Als de politie liegt

In de hoofdstad van Europa ben je niet veilig als journalist. De politie arresteert, wist foto’s en liegt. Dat ondervond ik zondagochtend. Voor dagblad De Standaard schreef ik over de gang van zaken onderstaand opiniestuk.

Ik maak een artikel voor de Nederlandse krant De Pers over het probleem van asielzoekers in België: de explosieve groei van het aantal asielzoekers, het gebrek aan plaats, hun verblijf in hotels, de compensatie van 500 euro per dag als ze niet worden opgevangen. Ik heb veel asielzoekers gesproken, ze vertelden me dat ze ook vaak in het Noordstation in Brussel slapen. Omdat ik als journalist alles wil checken, ben ik zaterdagnacht naar het Noordstation getrokken. Tegen 1 uur was ik daar. Tal van roma lagen daar te slapen, er liepen een bewaker en politiemannen met een hond. Ik heb met hen gesproken, ze verwezen me naar de commissaris.

Daarop werd ik benaderd door twee agenten in burger. Ze wilden weten wie ik was, wat ik daar deed en wilden mijn perskaart zien. Die heb ik ook getoond. ‘Maar u moet toch weg’, zeiden ze, ‘net als iedereen.’ Ik ben dan ook weggegaan, maar ik ben door de glazen deuren van het station blijven kijken naar wat er binnen gebeurde.

Naar buiten gesleurd

Eerder was me al verteld dat gezinnen met kinderen in het station mochten blijven slapen. Alleenstaanden niet. Ik zag hoe een man door twee politieagenten aan zijn kraag naar buiten werd gesleurd. Ik had een kleine camera bij me, en heb daar een foto van gemaakt. Daarop kwamen de twee agenten in burger samen met de commissaris naar mij toe. ‘In België mogen geen foto’s worden gemaakt van politieagenten’, zei hij. ‘Onzin’, reageerde ik, ‘dit is openbaar terrein en dan mag dat wel, volgens Europees recht.’

Ik ben dan opgepakt voor verstoring van de openbare orde en naar het politiebureau van Sint-Joost-ten-Node gebracht. Na drie uur in de cel mocht ik gaan. De aanklacht ‘verstoring van de openbare orde’ heb ik niet getekend. Ik moest wel een verklaring ondertekenen dat ik al mijn bezittingen had teruggekregen. Toen ik nakeek of de opname nog op mijn fototoestel stond, bleek dat ze die gewist hadden. Daar heb ik dus protest tegen aangetekend en dan ben ik naar huis gegaan.

De volgende dag moest ik in Amsterdam zijn. Het Nederlandse persbureau ANP kwam er via Twitter achter dat ik een paar uur in een Belgische cel had doorgebracht. ANP belde de Belgische politiewoordvoerder. Die meldde doodleuk aan ANP dat ik een groep van 30 tot 40 asielzoekers in het station had opgeruid om te blijven. Dat is een pure leugen. Ik ben gewoon buiten op straat gearresteerd en ik heb die asielzoekers, die daar lagen te slapen, niet eens gesproken. Als ik die mensen echt had opgehitst, hadden ze me in de gevangenis moeten opsluiten.

Het Noordstation hangt vol bewakingscamera’s. Ik daag de politici uit om die beelden op te vragen. Daarop zal te zien zijn dat die politiewoordvoerder liegt. Die man zou ontslagen moeten worden, net als die commissaris. Liegende politiefunctionarissen zijn de doodsteek voor de rechtsstaat. Het was op zich al een beschamend optreden van de politie om mij te arresteren en die foto te wissen, maar er ook nog over liegen gaat toch helemaal te ver. Ik weet uit ervaring dat veel Brusselse agenten daar trouwens hetzelfde over denken. Ze zijn niet allemaal zo.

Liegende politie vormt een groot gevaar. Als de politiewoordvoerder en een commissaris over zoiets onbenulligs al liegen, wat moeten we dan nog geloven van andere uitspraken? Over eventuele gevaren voor terroristische aanslagen, gevallen van corruptie. Het hoofd van de politie, de burgemeester, het parlement, mogen leugens van ambtenaren en het belemmeren van de vrije nieuwsgaring nooit accepteren. Tenzij we willen concurreren met landen als Birma, Cuba en Wit-Rusland.

Dit artikel verscheen eerder op arnoldkarskens.com en in de Vlaamse krant de Standaard