Als de politie inderdaad prioriteiten stelt...

Het personeelsgebrek bij de Nationale Politie heeft zodanige vormen aangenomen dat er bij het werk prioriteiten gesteld moeten worden, zeiden de politiebonden donderdag op een persconferentie. Overspoeld door aangiftes moeten de dienders nu al van alles laten liggen. In de nabije toekomst wordt dat nog veel erger omdat zovelen van hen met pensioen gaan.

Dit is een goede aanpak. Het legt de verantwoordelijkheid voor de problemen waren zij horen, namelijk bij de politietop en de politiek, die verantwoordelijk zijn voor de aansturing, het bewerktuigen en het beschikbaar stellen van formatie. Leerkrachten, jeugdhelpers en zorgpersoneel staan voor vergelijkbare problemen. Zij zouden ook moeten vragen welke taken er, gezien het gebrek aan mensen en middelen, mogen blijven rusten. Dan weten burgers waar ze aan toe zijn. Wetsovertreders kunnen  bijvoorbeeld  een betere inschatting maken van hun risico’s.

Het sluiten van deals gaat een stapje verder. De ondraaglijke werkdruk op de politie wordt voor een belangrijk gedeelte veroorzaakt door de drugshandel. Daarvan geeft deze week weer een voorbeeld te zien: een groot aantal agenten is  betrokken bij een overval op een groot woonwagenkamp in Brabant waar men pillendraaiers in het vizier heeft. Ook gaat heel veel aandacht en werkkracht naar het netwerk van Radouan T. en dat zal wel het geval blijven ook al is net het besluit genomen om de disfunctionerende landelijke eenheid zware criminaliteit maar op te heffen.

Dat soort dingen hoeven natuurlijk helemaal niet met zoveel bombarie gepaard te gaan. Men kan ook met de witte vlag naar een Radouan T. toegaan en zeggen: “Broer, je maakt het ons wel moeilijk: advocaten afschieten en op een koopje moorden laten plegen door amateurs, die midden in de stad  lopen te schieten en dan de verkeerde treffen. Zo vraag je er natuurlijk om. Als we nu eens het volgende afspreken. Je doet je liquidaties niet meer op deze manier. Je doet het allemaal een beetje discreet. Binnenskamers om zo te zeggen. En we willen ook geen lijken meer vinden. Als je liever hebt dat we de andere kant op kijken, dan moet jij niet steeds de aandacht op je vestigen”. Op die manier neemt de veiligheid op straat toe terwijl ze in de kantoren van de Zuidas gewoon verzekerd blijven van de bezorging op de werkplek.

Ouders weten nu waar ze aan toe zijn. Ze zijn beroofd van de illusie dat de overheid hun kinderen tegen verslavingen beschermt. Dat moeten zij toch echt zelf in de gaten houden. Dat is uiteindelijk hun verantwoordelijkheid en niet die van de staat. En zoals de ervaring leert: je kunt met verslavingen heel lang maatschappelijk blijven functioneren zolang ze je maar niet teveel op kosten jagen. Kijk naar Jules Deelder die zondag 75 wordt en zijn leven lang aan tal van legale en illegale middelen verslingerd is geweest. Zijn gedichten en optredens leverden hem veel op: hij hoefde nooit de keuze te maken tussen afkicken en verloedering. Hij kon dankzij een dikke  beurs opteren  voor de kick en een burgerlijk bestaan  tegelijk, net als menig manager op de Zuidas.

Met de familie R. – blijkens de berichtgeving in de media zeer groot in de pillendraaierij –  moeten vergelijkbare afspraken te maken zijn. Dat we rond hun kampen niet steeds weer zware wapens vinden en zo.

Als de witwasserij – waar nu al niet veel tegen gedaan wordt – vooral via Nederlandse financiële instellingen geschiedt, dan blijven er ook nog eens miljarden binnen onze grenzen. Als er een strijkstok is, laat het dan een Nederlandse zijn. Dat is goed voor de economie. We moeten bovendien de gunstige werkgelegenheidseffecten niet onderschatten. Zo’n T. biedt veel kansen aan jonge mensen zonder diploma. Hun aantal zal groeien als het onderwijs straks ook prioriteiten stelt en juist de kansarmen naar de informele sector van de economie verwijst.

De grondslag voor nieuwe  roaring twenties wordt op deze manier gelegd. Daar zijn we na een eeuw wel weer aan toe: nieuwe roaring twenties. Je moest eens weten hoeveel die gangsters in New York en Chicago destijds hebben gedaan voor de ontwikkeling van de muziekscene. There is no lowdown lower than that. En je hoeft maar een Colombiaanse radiozender op te zetten om te horen hoe de handel in het witte goud daar de salsa heeft gestimuleerd.

Hoe werkt dat in de praktijk? Kijk op Netflix naar de serie Babylon Berlin.