Arm Nederland: Co Verdaas treedt af

Vroeger werd het vertrek van de Sint bijna zo gemarkeerd als zijn aankomst, per stoomboot: Sint vertrok toen traditiegetrouw met de trein. Ik denk dat dat de aandacht maar afleidde van de cadeautjes, en dat het gebruik zo in onmin is geraakt. Spijtig is dat. Geen feest is zo Nederlands en zo van tradities rijk als ons Sinterklaasfeest. Zelf hou ik erg van de gedichten. Soms komen ze vanzelf aanwaaien. Het is natuurlijk geen toeval dat crisis rijmt op surprisis. En Als de Sint weer in het land is rijmt op Amarantis. Zo heb je geen rijmwoordenboek nodig.

Inmiddels is het 6 december en gaan we richting de Kerst. Zoals aardig zijn voor mensen die gediscrimineerd kunnen worden en vogue raakt als het tegen 4/5 mei gaat lopen, zal het tot de Kerst gaan om compassie. Daar is ook een leuk rijmpje mee te maken, want je spreekt een klein kompasje natuurlijk ook zo uit als je een beetje plat praat, maar daar gaat het nu niet over.

In de krant staat dat de armoede in Nederland snel toeneemt. Ouderen, allochtonen, alleenstaande ouders en zelfstandig ondernemers kunnen steeds vaker slecht rondkomen. 1.1 miljoen mensen gaat het om.

1.1 miljoen mensen. Ongeloofelijk. Dat betekent in iedere schoolklas gemiddeld 2 kinderen.

Ondertussen maken we ons natuurlijk druk om de treinen en de Grieken. Ook grote problemen. Maar je zou toch verwachten dat de armoedecijfers roepen om spoeddebatten, felle discussies op internet en andere plekken waar de Nederlandse problemen in diepte besproken worden, zoals Pauw en Witteman en DWDD.

Helaas. Geen spoeddebatten, en de standpunten, argumenten en feiten worden in de discussie erover middels reverse engineering gedeeld: afhankelijk van je positie kies je standpunt, en afhankelijk van je standpunt argumenten, afhankelijk van je argumenten: feiten. Terwijl het eigenlijk andersom zou moeten zijn. Maar ik denk dat de Nederlanders het herkennen. Het maakt het vertrouwen in de politiek niet automatisch groter.

Terwijl ik dit schrijf wordt bekend dat Co Verdaas aftreedt als Staatssecretaris. Er is onduidelijkheid over declaraties. Hij maakt dit bekend op het ministerie. Een oordeel van de Kamer is daarmee onmogelijk. Dat is jammer. De Kamer zou dan tot de conclusie kunnen komen dat er ondanks schijnbare misstappen hij als Staatssecretaris zou kunnen aanblijven. Ik had hem, het ministerie en Nederland dat graag gegund.

Ik ben het met iedereen eens dat een politicus, een bestuurder een voorbeeldfunctie heeft. Maar niet dat alle fouten tot aftreden moet leiden. Wel dat er rekenschap over afgelegd wordt; zeker als het over publiek geld gaat. Immers: over publieke middelen moet publiek rekenschap afgelegd worden.

Ook is het geen goed idee dat er alleen maar bestuurders van “onbesproken gedrag” moeten zijn. Meestal zijn mensen met onbesproken gedrag uit zichzelf risicomijdend en saai, terwijl je juist mensen wil die iets voor elkaar kunnen krijgen en creatief zijn die in de Kamer en op de ministeries iets voor elkaar proberen te krijgen.

Het ergste is dat er een soort politieke meta-werkelijkheid ontstaat: aan de ene kant worden de echte problemen niet besproken; aan de andere kant wordt gedaan alsof bestuurders en politici een soort supermensen moeten zijn. Zo komt creeër je teleurstelling na teleurstelling, en komt de politiek op steeds grotere afstand te staan van de Nederlanders.

Arm Nederland.