Anja Meulenbelt in een burka

Van Agt had mij tot dit debat uitgedaagd omdat ik in een lokale krant had opgemerkt dat hij naïef was door te denken dat het conflict zou zijn opgelost als Israël zich van de Westoever zou terugtrekken. Tijdens dit debat liet ik zien dat in de 90 jaar die de Joodse-Arabische clash tot nu toe duurt beide partijen kansen hebben laten liggen om tot een vergelijk te komen. Dat geldt ook voor de Arabieren.

Zij hebben diverse malen voorstellen verworpen waar ze later blij mee zouden zijn geweest. Door ieder compromis af te wijzen kwamen de Arabieren na iedere nieuwe fase in het conflict uit op een positie die slechter was dan de vorige. Van Agt moest echter niets hebben van deze nuances. Dat de Arabieren schuld konden hebben in dit conflict was absoluut onmogelijk. Het waren de Joden/Israëliërs die geheel verantwoordelijk waren voor alle ellende in het gebied. Bovendien wat dacht ik wel dat ik daar iets vanaf zou kunnen weten.

Zoals hij al eerder over mij had geschreven in diezelfde lokale krant: “Hoewel van cruciale feiten onkundig, schrijft de heer Verbon er onbekommerd op los. In een onsamenhangende stapeling van zinnen heeft hij het over zelfmoordaanslagen, de Gazastrook en raketten, over de Palestijnse vluchtelingen en het handvest van Hamas.” Zo schrijven mensen die denken de waarheid in pacht te hebben.

Wat schrijft nu Anja Meulenbelt in een reactie op mijn Joopstuk dat gesprekken met Hamas niet zonder voorwaarden vooraf moeten plaatsvinden? Het volgende: “Meneer Verbon bedient zich van twee argumenten, die alle twee geen hout snijden. Helaas begeeft ook hij zich op een terrein waar hij volstrekt geen kaas van heeft gegeten, en dat is de positie van vrouwen in Gaza.” En even verderop: “ Kortom, meneer Verbon, uw krakkemikkige verhaal ….” Ook Meulenbelt probeert het Van-Agt middel uit: eerst proberen de tegenstander belachelijk te maken om vervolgens aan te tonen hoe veel gelijk ze zelf hebben.

Voor diegenen die mijn stuk niet en dat van Meulenbelt wel hebben gelezen: mijn stuk in Joop ging niet over Israël en ik heb ook niet beweerd dat aan Israël geen voorwaarden mogen worden gesteld. Mijn stuk ging over het ‘binnenlandse’ beleid van Hamas, onder andere richting vrouwen. Er is een sluipende Islamisering gaande in de Gaza-strook waar vrouwen het slachtoffer van worden. Ik noemde bijvoorbeeld het verbod voor vrouwen om op een motor te rijden. Onzin, zegt Meulenbelt: “Ik heb in de vijftien jaar dat ik er werk nog nooit een vrouw op een motor gezien (…) en dat dat nu verboden zou zijn lijkt mij een broodje aap.” Kom op, mevrouw Meulenbelt, typ eens in op Google: “Hamas women motorbike” en u krijgt bladzijde na bladzijde sites te zien die allemaal dit bericht over het verbod melden. De Guardian bericht erover, persbureau Reuters, ja, en hier moet Meulenbelt’s hart toch pijn doen, zelfs de ‘Association for Women Rights in Development’ (Awid) maakt er melding van.

De Awid is toch echt geen ‘zionistische’ organisatie, maar het lijkt me dat daar eerder ‘Sisters in Arms’ van Meulenbelt zitten. Deze zelfde Awid maakte deze zomer al melding van een campagne van Hamas om meer Islamitische gedragswijzen aan de bevolking op te leggen. Dat zal niet lukken, zegt Meulenbelt, de vrouwen van Gaza zijn te veel aan hun vrijheid gehecht. Alsof tot de tanden bewapende Islamitische mannen zich veel gelegen laten liggen aan de vrijheid of het welzijn van vrouwen. Als de trend van de afgelopen maanden zich doorzet, zal er nog eens een dag komen dat Anja Meulenbelt haar zegenrijke werk in de Gaza-strook alleen nog kan doen met een burka aan.

Anja ‘de schaamte voorbij’ Meulenbelt in een  burka. Dat moet dan wel de schuld van de Zionisten zijn.

Bekijk hier het stuk van Anja Meulenbelt

En lees hier het eerste stuk van Harrie Verbon over Hamas