AIVD onderzocht: bedreigde Wilders' Israël-connectie de staatsveiligheid?

De inlichtingendienst AIVD deed in 2009 en 2010 onderzoek naar PVV-leider Geert Wilders en diens Israëlische contacten. Dat meldt de Volkskrant op basis van een eigen onderzoek naar twaalf jaar beveiliging en de gevolgen daarvan op Wilders. Wat bleek, de AIVD ging de gangen van Wilders na, omdat er serieuze vragen waren gerezen over de loyaliteit van de PVV-leider en mogelijke Israëlische beïnvloeding.

Het AIVD-onderzoek is uitzonderlijk, omdat de geheime dienst bijzonder terughoudend is wanneer het gaat om het onderzoeken van een zittend politicus. De reden daarvoor is dat de dienst wil vermijden dat ze ingezet wordt door de regering om de oppositie te onderzoeken. Ook oud-leidinggevenden van de AIVD noemen in de Volkskrant een onderzoek naar een politicus ‘een absolute no-go’.

Daartegenover staat dat de AIVD er scherp op moet toezien dat buitenlandse overheden zich niet onwenselijk met Nederlands beleid bemoeien en geen bedreiging voor de nationale veiligheid vormen. Redenen genoeg om het reilen en zeilen van Geert Wilders onder de loep te nemen, aangezien het bijna-langstzittende Kamerlid al sinds 2006 in de commissie-Stiekem zit, waar gevoelige informatie van de AIVD en MIVD wordt besproken. Daarbij gaat het vaak om gevoelige informatie uit Midden-Oosten.

Dubieuze contacten van Wilders waren onder andere Zeev Boker, de tweede man op de Israëlische ambassade in Den Haag tussen 1997 en 2003, volgens AIVD-analisten een positie die is voorbehouden aan personen die in verbinding staan met de Israëlische geheime dienst Mossad. Dat laatste wordt overigens ontkend door een oud-chef van de AIVD. Ook Elliott Wagschal, in 2004 beleidsmedewerker van de net uit de VVD gestapte Wilders, is verdacht. Wagschal komt rechtstreeks van de Israëlische ambassade, vertrekt na twee jaar en wil met geen woord over zijn tijd bij Wilders spreken.

Ook het frequente bezoek van de Israëlische ambassadeur Harry Kney-Tal (2005-2011) roept vragen op. Volgens bronnen binnen de PVV zelf bezocht de ambassadeur Wilders soms wekelijks in de Tweede Kamer. Dat leidde er zelfs toe dat toenmalig PVV-Kamerlid Hero Brinkman geïrriteerd opmerkte zich niet te willen ‘laten gebruiken voor de Israëlische zaak’. Volgens Brinkman fungeerde de PVV als marionet voor de Israëlische regering, wat schadelijk zou zijn voor de partij zelf. De contacten tussen Wilders en de ambassadeur bekoelen daarna niet, wel kiest Wilders ervoor om voortaan naar de ambassade te gaan. Volgens een aanwezige PVV-medewerker werd daar gesproken over de Israëlische politiek, maar ook over toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen.

Ook werden er vraagtekens geplaatst bij de contacten tussen Wilders en de hoge Israëlische generaal Amos Gilad, verantwoordelijk voor de veiligheid van Israël. Wilders bezoekt hem meermaals in Israël, waar de twee spreken over hoe de Israëlische zaak het best gediend kan worden. AIVD-analisten verwonderen zich erover dat op inlichtenconferenties in Israël in exact dezelfde bewoordingen over de islam wordt gesproken als Wilders doet in het Parlement. Een van de analisten zegt daarover in de Volkskrant dat dit geen toeval kan zijn. Bewijs dat Wilders inderdaad een pion van Israël is, is er echter niet.

Maar wat waarschijnlijk de druppel was die de AIVD ertoe zette een onderzoek naar Wilders te starten, is het contact met Gidi Markuszower in 2008. De Amstelveense ondernemer Markuszower is woordvoerder van de Nederlandse tak van Israëlische politieke partij Likud en actief bij BLEW, een stichting die de beveiliging van joodse bijeenkomsten doet en waarvan de leden zelfverdedigingscursussen krijgen in Israël, gegeven door oud-militairen. Markuszower wordt door Wilders op de kieslijst van de PVV gezet, waarna minister Ernst Hirsch Ballin de AIVD vraagt de contacten van Markuszower met de Mossad na te gaan. In die periode ontvangt de AIVD ook informatie over Wilders, waarop de geheime dienst tot onderzoek gaat. In 2010 stapt Markuszower op, nadat de AIVD hem een ‘risico voor de integriteit van Nederland’ vond.

Wat het onderzoek naar Wilders oplevert, is niet bekend. De betrokkenen binnen de regering en de AIVD zwijgen in alle toonaarden en ook Geert Wilders zelf weigert herhaaldelijk te reageren op vragen van de Volkskrant. De Israëlische contacten van Wilders zijn sindsdien wel bekoeld. De reden daarvan is volgens joodse bronnen dat Wilders keer op keer nutteloos bleek voor de Israëlische zaak door voortdurend hoog van de toren te blazen, maar uiteindelijk nooit iets om te zetten in beleid.

Ook het feit dat Wilders steeds radicaler wordt steekt. Wat uiteindelijk de vriendschap met veel Israëlische contacten echt opdroogt, is het standpunt van Wilders over ritueel slachten. Daarmee maakte de PVV-leider zich zo ongeliefd, dat uit die hoek de financiële steun voor de PVV vrijwel compleet opdroogde. Wilders moet het nu vooral hebben van één Amerikaanse donor: de radicale David Horowitz.