Joop

Applaus voor een zelfbenoemde weldoener!

Opinie

•

09-12-2012

•

leestijd 4 minuten

•

Antwoord op een criticus: 'Het is niet erg als u mij niet begrijpt. Het is slechts mijn vak om u naar de realiteit te laten kijken'

Beste meneer Nieuwenhuis,

Deze week publiceerde de Volkskrant een door u geschreven stuk, met als titel ‘Het loze engagement van Tinkebell’ , over dat we er maar eens vanaf moeten, van die shock art.

‘Oh jeetje’, dacht ik toen. ‘Daar heb je er weer zo een.’ Reageren op uw stukje tekst, dat precies omschrijft wat veel anderen al als commentaar onder artikelen over mij schreven, kwam niet in mij op. Het leek me verspilde moeite, zonde van mijn tijd.   Vooral omdat ik net een week achter de rug heb waarin ik twee tamelijk bijzondere presentaties heb gegeven.

Zondag hield ik de “Preek van de Leek” en later in de week sprak ik op “TEDx Amsterdam”. Tijdens die eerste sprak ik over engagement. Ik zei dat waarlijk engagement automatisch een appèl op je doet, met als gevolg een sterk gevoel van verantwoordelijkheid.   Tijdens mijn TEDtalk – vanaf aanstaande vrijdag, 7 december, terug te zien op www.tedxamsterdam.com – sprak ik over wat er gebeurt met verhalen als ze rondgaan op internet. Ik liet zien hoe ze een eigen leven gaan leiden en daardoor steeds verder van de waarheid af komen te staan. Ik sprak over de consequenties. Dit deed ik niet om te klagen, zoals u beweert, maar om aan te tonen hoe dit soort verschijnselen werken.  

U vraagt zich wellicht af waarom ik dan toch reageer op uw stuk. Ik reageer omdat ik vannacht ineens besefte dat er iets bijzonders is gebeurd. U bent namelijk gaan nadenken. Meer nog dan u zelf voor mogelijk hield, terwijl u over mij schreef.   Tijdens mijn Preek van de Leek nam ik een mevrouw als voorbeeld die op Facebook haar vrienden oproept om een petitie te tekenen tegen de uitbuiting van arbeiders in China. Zij deed zich voor als een ‘superweldoener’ – iedereen moest en zou zijn of haar handtekening onder het pamflet zetten. Maar toen ik haar vroeg of haar actie verder nog invloed had op haar dagelijks leven, bijvoorbeeld de producten die zij kocht, bleef het stil.

Ze had mij ontvriend op Facebook naar aanleiding van mijn vraag.   Waarom? Omdat zij blijkbaar vond dat de verantwoordelijkheid voor de arbeidsomstandigheden van de Chinezen bij de bedrijven lag en niet bij haar als consument. De fabrikanten moesten iets gaan veranderen, niet zij. Haar aanspreken op haar verantwoordelijkheid werd niet geduld en de door mij getrokken conclusie dat haar engagement stopte zodra het haar in haar eigen comfort dreigde te belemmeren, was de doodsteek voor onze Facebookvriendschap.  

U schrijft in uw brief het volgende: ‘Ik draag de stichting “Varkens in Nood” een warm hart toe. Ik mijd de Kiloknaller en onze scharrelcavia’s hoeven geen circuskunstjes te doen.’  Hiermee lijkt u, net als de Facebookmevrouw uit mijn preek, te wachten op het applaus dat wel moet volgen op al uw goede daden. Eigenlijk bent u teleurgesteld dat dat applaus er nog niet is geweest en dat u geen prijs heeft ontvangen voor het feit dat u probeert zo min mogelijk spotgoedkoop vlees te eten.   

U hebt een paar jaar geleden nog twee euro in de collectebus van een dierenwelzijnsorganisatie gestopt. U bromt verontwaardigd bij elk televisie-item over het zonder verdoving afknippen van varkenstaarten en de cavia van uw kinderen zit in een kooitje zonder looprad, iets dat sinds mijn werk met hamsters in hamsterballen als een goede daad kan worden gezien.   Dit is wat ik mij kan voorstellen bij u, beste meneer Nieuwenhuis.   En weet u? Ik vind het fantastisch! Ik vind het fantastisch dat u voor uzelf hebt opgeschreven wat voor goeds u doet voor deze wereld. U bent ervoor gaan zitten en u heeft erover nagedacht. U hebt in uw hoofd een lijstje gemaakt en de top drie daarvan staat nu in de brief waarmee u mij beticht van loos engagement.

  U legt ook uit waarom u vindt dat mijn engagement loos is. U begrijpt de teksten op mijn website namelijk niet zo goed. ‘Gooi het maar in mijn pet’, zeiden ze in uw geboortedorp over zaken waarvan niet direct duidelijk was wat de bedoeling was.  ‘Wat wil die TINKEBELL. toch?’ hoor ik u denken. ‘Ik weet het toch al lang, van die zielige beestjes en de bio-industrie?’ En ook: ‘Onbegrijpelijk dat zo’n nationale “shock-rockster” zoveel aandacht krijgt om niets. Wat denkt ze wel niet? Dat ze de wereld kan veranderen met een paar hamsters in ballen?’

  Nu kan ik u hierop antwoorden dat het helemaal niet erg is als u mij niet begrijpt. Ik heb niet de intentie om u te vertellen dat het mijden van Kiloknallers volgens mij een matige inzet is om de wereld beter te maken.   Ik wil u helemaal niets uitleggen en ik wil u ook niet vertellen wat u wel of niet moet doen.  Want weet u, mijn vak is slechts om u naar de realiteit te laten kijken. Niet om die te veranderen.   Dát is aan u.

Met vriendelijke groet,

TINKEBELL.

Volg Tinkebell ook op Twitter

Meer over:

opinie, groen

Praat mee

onze spelregels.

Reacties (7)

Sorteren op:

BasVV9 dec. 2012 - 15:57

Het is natuurljk heel Leuk. Tinkle Bell. Nog eens, Maar dit slaat nergens op. Laten we het daar mooi op houden.

JoopSchouten9 dec. 2012 - 15:57

Een mooi verwoord antwoord met een haarscherpe analyse en een ijzersterk plot.

JacquesDanzig9 dec. 2012 - 15:57

Mager verweer tegen een al even magere aanval. De vraag, waarom het allemaal dan geen "loos engagement" is, blijft eigenlijk onbeantwoord en terwijl de visie op "het vak" in de laatste alinea verdedigbaar is, versterkt die visie dan toch dat gevoel van "loos engagement" wel weer.

Zjenny9 dec. 2012 - 15:57

Tinkebell, je geeft kunst weer de functie terug die het ooit had en dat is om te laten nadenken en te beschouwen. En je ziet zelf hoe hard dat nodig is. Ga gewoon door met wat je doet.

MollySweet9 dec. 2012 - 15:57

Altijd fijn, mensen die vinden dat hun kritiek op anderen bloedserieus genomen dient te worden, maar die elke vorm van kritiek op zichzelf systematisch afwijzen. Die met opgeheven vinger door het leven gaan en nooit eens naar een ander luisteren. Die als dogmatische gelovigen overtuigd zijn van hun absolute gelijk en die nimmer beseffen dat er niet zoiets is als 'absoluut gelijk'. Die zichzelf presenteren als diepe denkers en niet verder komen dan voorgekauwde dogma's. Die de naam van een qnder aannemen, er een letter aan veranderen en dan claimen en zelfbedachte naam te hebben. Die zichzelf dus mateloos voor de gek houden. Fijn, dat soort mensen.

adriek9 dec. 2012 - 15:57

"De fabrikanten moesten iets gaan veranderen, niet zij." Daarin ligt de kern. We vinden bijna allemaal dat varkens (en kippen, en chinezen -waarschijnlijk zelfs in die volgorde-) een veel beter leven verdienen, maar in de supermarkt blijven de -laagste- prijskaartjes (te) aanlokkelijk. Het principe is vrij simpel: de supermarkt/vleesfabriek/chinese kledingindustrie/noem maar op doet dat waar het meest te verdienen is. De consument bepaalt (bewust of onbewust, direct of indirect) waar het meest te verdienen is. Het automatisme van het kiezen van de laagste prijs veranderen, en eventueel zelfs moeite doen om uit te vinden wat de achtergrond van het gekochte is, daarin ligt de moeilijkheid, de uitdaging. Tinkebell gooit stenen in de vijver en veroorzaakt rimpels, en soms zelfs gespetter, in de hoop dat mensen gaan nadenken. Sommigen komen niet veel verder dan de conclusie dat ze waterdruppels op hun jasje hebben en dat dat haar schuld is en schreeuwen dan moord en brand. "Ik heb niet de intentie om u te vertellen dat het mijden van Kiloknallers volgens mij een matige inzet is om de wereld beter te maken." Dat is natuurlijk een zwaktebod. Dat is namelijk juist wel de boodschap, handig ingepakt in het tegenovergestelde. Maar daartegenover zou ik willen stellen: als nu eens een behoorlijke meerderheid van de mensen (al dan niet in nederland) zelfs maar een 'matige inzet' zou tonen om de wereld beter te maken zou dat al een enorme schok (van verbetering) teweeg brengen, en niet alleen in nederland!

hannogroen9 dec. 2012 - 15:57

'Applaus voor een zelfbenoemde weldoener!' Ik dacht even dat Tinkebell het over zichzelf ging hebben, maar zoals het is het weer een opgeheven vingertje naar anderen..