Arme ouders, arme kinderen

Van Bijsterveldt is een minister die zichzelf als CDA-er onmachtig heeft gemaakt en nu niet voor de gevolgen wil opdraaien. Vele jaren lang heeft het CDA-onderwijsbeleid gedraaid om het afschuiven van verantwoordelijkheden van overheid naar school. Alle besturen zijn nu geprivatiseerd (ja, ook de openbare) en elke school krijgt een forse zak met geld om naar eigen inzicht te besteden. Daarom staan leraren nu twee jaar op de nullijn en is het salaris van bestuurders in het afgelopen decennium verdrievoudigd. Door dit prachtige geprivatiseer verdubbelden de OCW-uitgaven aan onderwijs van 18 naar 37 miljard euro. Maar al dat geld levert weinig op: leerlingen leren niet beter, leraren zijn matig of geheel niet opgeleid, het lerarentekort blijft groeien en wordt onzichtbaar gehouden door de instroom van brave goedbedoelenden, diploma's stellen steeds minder voor, onze klassen zijn de grootste van Europa en in de urenaantallen is kwaliteit allang vervangen door kwantiteit. De op het oog grotere deelname aan 'hoger onderwijs' komt doordat we het mbo verplicht hebben gesteld en de deuren van hbo en universiteit wijd open voor mensen die er vroeger te dom voor waren. Geen wonder dat de Nederlandse leerprestaties in internationaal verband achteruitgaan, terwijl die van de meeste landen juist vóóruitgaan. Helaas is Van Bijsterveldt van het geloof in 'het maatschappelijk middenveld' en van de 'terugtredende overheid'. Dus ze 'laat het over' aan de besturen, en nu wil ze ook ouders nog eens de verantwoordelijkheid in de schoenen schuiven die ze zelf heeft, en waarvoor we haar betalen. Te weten: de verantwoordelijkheid voor goed onderwijs dat zijn geld dubbel en dwars waard is. Het is bij Van Bijsterveldt geen kwestie van kunnen, maar van willen. Terwijl het recept voor goed onderwijs eenvoudig is, en zó af te kijken van Europees onderwijskampioen Finland. Eerst en vooral: de beste leraren die je kunt werven, want die zijn de allerbelangrijkste dragers van de onderwijskwaliteit. Dan hoge eisen, zodat leerlingen vooruit lopen in plaats van stilstaan. Dan een werkbare taakomvang voor leraar en leerling die kwaliteit mogelijk maakt in plaats van continu voorthollen om maar het einde van de dag en weer een paar deadlines te halen. En tot slot een onderwijsorganisatie die leerlingen een beetje naar hun capaciteiten weet te bedienen: óók de achterstandsleerling, óók de voorsprongleerling, óók de leerling die kampt met handicaps. De quasi-oplossing die Van Bijsterveldt najaagt ('Passend Onderwijs') gooit al die kinderen weer bijeen in dezelfde klas ('inclusief onderwijs') en laat het gigantische probleem dat dan ontstaan over aan de leerkrachten. Die er een periodiekje bij krijgen als ze erg hun best doen. Mits hun collega hen niet voor is. Intussen heeft Van Bijsterveldt leraren 8 vakantiedagen afgenomen en een week langer laten werken. Gratis en voor niks. Terwijl iedereen die een leraar van nabij kent, weet hoezeer het nu al buffelen is. Het lerarentekort bestaat al 12 jaar, en is er niet voor niks. Wilt u nog het onderwijs in? Zou u het uw kind adviseren? In Finland staan ze in lange rijen te wachten of ze alsjeblieft leraar mogen worden. Daar worden leraren gerecruteerd uit de beste 10% studenten. Die verdienen nauwelijks meer dan in Nederland. Maar krijgen een goede en gewaardeerde baan, met voor elk lesuur een uur voorbereiding, nakijkwerk en individuele begeleiding. Ook voor u en mij geldt: een kwestie van willen, niet van kunnen.

Eindelijk gaan we weer over opvoeding praten en denken. Wie zijn de primaire opvoeders? Toch niet uitbesteed aan derden. In het betoog van Hanneke zijn onze kinderen verworden tot kinderen van de fietsenstalling? Ff communiceren en nadenken, ook in een weblog moet je leren nuanceren. Ik ken al genoeg populisten, Nederland is bijna vol ....... van populisten..........