André Rieu wordt studieobject
Praat mee
Reacties (15)
Kritiek op Rieu is voornamelijk het gevolg van jalousie de métier van zogenaamde confraters.
Rieu profiteert van de vergrijzing, punt uit. Met klassieke muziek heeft zij show niet zo veel te maken. De klassieke muziek zou wel wat meer show kunnen gebruiken. Het is nog steeds traditie dat hele concertavonden voorbijgaan zonder dat er vanaf het podium ook maar één woord tot de toeschouwers wordt gericht. Ze zouden van een concertbezoek ook meer een feestje moeten maken. In het Concertgebouw kun je al champagne krijgen in de pauze. En zo'n digiten als Jan-Willem de vriend die regelmatig met aanstekelijk enthousiasme in talkshows verschijnt is ook goud waard. Aan de muziek zelf moet intussen volstrekt geen concessie worden gedaan. Ware het niet dat W-A het zelf schijnt te hebben voorgesteld dan had ik mij doodgeschaamd bij het optreden van Armin van Buren bij het Concertgebouworkest. Wat ik Armin niet kwalijk neem trouwens. Een live optreden van groot symfonie-orkest is een belevenis waar André Rieu niet aan tippen kan.
Ik ben een bewonderaar van André. Niet alleen om zijn muziek maar zijn durf welsprekendheid en omgang met zijn personeel. Hij is een van de grootste Nederlanders van onze tijd omdat hij uit het enge muziekwereldje in Nederland, wereldvermaard is kunnen worden.
Een hypothetische stelling zou kunnen zijn dat de manier waarop de toeschouwer muziek waarneemt nogal kan verschillen. De een heeft genoeg aan zo weinig mogelijk toeters en bellen en gaat voor de muziek en de ander wil een mix waarbij de balans door kan slaan naar weinig muziek en veel show. De een wil in alle rust elke nanoseconde zonder afleiding van ruis de vibratie van een snaar waarnemen en de ander neemt het niet nauw en swingt er een beetje bij oplos, en als het kan met wapperende shawls en huppelend waarbij een valse noot de sfeer extra aanzet. Of het uiteindelijk effect heeft op de voorgebrachte klanken doet er bij deze stelling even niet toe. Maar vast staat wel dat bij een hoop show wel veel bijgeluid waar te nemen valt. Piep,. Het hoe en waarom dat is de grote vraag? Zo kan in herinnering worden gebracht dat de zangeres zonder naam ineens gekaapt werd door intelligente jongeren die naar haar concerten kwamen en zo gehyped werd door een publiek welke niet exemplarisch genoemd kon worden voor haar genre. Maar of er een link met dit fenomeen is is nog maar de vraag, warschijnlijk niet. Denk meer dat een populariseringsgolf en tegelijkertijd een teloorgang van de serieuze cultuur een rol speelt. En dat heeft natuurlijk weer met geld verdienen te maken……. Maar het kan ook zijn dat de afstand alleen maar groter wordt tussen de verschillende culturen. Of er is nog een onbekende ontwikkeling aan de gang, ben benieuwd?
Interessant. Ik denk dat het erg veel te maken heeft met de fastfood- of beter nog: junkfoodcultuur waar we middenin zitten. Hapklaar wegslurpen zonder al te veel te hoeven kauwen want dat kost teveel energie. En dat geldt zo'n beetje op elk gebied: sociaal, reli, politiek, voedsel en cultuur (muziek in het bijzonder). Wat Rieu betreft: als je goede klassieke muziek kunt verTROSsen tot hapklare smartlappen verdien je alle credits. Niks mis mee, voor elke doelgroep muziek op maat. Alaaf :-)
Heb je wel eens bij andre Rieu gekeken.... Daar zitten vooral ouwe lui hoor.. Ik zie daar verdomd weinig "jeugd van tegenwoordig"
lijkt mij niet zo moeilijk. Rieu heeft de klassieke stukken vereenvoudigd in hun uitvoering waardoor het aanstekelijke deuntje dominant wordt. Dat deuntje blijft hangen en zorgt voor herkenning bij zijn publiek. maar het is niet zo dat door Rieu nu ineens veel meer mensen naar klassieke concerten gaan, waar de originele en complexere uitvoering wordt gespeeld. Dus van vervaging is m.i. geen sprake.
Persoonlijk hou ik van veel muziek, maar ik moet wel het gevoel hebben dat het met plezier gespeeld wordt.. Als ik "perfect" geluid wil hebben zet ik de cd wel op. Sowieso.. Perfect geluid komt niet uit oude instrumenten.. Het is juist de charme van het niet perfect zijn..
Andre Rieu heeft de klassieke muziek niet van zijn VERHEVEN imago ontdaan, maar van zijn ELITAIRE imago. Verheven is het nog steeds, ook bij Rieu. Het succes van Rieu is grotendeels te danken aan het sterk gedaalde niveau van de pop-muziek, maar ook aan het sterk gedaalde niveau van de uitvoering van Klassieke muziek. Wie in de jaren 60 is opgegroeid zal beide factoren kunnen bevestigen.
"het sterk gedaalde niveau van de pop-muziek" sinds de jaren 60. Dat heb ik ook. Je moet echter wel in gedachten houden dat het grootste deel van de toenmalige popmuziek pulp was. Het percentage goede popmuziek lag ook toen al laag. Je onthoudt datgene wat goed was, de pulp vergeet je. Nu zal het deels met mijn leeftijd te maken hebben maar er zijn sinds de zestiger jaren perioden geweest dat goede popmuziek zelfs met een kwiklamp niet te vinden was.
Zo dat klink als: vroeger was alles beter. Er is natuurlijk niets mis met sommige muziek van 50 jaar terug, maar ook nu wordt goede muziek gemaakt. Het verschil is dat er veel meer soorten muziek gemaakt worden, waardoor er naar ieders smaaks ook meer slechte muziek wordt gemaakt. Persoonlijk vind ik sommige liedjes van coldplay heel goed, en veel van Muse vind ik ronduit briljant. Niet zo standaard, dus er zullen ongetwijfeld ook veel mensen zijn die het vreselijk vinden, maar Mathew Bellamy speel beter piano dan John Lennon deed.
In de jaren 70 was Waldo de Los Rios wereldberoemd met zijn arrangementen op klassieke muziek. Ook hij stak de klassieke muziek in een modern jasje en werd door het klassiek muziek minded publiek en professionals tot de grond afgebrand, maar was bij het gewone publiek zeer populair. In 1971 stond hij zelfs 3 weken lang nummer 1 in de top 40: Mozart symphony no. 40 in G minor KV 550 (First movement) allegro molto https://www.youtube.com/watch?v=n2QtOqf20qg
Die symfonie nummer 40 kan ik nog steeds niet aanhoren zonder aan de dreun-versie van Waldo de Los Rios te denken. Gelukkig verkrachtte hij alleen het thema, en slaat Mozart al snel creatievere wegen in.