Angst is een sterke emotie

De man van het vermoorde Britse parlementslid Jo Cox, Brendan, maakt zich zorgen over de hatelijke uitingen rond het Brexit-referendum. Zijn vrouw maakte zich daar al langer zorgen over. Niet alleen met betrekking tot dit referendum, maar over de Europese politiek in het algemeen: steeds vaker worden alleen de extremen opgezocht en is er voor nuance geen enkele ruimte. Ook in Nederland zien we partijen opschuiven en steeds extremere standpunten uiten. Racisme en ophitsende onzin komt steeds vaker in de mainstream terecht.

Verkrachters & terroristen? Maar wat zeg je tegen een vader die doodsbang is dat zijn vrouw of dochter verkracht wordt door vluchtelingen? Als er honderden van die lui naar zijn dorp komen? Als hij denkt dat bij de bushalte staan plots gevaarlijk wordt en je ‘s avonds voor 20:00 binnen moet zijn? Als hij er van overtuigd is dat alle moslims gevaarlijk zijn en verantwoordelijk voor elke aanslag over de hele wereld?

Wat moet je zeggen als je weet dat bovenstaande onzin is, als onderzoeken hele andere resultaten laten zien? Als blijkt dat talloze mensen zich tot wederzijds plezier en succes inzetten? En wat moet je zeggen tegen de bange mensen die denken dat jij, als vrijwilliger, politicus of werknemer, verantwoordelijk bent voor het in stand houden van die gevaren? Gevaren, die er eigenlijk helemaal niet zijn?

Angst is een sterke emotie.

Olie op het vuur Na de moord op politicus Pim Fortuyn is er in Nederland veel gesproken over de kracht van woorden. Regelmatig claimt men enerzijds “ vrijheid van meningsuiting ” om alles te kunnen zeggen, maar tegelijkertijd worden demonstranten hun rechten ontnomen vanwege het tonen van een vlag. Of worden willekeurige burgers compleet kapot geschreven door een columniste vanwege een meningsverschil. En als je als organisatie een standpunt hebt over overheidsbeleid want niet strookt met het standpunt van ons kabinet, loop je de kans je subsidie te verliezen. De spagaat is opvallend.

En al die discussies over de kracht van woorden, wat hebben die als resultaat? Dat islamitische sprekers een visum geweigerd worden onder het mom van “haat zaaien”, zonder te weten wat ze gaan zeggen? Dat men boeken wil verbieden? Dat men een hoogleraar wil laten ontslaan als die een conclusie trekt waarmee je het oneens bent?

Des te opvallender dat bepaalde groeperingen en politici hele groepen afschilderen als minderwaardig, als dieren, als ronduit gevaarlijk voor ons. Des te opvallender, dat ze zelf de boel blijven opjutten , zich nauwelijks inspannen om onrust te voorkomen of geweld te veroordelen, zelfs bekennen dat ze er op zitten te wachten. Des te opvallender, dat eigen haat eerst het motto is. En wie het daar niet mee eens is, is een landverrader, verantwoordelijk voor verkrachtingen, een gevaar voor Nederland. Wie bewust naar zo’n klimaat toewerkt, kan toch niet verbaasd gaan zitten doen over geweld? Geweld wat ze zelf hebben aangewakkerd?

Denkend aan de kracht van woorden, hoop ik dat een weerwoord helpt. Laat een positief geluid horen , spreek je uit tegen de haat, geef het geen kans en vraag hardop af waarom mensen kwaadaardige onzin verspreiden. Want figuren die koste wat het kost de boel op de spits willen drijven, ongeacht de gevolgen: daar word ik nou bang van.

cc-foto: Mirko Waltermann