Als agenten nu eens hoofddoekjes mochten dragen…

Martin Sitalsing, de hoogste politiebaas met diversiteit in zijn portefeuille, voelt er voor hoofddoekjes toe te staan als onderdeel van het dienderstenue. Op die manier zal zijn organisatie een stuk diverser worden, meent hij. Dan wordt er eindelijk afbreuk gedaan aan het hinderlijke imago van stoere witte mannen organisatie. Je leest zelfs wel eens termen als “de gewapende arm van de PVV”. Dat kan natuurlijk niet goed zijn.

Nu geeft een hoofddoekje geen blijk van etnische diversiteit. Het is een levensbeschouwelijk symbool. Het geeft informatie over de denkbeelden van de draagster met betrekking tot het opperwezen en wat dit opperwezen van de mensen verlangt. Meestal is dat geen probleem. In een interview met het Algemeen Dagblad geeft Sitalsing een voorbeeld: een arts met een hoofddoekje helpt je net zo goed. Nu is dat nog maar de vraag: een levensbeschouwelijke overtuiging kan het geven van bepaalde medische adviezen in de weg staan. Daarom is het wel goed dat patiënten dat weten. Dan kunnen ze als gewaarschuwd mens voor de veiligheid naar een ander gaan. Het staat ze in ieder geval vrij het contact af te breken.

Die mogelijkheid hebben ze niet met agenten. Dezen vertegenwoordigen immers de zwaardmacht van de overheid. Je kunt niet zeggen: “Ik wens van U geen bon in ontvangst te nemen. Laat maar een collega komen.”

De Nederlandse grondwet verbiedt discriminatie op welke grond dan ook. Als hoofddoekjes worden toegestaan als onderdeel van het politie-uniform, geldt dat net zo goed voor alle andere levensbeschouwelijke symbolen. Dienders mogen dan kruisen op hun kledij borduren, symbolen van hindoeïsme of Boeddhisme of afbeeldingen van de orixá die hen in het leven begeleidt. Wat ze maar willen. Daar blijft het niet bij. Dit beginsel hoeft zich in deze moderne tijd niet alleen tot opvattingen met betrekking tot het bovennatuurlijke te beperken. Je mag dan ook blijk geven van een andere levensopvatting, een liberale bijvoorbeeld of een socialistische met bijbehorende symbolen, die vaak associaties zullen oproepen met een politieke partij.

Wie een levensbeschouwing zichtbaar maakt, roept automatisch op tot gesprek. Natuurlijk niet als men je gewoon in de tram ziet zitten of in de rij staan bij de bakker maar wel als je actief contact zoekt met mensen in verband met hun gedrag zoals agenten doen. Dit is tenslotte een democratische samenleving van dialoog en soms hard debat. Wie dat niet wil –  bijvoorbeeld omdat je net bezig bent iemand tot de orde te roepen – moet  zo’n debat niet zelf openen door symbolen van een levensovertuiging aan het ambtskostuum toe te voegen.

Toch moesten we het maar doen. Controverse is tenslotte een creatieve kracht. Er komt ook wel eens oorlog uit voort maar dat risico moeten we met zijn allen durven nemen.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.