. Terwijl ze overduidelijk geen idee hebben, geen redelijk idee, geen ruimte voor verlichte geesten, voor logica en voor rede. En hoe meer we ze volgen, hoe meer het uitnodigt, nog een schepje er bovenop te doen. En blijft de overheid ook maar een stapje achter, dan doet de policor opvatting van de grootste dogmatici, via cancel en schandpaal zijn zuiverende werk. Een soort heksenverbranding, waarbij een universitaire graad automatisch leidt tot de positie van inquisiteur. Zelf nadenken, de horror. De afgelopen 400 jaar brak je wat makkelijker door het narratief, de kracht van het argument was lastiger te weerstaan dan nu. Maar we zijn niet gekker dan anders, het licht van de verlichting is alleen wat hardnekkiger verduisterd. Of het nog goed komt? Vast wel, maar zou wel eens een paar decennia kunnen kosten
"Rijen zesjarigen met mondkapjes op schuifelden voorbij" In Nederland ? In ieder geval is er volgens mij nooit een mondkapjesplicht voor zesjarigen geweest. Vanaf 9 jaar voor zover ik weet. Kan best dat er zesjarigen rondliepen met een mondkapje maar dan was het kennelijk vrijwillig (volgens de ouders dan gok ik) Maar goed, ik persoonlijk vind elk mondkapje onzinnig. Heeft niks met leeftijd te maken.
[.....we zijn gek geworden, op het kwaadaardige af,.....] Helemaal mee eens. [.....goedkomen zal het nooit meer.] Dit defaitisme deel ik niet. Ik blijf geloof houden in het menselijk vermogen, zichzelf te verbeteren. Zelfs als de tekenen des tijds niet gunstig zijn.
Gemondkapte zesjarigen? Was het maar zo! https://nos.nl/l/2428739 De kinderen van de ontslagen medewerkers zijn collateral damage?
De auteur zet zichzelf voor gek, door het verantwoordelijke mondkapjes dragen op school als krankzinnig te bestempelen.
« we zijn gek geworden, op het kwaadaardige af, goedkomen zal het nooit meer. »…..de mensen in Ukraïne vechten ze daar nog steeds dood voor, micro biologen en andere wetenschappers doen uiterste moeite om nieuwe vaccins en medicijnen te ontwikkelen en U geeft het op omdat uw vacantietje moeilijk gaat, uw toeslagje mis gaat, U een vaccinatiepas moet hebben, dat mondkapje zo eng is, dat die prik een inbreuk op uw privay is, alles duurder is en de mosterd op is. Ik kan het uitleggen maar misschien staat de redactie mij toe om het qualificerend samen te vatten……slaplul!
“ Rijen zesjarigen met mondkapjes op schuifelden voorbij, je zult als ouder aan zoiets krankzinnigs moeten meedoen.” Ik zag docenten die niet thuis wilde zitten, maar met eigen gevaar “hun” kinderen fysiek les wilde geven. Super mooi. Iedereen zag ineens hoe belangrijk een juf of meester is. Ik zag 6 jarigen omgaan met verantwoordelijk om anderen niet te besmetten en wat voor een ander over te hebben. Soms moet je letterlijk verder kijken dan “het schouwspel”.
"we zijn gek geworden, op het kwaadaardige af, goedkomen zal het nooit meer." Het was inderdaad schokkend hoeveel mensen de wetenschap niet begrijpen en/of vertrouwen en achter de eerste de beste charlatan aanhuppelen.
Het stuk van Raymond Taams en de reactie van Karingin nodigen uit tot reageren - dat ga ik doen, maar niet meteen. Wel zeg ik alvast dat een vervreemding ten aanzien van de westerse samenlevingen tesamen bij mij circa medio jaren negentig van de vorige eeuw op begon te doemen. We zijn een kwart eeuw verder. Pas rond 2015 begon ik langzaam te begrijpen waarom ik ermee te maken had gekregen. De dingen vielen op hun plaats; en dat was nodig. Dit proces is in een laatste fase gekomen. Waar ik eerst de oorzaken en mogelijke correlaties vooral in mezelf situeerde (er zijn woorden voor: dissociatie, depersonalisatie, verwante termen), kon ik later een verband leggen met onze samenleving (die in mijn optiek niet meer zo genoemd mag worden; we leven inmiddels al lang in een 'corporation', een ondemocratisch gerunde moloch van een firma, met een corrupt en frauduleus, asociaal bestuur - zelfs een weinig inspraak wordt ons niet meer gegund). Hoe kwam het zover? In de noodwendige eindfase van het kapitalisme is het onderwijs heel slecht, zijn de universiteiten geheel gefinancialiseerde en ondemocratische profijtmodellen geworden, wordt de vorming van een kritische en creatief ingestelde persoonlijkheid onmogelijk gemaakt, heeft het beeld het geschreven woord verdrongen, en dreigt het klimaat vakkundig de nek omgedraaid te worden. Goed, ik heb me toch al in de kaarten laten kijken; maar die kaarten zijn bijeen bijzonder goed.
Grappig....ik zie ook dat de wereld compleet gestoord is, maar ik ben ervan overtuigd dat het uiteindelijk goed komt met de mensuh....niet met deze generatie, misschien de volgende ook nog niet, maar ooit, ja dat zie ik wel gebeuren. Je bent een Trekkie of je bent 't niet hè
@Karin, Ik deel je optimisme. Ook na de Eerste Kernwapen Oorlog zullen er nog wel wat individuen overblijven om het Goede Werk der Mensheid, en de kennis en het bewustzijn van alle dingen, voort te zetten. 🤔
Dystopische romans zijn meer mijn ding en dan niet die eeuwige Orwell.