Joop

Ajax - Feyenoord: de linkse Amsterdamse aanpak versus de rechtse Rotterdamse

  •  
09-03-2018
  •  
leestijd 6 minuten
  •  
4072262282_8064e339a5_o

© cc-foto: Ben van Meerendonk / AHF, collectie IISG, Amsterdam. Bloemenkoopman met bord 'gratis bloemen voor 1 kaartje Ajax-Feijenoord’, Rooseveltlaan hoek Maasstraat, Amsterdam, 25 mei 1960

In Amsterdam koos ik ervoor mijn Sociale Dienst anders in te richten: meer aandacht voor mensen zonder directe kans op een baan en begeleiding. In Rotterdam, koos mijn collega voor meer geld voor handhaving en fraudebestrijding.
De competitie tussen Amsterdam en Rotterdam werd de afgelopen jaren niet alleen op het voetbalveld uitgevochten. Ook het gemeentelijk beleid op het gebied van armoedebestrijding, werk en participatie verschilde de afgelopen jaren hemelsbreed.
Twee steden met een totaal verschillende aanpak, twee wethouders van het tegenovergestelde zijde van het politieke spectrum. Want toen ik in Amsterdam begon, ging hemelsbreed 75 kilometer verderop Leefbaar Rotterdam-wethouder Maarten Struijvenberg met dezelfde portefeuille aan de slag. De natuurlijke competitie tussen de twee grootste steden van het land, voetballend uitgevochten tussen Ajax en Feyenoord, kreeg haar tegenhanger in de lokale politiek.
De afgelopen jaren kwamen Maarten Struijvenberg en ik elkaar regelmatig tegen. We waren allebei lid van de VNG-commissie Werk en Inkomen en mochten eens in de zoveel tijd op zaterdagochtend, vroeg, in het ministerie van Sociale Zaken aanschuiven bij het zogeheten appeltaartoverleg dat staatssecretaris Jetta Klijnsma belegde om met de vier grote steden, naast Amsterdam en Rotterdam, ook Den Haag en Utrecht bij te praten over de lokale praktijk.
En hoewel we inhoudelijk stevig van mening verschilden, zochten we elkaar ook op. Onder het motto: ‘als wij het al eens zijn, moet het wel waar zijn’ beklaagden we ons bij Klijnsma over de tekorten op het gemeentelijk budget voor de uitkeringen en het gebrek aan middelen om bijvoorbeeld de taaleis goed uit te kunnen voeren. Vaak vergeefs, maar als je in hetzelfde schuitje zit groeit er toch een band. Voor Maarten gold dat hij een man van stevige woorden, maar ook stevige daden was. En wat je daar ook verder van vindt, dat kan ik op zich waarderen.
Maar dat we het niet eens waren, daar lieten we geen onduidelijkheid over bestaan. Diverse malen kruisten we de degens over ons beleid. In aanwezigheid van ambtenaren van bij gemeenten, die ons als slotstuk van een gemeenschappelijke leerdag hadden gepland, op de radio, in de kranten en tv. Op het gebied van ons beleid vormen wij elkaars natuurlijke tegenpolen – iets dat het maatschappelijk debat op ons terrein ook echt inhoud geeft.
En tegelijk hadden we te kampen met dezelfde problemen. In de eerste jaren van onze bestuursperiode zat het economisch tegen en toen de economie begon aan te trekken, kregen we de nieuwe uitdaging om de vluchtelingen die uit de wijde omgeving van het Midden-Oosten naar Nederland waren gekomen te huisvesten en aan het werk te helpen. Stevige klussen, waar we allebei onze tanden in zetten.
De afgelopen jaren hielpen wij in Amsterdam bijna 23.000 mensen aan het werk, van wie bijna 18.000 mensen een bijstandsuitkering hadden. Daarnaast zorgden we ervoor dat bijna 15.000 mensen in de bijstand, voor wie er geen werk is, op een andere manier actief werden in de stad. In Rotterdam werden in dezelfde periode 15.000 mensen uit de bijstand aan het werk gezet. Op het gebied van het aan het werk helpen van vluchtelingen en jongeren, die vaak geen bijstandsuitkering hebben, scoorde Amsterdam aanmerkelijk beter dan Rotterdam, waar weer minder mensen met succes een bijstandsuitkering aanvroegen. In absolute aantallen steeg het aantal bijstandsgerechtigden in beide steden licht, maar gecorrigeerd voor de bevolkingsgroei daalde in Amsterdam de afgelopen vier jaar het percentage bijstandsgerechtigden van 5,0 naar 4,9 procent van de stedelijke bevolking. In Rotterdam daalde het percentage over dezelfde periode van 6,2 naar 6,1.
Op het eerste gezicht lopen de cijfers van Amsterdam en Rotterdam niet zover uiteen. En dat is niet zo gek. Of mensen een baan kunnen vinden hangt vooral af van de economische ontwikkeling en de vraag op de arbeidsmarkt. Je kunt als gemeente nog zo je best doen om iemand zonder werk aan een baan te helpen, als de banen er niet zijn, heeft het weinig zin. En als de economie aantrekt, vinden veel mensen uit eigen beweging vaak weer een werkgever, ongeacht wat de gemeente doet. In die zin heb ik de afgelopen jaren ook wel geleerd dat je je eigen invloed op het aantal werkzoekenden niet moet overschatten.
Maar achter deze cijfers zit wel een wereld van verschil in benadering. In Amsterdam koos ik ervoor mijn Sociale Dienst anders in te richten: meer aandacht voor mensen zonder directe kans op een baan en begeleiding die aansluit bij de kansen en mogelijkheden die mensen zelf zien. Daar trokken wij ook extra geld voor uit.
In Rotterdam, koos mijn collega voor meer geld voor handhaving en fraudebestrijding. Mensen die in Rotterdam een uitkering aanvragen moeten eerst vier weken zelf op zoek naar een baan en vervolgens bijna drie maanden papier prikken of handdoeken vouwen. In Amsterdam kozen we ervoor de tegenprestatie niet verplicht te stellen aan alle mensen zonder directe kans op een baan, in Rotterdam koos men voor een strikte uitvoering van de tegenprestatie. Ook op het gebied van armoedebeleid kozen we ook een tegengestelde koers. In Rotterdam werd bezuinigd om de bestrijding van armoede, in Amsterdam investeerden we er juist in. Beide aanpakken hadden hun effect: in Rotterdam kwamen er minder nieuwe mensen in de bijstand, in Amsterdam vonden meer mensen werk door de gemeentelijke aanpak.
Ook het perspectief van waaruit mijn Rotterdamse collega en ik werk verschilt. Maarten Struijvenberg begint vrijwel elk analyse vanuit het perspectief van de hardwerkende, belastingbetalende Rotterdammer, die waar voor zijn belastinggeld moet krijgen. Daar past een streng beleid bij, want anders komen de euro’s bij de verkeerde mensen terecht. Mijn eigen analyse begint bij de constatering dat voor sommige mensen in onze stad geen werk te vinden is. Niet omdat ze niet willen werken, maar omdat er geen geschikt werk. Deze mensen moet je proberen vooruit te helpen, met een steuntje in de rug en een zachte hand.
De Rotterdamse aanpak is zonder meer harder dan de Amsterdamse. Daarvan getuigen ook de rapporten van de lokale ombudsmannen. In Rotterdam verscheen het rapport ‘Het pad naar werk…. niet geplaveid, wel schoongeveegd’ waarin de ombudsman stevige kritiek uitte op de Rotterdamse praktijk. Vooral het verplicht straten vegen stuitte op grote weerstand. ‘Velen ervaren dit werk als vernederend en confronterend. Het draagt in hun beleving in ieder geval niet bij aan het vinden van betaald werk.’ In Amsterdam bevatte de rapportages van de ombudsman ook wel degelijk suggesties tot verbetering van het beleid, maar was de toon aanmerkelijk anders. De Amsterdamse ombudsman constateert dat de Amsterdamse Sociale Dienst in toenemende mate probeert te werken uit het belang van de werkzoekende en daarbij probeert maatwerk te leveren.
Als de effectiviteit van het beleid op hoofdlijnen hetzelfde is, is het een politieke keuze waar je voor kiest. Dat hebben Leefbaar Rotterdam en de SP de afgelopen jaren duidelijk gemaakt. Rotterdammer kiest, zeg ik als Amsterdammer, in voetbaltermen ervoor om de pot dicht te houden. Vooral geen mensen in de bijstand die het op één of andere manier ook anders kunnen rooien. In Amsterdam kiezen we voor een aanvallendere aanpak. Wij willen zoveel mogelijk scoren, in de zin dat mensen weer werk vinden en  een zinvol bestaan wordt geboden. Het levert een interessante politieke discussie op, waarbij ik toch blij ben dan ik bij 020 hoor.
Afgelopen maand verscheen ‘Onder Amsterdammers. Vier jaar wethouder in 020’ van Arjan Vliegenthart. Vliegenthart is wethouder Sociale Zaken namens de SP. Bovenstaande opinie borduurt voort op de verhalen die in dit boek verteld worden.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar

Reacties (29)

Pas2
Pas210 mrt. 2018 - 18:58

In Rotterdam is het dus door al die papierprikkers een stuk schoner op staat, wat weer kosten bespaart bij de Gemeentereiniging aldaar. Gaarne opnemen in de nacalculatie voordat deze amateurwedstrijd verpissen voor de verkiezingen herbegint.

2 Reacties
DaanOuwens
DaanOuwens11 mrt. 2018 - 8:36

@ Pas Jij schrijft: In Rotterdam is het dus door al die papierprikkers een stuk schoner op staat, wat weer kosten bespaart bij de Gemeentereiniging aldaar. Er staan domme dingen die die paar regels tekst van jou. 1. Het is niet schoner is Rotterdam want er mogen geen straten schoon gemaakt worden die niet schoon zijn. Dan worden er namelijk andere mensen werkloos die als taak hebben straten schoon te maken. 2. De Rotterdamse werklozen maken altijd hetzelfde stuk schoon. De omgeving dicht bij hun verzamelpunt. Het gaat er niet om dat Rotterdam schoner wordt het gaat erom dat die werklozen straf krijgen omdat ze werkloos zijn. 3. Het bespaart helemaal niets op de post Rotterdam Schoon omdat dat werk toch gedaan moet worden. 4. Het kost geld uit het re-integratie budget omdat deze zinloze activiteiten georganiseerd moeten worden, begeleid moeten worden door professionele medewerkers en het materiaal, het gereedschap, de schoenen, de werkkleding voor de werklozen aangeschaft moeten worden. Deze extra kosten mag je meenemen in de nacalculatie maar nu al is duidelijk dat de kosten voor het Rotterdamse beleid hoger zijn en het resultaat minder.

Pas2
Pas213 mrt. 2018 - 10:37

"Deze extra kosten mag je meenemen in de nacalculatie" Dank je Daan, ik geef dat door. Overigens dank voor je kostelijke anekdote over de papierprikkers telkens hetzelfde schone stuk straat schoonmaken. Ikzelf ben te dom om dat vanuit een andere stad te zien, maar hier moet hoognodig nieuw beleid op ontwikkeld worden. Er zou een nieuwe dienst Coordinatie Papierprikkerij en Reintegratie opgezet moeten worden, bemand door hooggeschoolde ex-papierprikkers en verlichte geesten als jijzelf. Die kosten zijn niet het punt, als land zijn we immers rijk genoeg toch?

bob b.
bob b.10 mrt. 2018 - 13:17

Mooi betoog. Het verschil in aanpak laat meer zien. Amsterdam bloeit, trekt internationaal de aandacht, heeft een totaal andere bevolking, is misschien wel de enige echte stad in Nederland. Dat laatste zie je terug in het stadsbestuur en de politieke keuzes die er gemaakt worden. Rotterdam heeft een haven die tot de grootste ter wereld behoort, maar is daardoor erg conjunctuur gevoelig. Rotterdam heeft veel inwoners maar is net als de regio Eindhoven die haar nu hard voorbijstreeft een groot en wat lomp uitgevallen dorp. De bevolking en de manier waarop ze met elkaar omgaan is heel anders dan in Amsterdam. Veel harder. Het geen woorden maar daden zegt genoeg. En ook dat zie je terug in de politieke voorkeur van de bevolking en de maatregelen die er genomen worden. Het zijn feitelijk twee mensbeelden tegenover elkaar. De een gaat uit van het positieve in de mens, de ander van het negatieve. Het verschil tussen links en rechts.

Poezenmens
Poezenmens10 mrt. 2018 - 10:42

Niet iedereen is gecharmeerd van het huidige Amsterdam???? (Zojuist gehoord op Radio 1) https://m.youtube.com/watch?v=5WpCUFBj1Mw

Joop den Uil
Joop den Uil10 mrt. 2018 - 9:26

wedstrijd tussen 2 voetbalclubs, en de kansarmen spelen voor bal .... in de kantine drinken de 2 coaches een gezellig biertje en zijn het niet eens met elkaars tactiek. Gelukkig voor hen is er geen scheidsrechter die hen op van de bank afstuurt.

Meneer Demesmaeker
Meneer Demesmaeker10 mrt. 2018 - 7:48

Hier wordt een karikatuur van de werkelijkheid gemaakt. Rotterdam staat op nummer 5 in de wereldwijde steden top 10 van Lonely Planet. https://nos.nl/artikel/2065386-rotterdam-op-vijf-in-steden-top-10-van-lonely-planet.html

4 Reacties
Joe Speedboot
Joe Speedboot10 mrt. 2018 - 12:35

'Rotterdam staat op nummer 5 in de wereldwijde steden top 10 van Lonely Planet.' Yeah right, en Amsterdam heeft het Rijks, het Van Gogh, het Stedelijk en de Grachtengordel. Maar wat heeft dat in hemelsnaam met het onderwerp te maken..?

Meneer Demesmaeker
Meneer Demesmaeker10 mrt. 2018 - 21:22

@Speedboot Zie de reactie van oa Ouwens hieronder: "Rotterdam wordt langzaam aan een stad waar je niet moet willen wonen een groot verarmt getto in Nederland"

DaanOuwens
DaanOuwens11 mrt. 2018 - 8:44

@ Meneer Demesmaeker Jij schrijft: Zie de reactie van oa Ouwens hieronder: Ouwens heeft dan ook gelijk. Rotterdam Zuid is met 260.000 inwoner inmiddels met afstand het armste en grootse getto van Nederland. Met wijken waar de werkloosheid 35% is. Die paar gebouwen die maken dat Lonely Planet belangstelling kreeg zijn ook Rotterdam, maar wegen op geen enkele manier op tegen de uitzichtloosheid en armoede in de helft van de stad. Niet ik maar jij maakt een karikatuur van de werkelijkheid.

Meneer Demesmaeker
Meneer Demesmaeker12 mrt. 2018 - 12:33

@Ouwens In mijn ongeving trekt het ene na het andere middenklasse gezin terug naar Rotterdam dat ze 25 jaar geleden verlaten hebben, omdat het zo'n leuke hippe stad is geworden. En wederom maak je een karikatuur van de situatie als jij spreekt "over die paar gebouwen" Dat neemt inderdaad niet weg dat de situatie in sommige delen van Rotterdam Zuid volstrekt anders is. De tegenstellingen in de stad zijn groot.

Martin108
Martin10810 mrt. 2018 - 6:05

Ik hoorde laatst iemand op radio 1 een opmerking maken in een discussie over armoedebeleid. Weet helaas niet meer zijn naam of functie. Hij constateerde dat beleid/wetgeving er vaak vooral op is gericht om te zorgen dat het geld niet terecht komt bij mensen die er geen recht op hebben i.p.v om te zorgen dat het terecht komt bij mensen die er wel recht op hebben. Met als resultaat een argwanend, paranoïde, van-het-kastje-naar-de-muur, bureaucratisch doolhof aan regeltjes. Regels die elkaar ook nog tegenspreken zoals de man die een vaste woon en verblijfplaats nodig had om een identiteitskaart aan te vragen maar een identiteitskaart nodig had om in aanmerking te komen voor een woning.

Opa2
Opa29 mrt. 2018 - 22:25

schande dat er geexperimenteerd wordt met kansarmen. Hele stoeten van experts die onderzoeken uitvoeren en zo verschillende aanpak. Er zijn diverse manieren om een brug te ontwerpen, maar uiteindelijk zijn alle ontwerpen hetzelfde. Maar met mensen kun je alles uit proberen. Maakt niet uit; als het misgaat zijn er nog genoeg over

Karingin
Karingin9 mrt. 2018 - 21:29

Gelukkig hoor ik ook bij 020. Wat in 010 gebeurt op dit gebied vind ik inhumaan.

koffieleut2
koffieleut29 mrt. 2018 - 21:06

Ik mis een ding in dit verhaal, wat kost het de belastingbetaler allemaal. beide resultaten zijn dus nagenoeg gelijk, en dan is het dus de vraag, wat was het voordeligst. Hard zijn zonder financieel gewin is onzin, lieve meneer spelen van belasting geld ook.

9 Reacties
Karingin
Karingin9 mrt. 2018 - 21:38

Die kosten zijn heel moeilijk te berekenen, want dan moet je zoveel factoren meewegen. Stress en armoede veroorzaken ook ziekte, zorgen dat kinderen minder goed kunnen leren, mensen in de schulden komen die uiteindelijk gesaneerd moeten worden, enz. En dan heb ik het nog niet over het fenomeen arbeidsverdringing wat wel degelijk plaatsvindt door re-integratiebedrijven (dat levert het bedrijfsleven wel wat op maar kost dus toch belastinggeld). Voor de samenleving, zeker op de lange termijn, is een houding van hulp en vertrouwen veel beter dan een regressieve, wantrouwende aanpak. Dat laatste resulteert alleen maar in paranoïde, angstige mensen.

koffieleut2
koffieleut29 mrt. 2018 - 23:50

Karingin. Ik stel alleen maar een vraag. Ik vraag niet wat eventuele invloeden zouden kunnen zijn. Wat dacht je van geen nut zien in werken. Geen verantwoordelijkheid te hoeven dragen. Lekker profiteren van de belastingbetaler die al jaren zijn salaris op de 0 lijn ziet, en probeert buiten zijn werk om alles nog rond te krijgen. Is dat wat ik zeg onzin, nee. Is dat bepalen, nee. Is dat wat ik bedoelde , nee. Ik geef in bovenstaande aan dat vliegenthard zich hier zelf behoorlijk als socialist op de borst klopt, en misschien terecht, maar dat hij , misschien ook onnodig, belastinggeld uitgeeft van mensen die als werkende al amper hun hoofd boven het water kunnen houden. En dan komt jou hele riedel ook weer te pas. En hoe gaan we die dan weer helpen, meer belasting heffen met gevolgen voor de groep daarboven?. Vandaar mijn opmerking,Hard zijn zonder financieel gewin is onzin, lieve meneer spelen van belasting geld ook.

Zandb
Zandb10 mrt. 2018 - 7:14

koffieleut Ik vind de vraag die u stelt ook zeer relevant. Zoals Karin al terecht aantoont, is dat een hele in gewikkelde kwestie maar desalniettemin is er vast wel wat te zeggen over wat er in Amsterdam wordt uitgegeven en wat in Rotterdam. Echter, zoals Karin al aangeeft, kan er niet alleen naar de kosten gekeken worden maar moet er ook naar 'wat het oplevert' gekeken worden. Een simpele terecht vraag waar niet zo makkelijk antwoord op te geven valt.

frankie48
frankie4810 mrt. 2018 - 7:48

Beste Koffieleut, Bij het 'misschien' ga ik uw betoog echt een slappe hap verhaal vinden. Waarom, omdat u schijnbaar zelf geen seconde aan onderzoek naar de vraag die stelt heeft willen besteden, maar hier wel je gal over de verschillende kosten waar je totaal geen weet over hebt gaat lopen uitspuwen!

koffieleut2
koffieleut210 mrt. 2018 - 10:34

Frankie 48, je hebt volkomen gelijk als met datgene wat je beweert. Ik heb geen onderzoek gedaan. Een seconde is wel erg marginaal, maar vooruit. Maar dat dat zo is is duidelijk anders had ik de vraag ook niet gesteld. Ik ben echter van mening dat diegene die beweert dat hij trots is op zijn aanpak dat wel moet doen. Bij lagere kosten maakt het zijn verhaal tot voorbeeld. Bij gelijke kosten maakt het zijn verhaal sterker, en bij iets hogere kosten doet het ook niet af aan de kracht van de aanpak. Alleen significant hogere kosten zal zijn aanpak als slechter uit de bus doen komen. Het verschil zou hij moeten weten, en had hij best wel even kunnen vermelden. Dit niet te doen doet mij mijn wenkbrauwen fronsen.

Vliet2
Vliet210 mrt. 2018 - 11:56

Tja, een onafhankelijke kosten/batenanalyse van gevoerd beleid zou fijn zijn. Misschien bestaat die ook wel? Politici vegen altijd hun straatje schoon. En was Vliegenthart niet die wethouder die het prima vond dat geld bedoeld voor kinderen in achterstandssituaties aan koranlessen werd uitgegeven?

Henderuk
Henderuk10 mrt. 2018 - 12:08

@Zandb "Zoals Karin al terecht aantoont" Mijns inziens toont ze helemaal niets aan maar zegt ze maar wat, niets meer en niets minder. Tevens vraagt koffieleut om uitleg waar zij haar verhaal op baseert. maar zowel Karin als jij zijn niet in staat of van zinnens dit te onderbouwen.

Cliff Clavin
Cliff Clavin10 mrt. 2018 - 14:21

Het gaat weer eens over 'wat het de belastingbetaler allemaal kost', natuurlijk - de verdedigingslinie van diegenen die het nog net lukt om aan de gunstige kant van de streep te blijven. Het politiek-economische systeem anno 2018 produceert aan de lopende band armoede, angst, stress, eenzaamheid, burn-out, klinische depressie, persoonlijke schulden, en alles wat daar bijhoort, tot en met chronische somatische ziekte ( https://nos.nl/artikel/2201187-justitie-doet-onderzoek-naar-schuren-chroom-6-treinen-in-tilburg.html ), en zelfmoord. Dan moet dit poltiek-economische systeem zelf (in de personen van onze bestuurders) zelf ook maar zorgen dat alle grote kosten die het gevolg zijn van het eigen hopeloze falen, betaald worden, en onmiddellijk ophouden met het aanwijzen van de slachtoffers als de schuldigen aan hun eigen misère. Al dat straffen, al dat sadisme, die moeten eerst duidelijk als zodanig benoemd, aangeklaagd, en beëindigd worden. Onze onderdrukkers gaan over lijken. Dat is de werkelijkheid, maar willen we die ook zien?

koffieleut2
koffieleut210 mrt. 2018 - 23:27

Cliff, Het gaat weer eens over ‘wat het de belastingbetaler allemaal kost’, natuurlijk Nee, het gaat er om wat het de maatschappij uiteindelijk oplevert. Daar hoort een gedegen financieel beleid bij. Een gedegen financieel beleid leid tot lagere belastingdruk, dat weer tot een hogere consumptie waardoor meer werkgelegenheid, waardoor een hogere welvaart, waardoor minder stress ( die twee horen bij elkaar). Het gaat om het hele plaatje. Het hele plaatje ontbreekt hier, vandaar de vraag. De vraag was niet gesteld om sociaal beleid te ondermijnen, maar hoe financieel gezonder de maatschappij, hoe minder de overheid hoeft bij te sturen.Dus het hoort er wel bij.

Cliff Clavin
Cliff Clavin9 mrt. 2018 - 20:46

Dat is een mooie bijdrag van Arjan Vliegenthart - ik ben zo vrij om zijn aardig gekozen metafoor over de voetbalrivaliteit om te draaien: de SP verdedigt de belangrijkste verworvenheden uit een verleden dat nu toch al een jaar of dertig achter ons ligt: menselijkheid, gemeenschapszin, begrip, tolerantie, en een goede omgang met de praktische realiteit van alledag. Rechtse partijen vallen die waarden juist constant aan: ik zie daar wantrouwen, een negatieve instelling ten aanzien van minder bedeelden, en een onbehoorlijke neiging tot verdacht maken en straffen. De eerste manier van omgaan met sociale problemen is die van de lange adem, maar hij werpt na verloop van tijd vruchten af, die goed zijn voor de samenleving (en die, dat zou rechts dienen aan te spreken, werkelijk effectief en dus ook goedkoper voor ons allemaal zijn). De tweede zaait verdeeldheid, rancune, afgunst, twist, en soms ook fysiek geweld (zelfbeschadiging, en/or de beschadiging van anderen). Bovendien leidt deze benadering ook tot een bijkomend beroep op de geestelijke gezondheidszorg, en op politie en justitie. Ze is op termijn: veel duurder. Zo bleef de wedstrijd Rotterdam - Amsterdam een tijdje onbeslist; maar door onrechtvaardig en agressief voetbal kregen de Rotterdammers in de tweede helft maar liefst drie strafschoppen tegen. En die beslisten deze pot uiteindelijk. Kiest U maar - op 21 maart a.s.

2 Reacties
Minoes&tuin
Minoes&tuin10 mrt. 2018 - 4:49

Buiten meer effectief, ook meer blijvend. Mensen krijgen er een goed gevoel bij.

Andreas Cappen
Andreas Cappen10 mrt. 2018 - 9:29

Kiest U maar – op 21 maart a.s. >> Met enige twijfel toch maar weer D66. Zeker niet de weglopers en belastingontwijkers van de SP.

DaanOuwens
DaanOuwens9 mrt. 2018 - 20:46

Ik heb het wel gehad met deze Ajax-Feyenoord discussie. Hoewel deze Amsterdammer op veel punten gelijk heeft, irriteert deze constante vergelijking van de lengte van het geslachtsdeel van beide heren mij mateloos. In Rotterdam zijn 38.000 mensen met een bijstanduitkering het slachtoffer van het domme en zinloze beleid van de Leefbaar wethouder Struijvenberg. De 12.000 mensen die tijdens deze college periode "betrapt" zijn met heronderzoeken zijn voor het overgrote deel niet eens schuldig aan fraude. De oorzaak is de moeizaam verlopende administratieve procedure. Er wordt ook meestal geen boete opgelegd omdat mensen niets verkeerd gedaan hebben, om verschillende redenen is hun recht op uitkering verlopen. Leefbaar wekt vooral graag de indruk dat deze heronderzoeken 86 miljoen hebben opgeleverd. Een zogenaamd alternatief feit. Ik snap niet dat deze SP-er deze discussie voert. De resultaten in Amsterdam zijn in alle opzichten beter. De economie groeit harder, de werkgelegenheid groeit harder, de werkloosheid neemt al jaren sneller af, de armoede onder de bevolking is minder groot, de mensen zijn beter geschoold en mensen die werken met behoud van uitkering doen leuker en nuttiger werk in plaats van het vegen van allang schone trottoirs. Waarom zou je nog een wedstrijd aangaan met een Rotterdamse wethouder die niets meer is dan een slecht luisterende kneus die zichzelf resultaten aanrekent die niet van hem zijn? In 2017 hebben ruim 1500 Rotterdammers een baan gevonden en hun uitkering beëindigd, niet dankzij het Leefbaar beleid maar ondanks het Leefbaar beleid. Een resultaat van het feit dat uiteindelijk als laatste regio van Nederland ook eindelijk de economie in Rotterdam e.o. groeide. Het is allang duidelijk in Rotterdam is vooral sprake is van stagnatie. De regio is al voorbij gegaan door Eindhoven en omgeving als belangrijkste 2de economische regio van Nederland. Amsterdam is uiteraard 1. Het is een kwestie van tijd totdat andere regio's Rotterdam ook voorbij gaan, de haven wordt economisch steeds minder belangrijk, weinig werkgelegenheid en weinig economische meerwaarde. Zeker als de traditionele kolen- en olie-overslag gaat verdwijnen. Maar Leefbaar blijft groot, het beleid blijft dus dom, de armoede neemt verder toe en de Rotterdamse samenleving verhard en splijt. Ajax wint, maar ik denk dat er ook in Amsterdam weinig reden is voor feest. Rotterdam wordt langzaam aan een stad waar je niet moet willen wonen een groot verarmt getto in Nederland. Niet dit jaar al, niet volgend jaar. Maar wel over 10 jaar. Ik zal niet naar Amsterdam verhuizen maar zeker niet in Rotterdam blijven. Er zijn betere plekken in Nederland.

1 Reactie
Audiomind
Audiomind9 mrt. 2018 - 23:05

Mooie bijdrage Daan.