Afwijzing doet pijn

In de menselijke kudde waar we zo dolgraag bij willen horen, is niets erger dan afgewezen worden. Negeren, ik vind jou niet leuk: het doet allemaal pijn en al eerder werd aangetoond dat het zelfs het immuunsysteem ongunstig beïnvloedt. Afwijzing willen we liever niet.

Het valt daarom te verwachten dat in de ontwikkeling van de mens er ook mechanismen moeten zijn ontwikkeld die ons door de pijn van afwijzing heen helpen. Wat dat is werd gevonden via hersenonderzoek.

Bij sociale afwijzing wordt het opioïden systeem geactiveerd. Opioïden zijn opiumachtige stoffen die een pijnstillende werking hebben. Bij fysieke pijn wordt dat ook geactiveerd. Lichamelijke pijn en afwijzing zijn voor ons dus ongeveer hetzelfde. Snel het kusje van mama erop is een stootje opioïden tegen de afwijzing of de zere knie. Stil maar.

Maar hoe wordt zo’n onderzoek gedaan?

18 volwassen vrijwilligers deden aan een fake datingprogramma mee. Ze kregen foto’s en een biografietje te lezen van andere volwassenen. Vervolgens kozen ze de leukste potentiële partner. Alles was nep en de deelnemers aan het onderzoek wisten dat ook. Daarna gingen ze de scanmachine in en werd er naar de hersenen gekeken, terwijl ze hoorden dat de gekozen persoon niets in hen zag. In dezelfde gebieden waar bij pijn opioïden vrijkomen, kwamen bij afwijzing die natuurlijke pijnstillers ook vrij. Ook trouwens als de uitgekozen persoon liet weten de proefpersoon wel leuk te vinden. Die natuurlijke pijnstiller komt dus vrij om de pijn van afwijzing te verzachten en om de beginnende verliefdheid een beetje op te vrolijken. Net echte drugs dus.

Uit het onderzoek bleek ook dat je in je leven een zekere weerbaarheid op kunt bouwen en dat daarmee de mate waarin de opioïden vrijkomen samenhangt. Die lui met een plaat voor hun kop, die door de samenleving heen banjeren en nooit iets door hebben, zeker niet dat ze eigenlijk ongewenst zijn, danken die plaat voor hun hoofd aan de eigen opioïden.

Volgens mij hebben politici zo hun weerbaarheid opgebouwd. Overal lopen ze blauwtjes, maar ze gaan maar door met het redden van het land terwijl niemand ze nog wil.

Hup! Met hun kop in de hersenscan en eens kijken of die niet torenhoge doses opioïden in de hersenen hebben. Zo veel dat het eigenlijk onverantwoord is om nog aan het maatschappelijk verkeer deel te maken.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige Gezonde Weetje van de Dag: Maagbloedingen door de bezuinigingen

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek