Ajax toont hoe moreel verval eruitziet wanneer leiderschap verdampt

De vuurwerkchaos in de Arena was geen incident. Het was het logische eindpunt van een club die zijn gezag al jaren stukje bij beetje heeft uitbesteed aan de hardste schreeuwers in het stadion. De beelden van gisteravond — fakkels op het veld, spelers die moeten wegduiken, tribunes die elkaar overstemmen — vertellen het verhaal van een organisatie die niet meer in staat is haar eigen huisregels te handhaven.

De analyses in Volkskrant en Parool leggen dezelfde conclusie bloot: bij Ajax ontbreekt niet alleen sportieve richting, maar morele leiding. Een stadionomroeper die mompelt dat vuurwerk verboden is, werd door de harde kern uitgelachen. En eigenlijk kun je ze dat niet eens kwalijk nemen. Wie al jaren merkt dat bestuurders wegkijken, voelt vanzelf dat er geen echte grens meer bestaat.

Wat gisteren gebeurde is precies wat er misgaat wanneer bestuurders denken dat crisiscommunicatie iets is voor woordvoerders en persberichten. Les één: de hoogste baas staat op, spreekt, stuurt en draagt het gezag dat hoort bij de functie. Bij Ajax bleef het volledig stil. Geen bestuurder, geen gezag, geen verhaal.

De impact gaat verder dan een stilgelegde wedstrijd. Sponsors kijken naar het veiligheidsrisico. Families blijven weg. En uiteindelijk wordt een club afhankelijk van precies die groep die het probleem veroorzaakt. Het is dezelfde dynamiek die we kennen uit de politiek: als gezag wordt ingeleverd, vullen extremen het gat.

Het is tijd dat de clubleiding van Ajax stopt met managen op afstand. Autoriteit werkt alleen als het zichtbaar is, consequent is en gedragen wordt. Dat is geen populariteitswedstrijd, maar een verantwoordelijkheid. Wie die verantwoordelijkheid niet pakt, geeft het stadion cadeau aan degenen die het vuurwerk afsteken.

Ajax verdient beter. Het voetbal ook.