Als moslims moeten we de hand in eigen boezem steken

De grootste moskee van Nederland, de Essalam moskee in Rotterdam, organiseert op 27 februari een jongerenavond om de weerbaarheid van moslims te versterken. Met de toenemende negatieve media aandacht voor moslims en de hokjes waar ze in worden geplaatst, vind ik het terecht om aandacht te besteden aan de weerbaarheid van moslims. In de strijd om de islam en moslims te bashen, is te vaak vergeten hoe zeer moslims hier onder lijden en welke invloed dit heeft op hun persoonlijke en professionele ontwikkeling. Moslims en de islam lijken de favoriete speelbal van de media en politiek. Het scoort. 

De flyer van de jongerenavond stuit mij echter zwaar tegen de borst. Op de flyer prijken verschillende foto’s. Ahmed Marcouch is afgebeeld op de flyer, pal naast Anders Breivik, de man die verantwoordelijk is voor de dood van 77 mensen in Noorwegen. Marcouch wordt hierdoor gelijk gesteld aan een moordzuchtige terrorist en openlijk tot schietschijf verklaard voor extremisten door hem naast Breivik af te beelden.

Als moskee is het je eigen afweging om te bepalen of je het eens bent met de ideeën van een parlementariër. Een gekozen sociaaldemocratische parlementariër gelijkstellen aan de moordenaar van 77 sociaaldemocraten is wrang en gruwelijk tegelijk. Als dit het moraal van de Essalammoskee is, komt het er bij mij niet in. 

We hoeven het gelukkig niet altijd met elkaar eens te zijn. Een wereld waarin iedereen het met elkaar eens is over alles lijkt me saai. Maar we dienen elkaar wel te accepteren en te respecteren. We horen naar elkaar te luisteren en open te staan voor elkaar. Als je het niet eens bent met Marcouch, nodig je hem gewoon uit om te praten met hem in plaats van over hem. Een parlementariër gelijk stellen aan een terrorist getuigt wat mij betreft niet van moraal besef. 

Soortgelijke situaties hebben zich voorgedaan toen Aboutaleb, burgemeester van Rotterdam, zich uitsprak over jongeren die uitreizen naar Syrië. Verschillende groepen stonden klaar om hem af te beelden als vijand. Of toen jongerenimam Elforkani zich uitsprak over de interpretatie van IS en hervormingen binnen de islam. Ook hij werd tot vijand verklaard. 

De hoofdimam van salafisten, Fawaz Jneid, noemt Elforkani bijvoorbeeld de vijand van Allah die bestreden moet worden. Vul zelf maar in wat de gevolgen van dergelijke uitspraken zijn. Alle genoemde personen moeten extra beveiligd worden vanwege hun ideeën, de één strenger dan de ander. Bedreigingen gaan soms zelfs zo ver dat ook familieleden worden genoemd. Is dit hoe we ideeën bestrijden? Is dit hoe we het goede voorbeeld geven? Door angst in te boezemen? Door mensen weg te zetten die niet dezelfde ideeën hebben als een ander? Ideeën hoor je te bestrijden met betere ideeën, bij voorkeur met argumenten en bronnen. 

  Als moslimgemeenschap kunnen we boos blijven op de grote boze wereld en alle negatieve aandacht, maar zolang we onze hand niet in eigen boezem steken en reflecteren op ons eigen handelen, zijn we gedoemd tot de vicieuze cirkel waar we ons in bevinden. Ongeacht je opvattingen over de ideeën van personen als Marcouch, Elforkani en Aboutaleb, dienen we er rekening mee te houden dat zij hun pijlen richten op extremisten om de samenleving voor ons allen leefbaar te houden. Waarom trekken wij als moslimgemeenschap massaal tegen hen op terwijl we deze mensen juist horen te steunen in hun strijd tegen extremisme? 

We dienen ons er bewust van te zijn dat wij, als overgrote meerderheid, een andere interpretatie van de islam hanteren, waarin geen ruimte is voor terreur en onverdraagzaamheid. Een interpretatie van de islam waarin we oproepen tot vrede, geduld, respect en dialoog. Zolang we er niet in slagen elkaar aan te spreken op onacceptabel gedrag, komen we geen meter vooruit.