Ik ging met een tegenstander naar de A12-blokkade
Afvallen mag geen vereiste zijn voor goede zorg
© cc-foto: Carolien Coenen
Reacties (73)
iedereen kan meer bewegen en meer groente en fruit eten, overgewicht leidt tot kanker en hartklachten en hogere zorgkosten !
Ik ben zelf een tijdje 80 kg geweest terwijl ik normaal ergens rond de 70 kg ben. De snertopmerkingen die ik lukraak naar mijn hoofd kreeg deed mij realiseren dat het echt niet leuk kan zijn om dik te zijn. Sommige mensen denken echt dat ze het recht hebben om opmerkingen te maken. Zelf ben ik altijd wel bezig met sporten, maar het is nog nooit bij mij opgekomen om iemand te vertellen dat ie dik is. Dus ipv een debat tussen dik vs. dun, is dit eigenlijk een debat tussen fatsoen en pestkoppen. Maar dat vind ik eigenlijk met alle discussies op dit moment. De pestkoppen vinden dat ze de vrijheid hebben om hun haat uit te dragen en worden boos als ze geen gelijk wordt gegeven.
Afvallen mag geen vereiste zijn voor goede zorg. -> Goede zorg is een vereiste voor afvallen.
https://www.erasmusmc.nl/nl-nl/sophia/patientenzorg/artikelen/ernstige-obesitas-bij-kinderen-heeft-vaak-medische-oorzaak https://www.nji.nl/Overgewicht-Probleemschets-Risicofactoren https://amazingerasmusmc.nl/actueel/dik-ben-je-niet-voor-de-lol/ En om valse voorstellingen uit de weg te gaan. Nee ik ben niet dik, nooit geweest ook. Ik weeg al mijn hele leven lang 54 kilo. bij een middelmatige lengte. Ik kon altijd weten wat ik wilde. Voor anderen. Van bier en andere alcoholische versnaperingen kun je ook dik worden. Voor degenen die graag drinken maar nooit teveel eten.
Bij 20% de kinderen met ernstige obesitas (op zich al een kleine groep) was er sprake van een medische oorzaak die ook behandeld moet worden. Dan hebben we het niet over de mildere vormen bij kinderen die in veel hogere mate voorkomen en eerder aan leefstijl zijn toe te schrijven.
DanielleDefoe Vaak aan de leeftype van de ouders die continue met hun gewicht bezig zijn? Ik heb dat al eerder genoemd. Ik heb daar een heel artikel over gelezen maar dat is al lange tijd geleden.
Er is vrij veel onderzoek naar het gedrag van "foodies". Dat zijn niet degenen die hun kinderen dik voeren. Het is ook geen grote groep.
Uiteindelijk gaat elk pondje door het mondje. Alle mensen die langdurig vasten worden zo mager dat ze bij wijze van spreken door een lampenglas kunnen. Aangezien diëten vaak leiden tot een jojo-effect, is het effectiever om meer te bewegen. Dat kan in de sportschool maar bijvoorbeeld ook door veel te wandelen. Je kunt beginnen met een kilometer of 5 en dat langzaam opvoeren. Je conditie gaat met sprongen vooruit en je gaat je ook nog beter voelen. Nederland telt ruim 10.000 kilometer aan gemarkeerde Lange Afstand Wandelpaden en streekpaden. Daarnaast zijn er duizenden kortere routes.
Er zijn ook medicijnen waar je dik van wordt, vertel mij als het enkel gaat om het pondje dat door het mondje gaat hoe dat kan? Antipsychotica en sommige anti-depressiemiddelen hebben zo'n invloed op je lichaam. Ook hormonen hebben dat. Is het toevallig dat vrouwen in de overgang neigen naar gewichtstoename. Ook al eten ze precies hetzelfde als daarvoor?
Als je minder sport in een week, heb je toch ook minder energie nodig. Hetzelfde is met medicijn gebruik. Bij sommige medicaties verandert je activitteit of je metabolisme. Daar pas je dan ook je energie inname aan aan.
@GB Je haalt oorzaak en gevolg door mekaar. Niet iedereen is hetzelfde en zoals Wat al zegt, het is een discussie tussen onverdraagzamen en slachtoffers. Tussen de bully's en de slachtoffers. De bekende mensen met een ongeoorloofde mening over anderen of andersdenkenden. Het gelijk via intimidatie en beschuldigingen halen, terwijl ze dat niet hebben. Generaliseren, terwijl daar geen reden voor hebben en anderen beoordelen volgens hun eigen kortzichtige ervaringen en wereldbeeld.
Als die arts je echt 'walgelijk' heeft genoemd dan kun je alsnog een klacht indienen: https://www.zorgklacht.nl/klacht-huisarts
Overgewicht en roken, de grootste verdienmodellen van de afgelopen eeuw. In beide gevallen ben je omringd door mensen die roepen dat je er niks aan kan doen, en valt iedereen over je heen als je daar je schouders over ophaalt. Als je de peuk niet aansteekt rook je niet, en als je op tijd stopt met eten heb je geen overgewicht. Het is een keus. Sta er dan ook achter. Als het waar is wat je vertelt, heeft iemand geprobeerd toe te passen dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Heeft niet gewerkt. Hoeft ook niet, als jij kan doen wat je wil doen, waar zou het probleem dan moeten zitten? Veel artsen juichen toe dat je er bij elk bezoek slechter aan toe bent, en gaan zich pas zorgen maken als je je leven in eigen hand neemt. En dat moet natuurlijk verantwoord worden: 35 jaar een relatie met de Weduwe van Nelle gehad. Dan steek je die op een dag gewoon niet meer aan, probleem opgelost. Dokter boos, omdat in mijn verzekering geld bleek te zitten dat hij in zijn zak had kunnen steken om te 'begeleiden'.
Uit ervaring weet ik hoe het is om bij elke consult naar een diëtist te worden verwezen. En naar sportscholen en zwembaden. Het maakt je onzeker en bang om uitgelachen te worden. Terwijl de overgewicht ook een gevolg van stress kan zijn. Elke dag een flinke scheut adrenaline die niet verwerkt kan worden zorgt er ook voor dat men gaat groeien. Eén keer per week krijgen we eten die met een P begint en dat is dan lekker. (patat, pizza, pannekoek, pasta, ) Van minder stress ga je ook wel afvallen maar dan zouden de artsen niet alsmaar de nadruk op je gewicht moeten leggen en ook naar de omstandigheden thuis moeten kijken.
Dikste onzinverhaal ooit gehoord. Stress de schuld geven van overgewicht. Bijna 20 jaar in de horeca gewerkt en best veel stress gehad maar nooit overgewicht gehad terwijl ik gemiddeld 10 uur per dag tussen het eten stond. Het eten dat je noemt is niet lekker, het is vooral makkelijk.
KM, als ik ook in de horeca gewerkt zou hebben, zou ik ook geen last van overgewicht hebben. Want dan heb je motivatie enz. om door te gaan. Als je met adrenaline geen uitweg hebt, dan hoopt zich dat op.
Als je eigenlijk geen excuus hebt, is ieder aangeboden (onzin)excuus er 1. Te veel aan adrenaline kan (bij}werkingen hebben, maar daar hoort dik worden niet bij. OF het met zijn dat je zo onrustig wordt dat je dat met eten probeert weg te werken. Is het toch weer een eigen keuze.
Beste Jannie, Er zijn genoeg mensen die in de horeca hun geld krijgen en geen motivatie hebben. Motivatie krijg je niet door in de horeca te werken. Motivatie is een eigenschap (die je aan kan leren) die er voor zorgt dat je bepaalde beslissingen neemt, of juist niet. Ik heb de motivatie om geen drugs te nemen of te gaan roken als de adrenaline door mijn lijf giert. De motivatie om NIET langs de coffeeshop te gaan om rustig te worden. Als ik bang ben of onzeker heb ik de motivatie om NIET een lijntje coke te snuiven of mij vol te gieten met alcohol. Als je last hebt van overgewicht, zoek dan motivatie om daar (wel) iets tegen te doen. Die motivatie krijg je NIET door excuses te zoeken, in tegendeel... een excuus is (vaak) een reden om iets NIET te doen. Onzekerheid en angst zijn gedachten in je hoofd, voorspellingen in negatieve zin waarvan je denkt dat het het gaat gebeuren of denkt dat andere mensen dat gaan denken. Er is maar 1 persoon die Jannie kan veranderen en dat is Jannie zelf. Het leven van Jannie gaat om 1 persoon en dat is Jannie zelf...en hoe anderen daar over denken...als Jannie daar over na moet gaan denken dan is het einde zoek, dan ga je een hoop denken, maar je gaat het nooit zeker weten, het blijft bij denken.
Stress is wel degelijk een van de factoren. KM Jij hebt niet eens tijd om te eten! Jouw stress valt vermoedelijk weg als je 's avonds op je salarisstrook kijkt.
Nou Minoes, Horeca staat al jaren achter elkaar in de top 10 van slechtst betaalde banen, dus als je geen stress krijgt van een laag salaris, dan heb je helemaal gelijk.
Dankjewel Minoes&Tuin, Die arm om m'n schouder .. Als mantelzorger mis je veel maar dat kan ik niet overal openbaar vertellen.(heb ik ook hier al vaak gedaan) En sommige mensen gaan toch altijd vanuit hun eigen standpunt uit dat het zus of zo moet..
Hey Jannie, Acute stress gaat gepaard met adrenaline, chronische stress echter met cortisol. En laat dat nou een hormoon zijn dat de behoefte aan zoetigheid voedt, de suikerspiegel ontregelt, en wel degelijk tot verandering van de stofwisseling leidt. Het Cushing-syndroom, waarbij iemands bijnieren veel te veel cortisol produceren, leiden tot vetzucht met een specifieke vetverdeling (centrale adipositas, buffalo-hump). Verhoogde cortisolspiegels als gevolg van chronische stress hebben wellicht niet een zo ernstig effect, verwaarloosbaar is het zeker niet. Daar komt bij dat heel wat mensen die chronische stress hebben, zich staande houden met sugar-highs, en veel suiker is helemaal alles behalve gezond. Natuurlijk hebben mensen die je wel even zullen vertellen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je leefstijl, gelijk. Dat neemt niet weg dat lang niet alle mensen de ruimte hebben zich aan de stressfactoren te onttrekken. Denk aan zwaar overbelaste mantelzorgers, alleenstaande ouders, armoede en schulden, eenzamen, mensen in relaties die gekenmerkt worden door geweld (partnermishandeling, ouderenmishandeling). Dat soort onontkoombare stress is van een heel andere orde dan een zeer drukke baan (die immers een einde aan de werkdag kent). Helaas moeten veel mensen het eerst meemaken voordat het tot ze doordringt.
@ Hanneke Kouenberg, Dank.. Ik hoor bij de eerste groep die u noemde.. Daarnaast, ik kan heel goed van snoep en koekjes afblijven. Alleen op de zon en woensdagen mag ik van mezelf iets extra's bij de koffie hebben. Wandelen met de hond doe ik ook en nog naar een sport/ gym.school. De wandelclub komt nog, door die corona-toestanden kan nu toch niets gedaan worden in groepen. Vroeger ging ik op de fiets naar m'n werk, 10 km verderop, was broodmager.. Echt overdreven dik ben ik ook niet maar wat dunner is wel leuker ja. Bedankt voor alle support.
Als alle anekdotes kloppen dat zijn de artsen redelijke horken. Dat neemt niet weg dat artsen en hulpverleners bij sommige mensen ook best wel een confronterende aanpak moeten kiezen. Want meegaan in het beeld van de patiënt dat het wel meevalt, dat er allerlei andere oorzaken zijn (dan de houding, het gedrag van de patient zelf) en dat starten met meer bewegen moeilijk is, helpt helemaal niet. En je merkt dat er genoeg mensen zijn die na zo een confrontatie toch goed gaan nadenken over het eigen gedrag en hun leven veranderen.
Ik heb (helaas) ook meegemaakt hoe sommige collegae onbeschoft met mensen omgaan - juist op het moment dat die mensen uiterst kwetsbaar zijn. Of zich buiten de spreekkamer grof over mensen uitlaten. Helaas komen er in de medische beroepsgroep volstrekt onaangepaste, welhaast (of: regelrecht) psychopathische typen voor. Het is absoluut waar: mensen met overgewicht of obesitas worden anders benaderd. Hoe vaak een willekeurige klacht niet afgeschoven wordt op overgewicht. Sommige mensen in de spreekkamer beginnen zich op voorhand al te verontschuldigen - hartverscheurend is dat. Daar komt bij dat het idee rondom overgewicht toch vooral is: eigen schuld. Terwijl: als het zo eenvoudig was af te vallen, zouden er, gezien het het enorme stigma dat dik-zijn oplevert, geen dikke mensen rondlopen. Dikke mensen zijn met hun dik-zijn zelden blij, hebben veelal juist een enorme schaamte, en laag zelfbeeld. Natuurlijk is het zo dat ernstig overgewicht grotere risico's met zich meebrengt voor sommige ingrepen. En ja, zeer ernstig overgewicht beperkt soms de mogelijkheden, omdat bijvoorbeeld de ring van de MRI een bepaalde diameter heeft. Daarover schamperen of neerbuigend praten lost het probleem alleen geenzins op. Het maakt de drempel voor dikke mensen naar de dokter te gaan alleen maar groter. Het risico de les gelezen te krijgen over dingen die ze allang weten en ook al hebben uitgeprobeerd, met een trap na bovendien, is te groot. Het veel gepredikte adagium 'minder eten, meer bewegen' is bovendien veel te kort door de bocht. Eten is met zo veel sociale en psychische factoren verbonden - nog afgezien van het feit dat ik echt niemand ken die het met slechts dat advies voor elkaar gebokst heeft langdurig twintig kilo af te vallen. De mensen die dat wel lukte, kozen een aanzienlijk holistischer benadering, zochten sociale steun en, hoe cynisch, sloegen nogal eens alle adiezen van het Voedingscentrum in de wind.
@Hanneke, Ik leef met een partner die van de huisarts tabletten heeft gekregen waarin xeroxat is verwerkt. Het kwam wel eens voor dat hij de tabletten liet staan. Waardoor er sterkte stemmingswisselingen ontstaan. Daardoor liep ik dagelijks (en nog wel eens. ) op eieren. Je weet niet hoe je moet reageren op zijn woorden. Of soms dagenlang niet tegen je praten alsof je lucht bent. Daardoor stond ik constant in de vluchtstand. En daar ga je ook van groeien. Hij is niet slecht, zeker niet maar soms wilde ik hem wel achter het behang plakken.. Ja, op de verwijsformulier naar een diëtist staat - obees- maar echt, te veel eten doe en deed ik niet.. wel is er bij mij twee jaar geleden kanker ontdekt in de baarmoeder, alles moest er uit. Maar voor die ontdekking liep ik wel een paar jaar met verschrikkelijke pijn in maagstreek.. Wat weer als reactie gaf bij mensen dat: "je moet niet zoveel eten en dunner gaan worden."..
Hanneke Kouwenberg Mooie bijdrage en realistisch! Maar je zal weinig positieve reacties krijgen. Het is het gif in de maatschappij dat zich verspreidt, zoals veel reacties hier puur gif zijn.
"Het veel gepredikte adagium ‘minder eten, meer bewegen’ is bovendien veel te kort door de bocht. Eten is met zo veel sociale en psychische factoren verbonden " Dit is ook weer erg kort door de bocht. Alsof eten, en ook meer dan nodig eten, altijd met zo veel sociale en psychische factoren verbonden is. In best veel gevallen, is het niet ingewikkelder dan een betere balans te vinden tussen eten en bewegen. En ja, er zijn ook situaties waarin het met zo veel sociale en psychische factoren te maken heeft. "afgezien van het feit dat ik echt niemand ken die het met slechts dat advies voor elkaar gebokst heeft langdurig twintig kilo af te vallen." De wereld is groter dan wat jij ervan meemaakt. Ik heb op tv wel voorbeelden gezien.
@ Jannie Mag ik je aanraden de website van Het Verdwenen Zelf eens te bezoeken? Wat je beschrijft komt mij akelig bekend voor, en ik denk niet dat het zo simpel is als 'hij is niet slecht...' Lees je alsjeblieft in over narcisme, narcistisch geweld en emotioneel / psychisch geweld. Een partner die je negeert of je laat lijden onder sterke stemmingswisselingen, waardoor je op eieren loopt, is je emotioneel aan het mishandelen!
Echt belachelijk als een arts zo met je omgaat. Het is ook totaal niet hoe ze het hebben geleerd, ze weten echt wel beter.
"Afvallen mag geen vereiste zijn voor goede zorg" Uh, ja hoor dat mag het wel. Zeker als afvallen een essentieel onderdeel is van de behandeling die er voor zorgt dat uw klachten verdwijnen. Het zou namelijk getuigen van het verlenen van slechte zorg als overgewicht niet meegenomen wordt in de behandeling. Of u er zelf wat mee doet, dat mag u lekker helemaal zelf weten. Maar ik begrijp dat u gewoon van een arts wil horen, hier heeft u een pilletje en alles komt goed....
Als je je been breekt bij het skiën, krijg je de opdracht niet meer te gaan skiën. Ik heb meegemaakt dat een jongen omgekomen is omdat hij tegen een boom kwam. Dit omdat hij naast de piste ging skiën wat hij wel vaker bleek te doen. Iedereen had heel veel met de specialist wiens zoon dat was te doen. Werkelijk niemand die het zijn ( de zoon) eigen schuld vond.
Minoes, Dat weet jij niet maar uiteraard zal zoiets uit piëteit met de nabestaanden niet gezegd worden. Dat is hetzelfde als iemand aan longkanker overlijdt die 2 pakjes per dag rookte. Dan is er ook piëteit met de nabestaanden maar denkt iedereen in zichzelf "tja, 2 pakjes per dag, dan vraag je erom" . Dan zijn we weer terug bij het stukje van Milou.. Ieder pondje gaat door het mondje en toen ze 14 was zat ze volgens mij niet onder de medicijnen? Wellicht dat de huisarts bewust heeft gekozen voor een "harde" aanpak omdat al het andere niet hielp. Ik kan de gehele casus van Milou niet beoordelen want er wordt ook een hoop niet duidelijk.
'“Zie je het zelf niet? Zie je niet hoe walgelijk en dik je bent?”' Ik neem dit met een korrel zout, ik kan me niet voorstellen dat er in Nederland artsen rondlopen die zo bot zijn.
Yup, die zijn er. Heb er -helaas- meerdere meegemaakt tijdens mijn coschappen en specialistenopleiding.
We leven in een land waar sportscholen openblijven als bibliotheken sluiten Ben je dik, ben je roker, heb je een geestelijk probleem Mag niet, kan niet en ga maar sporten Ja - echt waar zelfs mensen met ernstige psychische klachten die voorheen nog werden opgenomen en zware medicatie moeten slikken - ga maar sporten De lichaamscultuur is dominant geworden en iedereen die afwijkt daar moet op worden neergekeken. Want het ligt altijd aan jezelf Dus ga sporten - dat kost de maatschappij niks
Rokers worden (terecht) verketterd omdat het schadelijk is voor de roker en zijn omgeving, dik zijn is ook gewoon gevaarlijk voor de persoon die te dik is (behalve mensen die ziek zijn natuurlijk!) omdat de kans op hart en vaatziekten enorm toe neemt.
@ MaxMax De correlatie tussen overgewicht en hart- en vaatziekten enerzijds en diabetes anderszijds is dan bekend, de causale relatie staat niet vast. Er zijn ook die andere hypothesen aanhangen, namelijk dat opbouw van vetweefsel een uiting is van toenemende insulineresistentie. Inderdaad zijn dunne diabeten slechter af dan dikke. Ook de vraag of arteriosklerose niet eigenlijk een soort auto-immuunziekte is (aktueler dan ooit in deze COVID-crisis!) speelt. De vraag is dan ook of je dikte bestrijden of het onderliggende probleem.
Kijk dat is nu precies wat ik bedoel Jij vind het fantastisch mensen te verketteren mooi dat is de kutwereld waar we dus in leven
Wat een lomperik die arts , dat kunnen ze nu en dan zijn. Niks van aantrekken en gelukkig heb je nu een andere arts. Zou natuurlijk wel verstandig zijn om wat aan je overgewicht te doen zoals de rokers zouden moeten stoppen ect ect .
"Gelukkig heb ik inmiddels een arts gevonden die mij zonder vooroordelen behandeld" Dat dat pas na zo'n moeizame weg gebeurt, is heel triest. Gelukkig heb je nu eindelijk iemand gevonden, die je serieus neemt. Maar heeft die het nu ook helemáál niet over het overgewicht? Afvallen is geen garantie voor genezing (dan zouden we dat nu ook voor corona in kunnen zetten: afvallen, dan word je beter). Met overgewicht heb je welzeker een kwetsbaarder gezondheid dan zonder overgewicht. Ik mag hopen dat de arts je (ook) daarbij goed helpt. "goede zorg mag nooit, maar dan ook nooit een privilege zijn." Volledig mee eens. Of je nu overgewicht hebt, rookt, drinkt, een klein inkomen hebt, iedereen heeft recht op de gezondheidszorg die hij/zij nodig heeft.
@vdbemt [ Afvallen is geen garantie voor genezing (dan zouden we dat nu ook voor corona in kunnen zetten: afvallen, dan word je beter). ] Afvallen is - met name voor mannen - wel een goed idee als je na onverhoopte corona besmetting niet op de IC wilt belanden.
Jezus Bemt jij trapt ook al in die val, het gaat níet over de vraag of overgewicht wel of niet besproken moet worden. Natuurlijk heeft een arts het erover, als dat problematisch is voor de gezondheid, maar de manier waarop is nogal belangrijk hè. De arts in het voorbeeld hierboven is een gemene klootzak en zou niet eens mogen praktiseren wat mij betreft. Bed side manner is een van de belangrijkste onderdelen van het beroep, en do no harm zelfs het eerste gebod
Beste Karingin."maar de manier waarop is nogal belangrijk hè. " Dat is toch waar ik mee begin: “Gelukkig heb ik inmiddels een arts gevonden die mij zonder vooroordelen behandeld” Dat dat pas na zo’n moeizame weg gebeurt, is heel triest. ". " Natuurlijk heeft een arts het erover, " Dat is mij bij haar laatste arts niet duidelijk. De schrijfster gaat naar de arts voor iets, maar hoort dan (op een niet fraaie manier) dat ze moet afvallen. Het lijkt erop dat ze niet voor haar overgewicht naar de arts gaat maar voor iets anders. En dan bot geconfronteerd wordt met haar dik zijn. Nu heeft ze een arts die daar, tot haar genoegen, goed mee omgaat. Maar betekent dat dat deze de oorzaak van haar klacht (ook?) ergens anders zoekt en het niet over het overgewicht heeft ? Dat is dan wel prettiger voor de schrijfster, maar ook niet goed.
Alles zou er op gericht moeten zijn om (leefstijl)obesitas bij kinderen te voorkomen. Eenmaal te zwaar is het erg moeilijk er nog van af te komen.
@Nick het is een goed advies maar vaak lastig op te volgen. Onze leefwijze met centrale verwarming, weinig lichamelijk werk, overvloedig verkrijgbaar calorierijk voedsel&drank etc zit ons in de weg.
@Nick. Ik raad iedereen die overgewicht heeft aan af te vallen. Overgewicht maakt je kwetsbaar voor diverse aandoeningen (Hart- en bloedvaten, infarcten, kanker; en ook corona)
Het is zeer stellig wat hier wordt gesteld. Zelf was ik ook te zwaar en structureel afvallen is DE HEL. Merk met de tweede lock-down dat ik toch TE snel weer verval in oude gewoonten..... Bijvoorbeeld van een alcoholist vragen wij wel te stoppen met drinken, alvorens die de juiste zorg krijgt. Dus ik begrijp de complexiteit wel. Het simpel diagnostiseren op basis van gewicht, lijkt mij zeker niet wenselijk. Maar werken aan betere leefgewoonten is echt essentieel, gezien de impact die overgewicht heeft op de gezondheid en de gezondheidszorg. De 'Anti-Fat-Bias' is nooit goed, maar hoe moet de maatschappij dit gaan inrichten. Prima geagendeerd, maar welke oplossingen zijn er?
Alcoholisme is niet te vergelijken gast, je kunt zonder alcohol, zonder eten ga je dood. De oplossing voor artsen die fat shamen is heel simpel; na een x aantal klachten en geen verbetering licentie afnemen. En uiteraard moet het bij de opleiding aandacht krijgen. Fat shaming heeft nix te maken met het stimuleren van een gezonde leefstijl
@Karingin. "je kunt zonder alcohol, zonder eten ga je dood. " Gezien het feit dat de schrijfster overgewicht heeft, gaat die niet zo snel dood. En kan ze met minder eten af. Alcohol kan verslavend zijn, eten ook. Dat zal ook bij velen met overgewicht het geval zijn: niet kunnen stoppen met eten. In wezen is het een kwestie van evenwicht tussen wat je eet en drinkt en hoeveel energie je verbruikt (beweegt). Dat is heel persoonlijk. Bij overgewicht ben je uit balans.
@Karingin Als een arts iemand er op wijst dat die persoon te dik is, is dat volgens jou dan ook fat shaming?
@Karingin, alcohol is inderdaad totaal anders dan eten. Maar ook daar wordt gevraagd om mee te stoppen. Net als met tabak. Zelf is mijn calorie intake ook niet altijd in balans met mijn behoeften en ik worstel ermee. Dus weet hoe lastig het is. Afvallen is nog wel te doen, maar op gewicht blijven is een ramp (ondanks dat ik bovengemiddeld veel sport, maar altijd honger heb). Licentie afnemen zou een optie kunnen zijn. Maar ik denk dat we bij de wortel aanpakken, dus opleiding. De vraag moet worden beantwoord hoe stimuleren wij een gezonde leefstijl, zonder direct naar fat shaming te gaan. Dat is een zeer belangrijk, waarbij het wel zeer lastig is hoe fat shaming te duiden. In het voorbeeld van de schrijfster is het evident, maar er zijn grote grijze gebieden.
"Zie je het zelf niet? Zie je niet hoe walgelijk en dik je bent?” Wauw, dat ik kijharde psychische mishandeling. Mag de arts in kwestie alsnog voor worden aangeklaagd. En dat bij een 14-jarige. Bizar! De discussie zelf is een lastige met enerzijds de frustraties van degenen die het betreft en de belanghebbenden (denk aan voedingsindustrie en farmacie) alsook de wetenschap dat een gezond voedselpatroon ervoor zorgt dat een hoop mensen van de medicatie kan. Mensen met overwicht shamen helpt niet. Een verstandig arts weet dat en probeert andere ingangen. Maar hoe de vizieuze cirkel kan worden doorbroken, dat is waar iemand met overwicht soms, maar niet altijd, achterkomt. Waarschijnlijk door toeval, aanleg, een goede arts / psychotherapeut of wat geluk? Tot die tijd wens ik iedereen met overwicht toe vrijgewaard te blijven van sociopaten als de beschreven arts.
Ik was op mijn vijftiende ook te dik, ik had overgewicht. Dit was niet zo gezond, zei de schoolarts. Dus, toen ben ik gaan afvallen. Want, ik wil liever gezond zijn. Gezonde geest in een gezond lichaam Ik zag/zie mijzelf niet als 'slachtoffer'. Als ik te dik ben, is dat mijn eigen schuld.....
De stofwisseling van de één is niet die van de ander. Schuld is niet het juiste woord denk ik.
Nou, in mijn geval was het wel eigen schuld... Dit gezeur over dik zijn. Ja, dat is slecht voor je gezondheid en ja, het is je eigen schuld... Je wordt dik, omdat je teveel koolhydraten eet....Daar heb je ZELF controle over.... Ik vind die slachtoffercultuur een beetje zielig. Je bent altijd overal 'slachtoffer' van. Maar als ik dik ben, is dat mijn eigen schuld....
De stofwisseling wisselt per persoon, dat klopt, sommigen kunnen heel veel eten en worden niet dikker, bij anderen lijkt elke calorie opgeslagen te worden. Maar het is een sprookje dat je 'van water' dik wordt behalve in uitzonderlijke gevallen waar het lichaam letterlijk vocht vasthoudt. Water wordt niet omgezet in vet, daar zijn processen voor nodig die in een menselijk lichaam niet voorkomen. Over minder eten en meer bewegen: als er minder calorieen je lichaam ingaan dan het verbruikt val je af, zo simpel werkt stofwisseling wel. Maar dat is niet het hele verhaal en al helemaal geen makkelijke oplossing (en een volwassen arts die een kind de vernieling in praat is eerder deel van een probleem dan een oplossing).
Wat een kutopmerking. Het is juist steeds duidelijker dat heel veel mensen er écht nix aan kunnen doen
Zoals alles je eigen schuld is, zeker. Het is de zieke mentaliteit, die heerst bij degenen die op een of andere manier zichzelf het recht toegeeigend hebben om te oordelen over anderen. En dan vooral negatief op persoonlijke basis. Ik ben altijd extreem mager geweest, de reacties waren ook altijd voorspelbaar. Ik at niet gezond en te weinig vezels en groente. Dezelfde argumenten die ook gelden voor mensen met overgewicht. Ik at gedurende lange tijd een uitgebreid ontbijt, 2 x warm s'middags en s'avonds en dan nig een uitsmijter met brood voor het slapen gaan. Slagroom dieet en eiwit concentraten. Body building tot ik eindelijk een gewicht had van 58kg naar 66 kg had opgekrikt in een periode van 10 jaar. Kon zo veel frikandellen, kroketten, sauzijnbroodjes eten als ik op kon en nig steeds kan. Op vakantie zonder gewichttraining viel ik zo weer 5 tot 6 kg af in 2 weken. Dat is de omgekeerde wereld, en was erfelijk. Mijn vader en opa hadden dezelfde problemen. Ben 1:80 m lang en dan is 58 kg erg dun. Ben nu over de 60 en weeg eindelijk 75 kg, maar gezien mijn vader en opa zal ik weer af gaan vallen tot 65kg. Die mensen zijn er ook, en die krijgen de opmerking: lijdt jij aan die eetziekte? Bang om hem bij naam te noemen. Ik wens iedereen sterkte bij de onverdraagzaamheid van velen over het gewicht. Je hoort niet bij de "normale" burger, dat geldt niet alleen als je er anders uit ziet. Andersdenkenden hebben er ook mee te maken. Mijn huid is ook dik geworden. @Aart Je zag hezelf niet als slachtoffer, maar was het wel. De opmerkingen slaan nergens op en getuigen van een onterecht superioriteitsgevoel. Jij hebt kunnen afvallen, zoals ik heb aangekomen. Maar stel dat dat niet lukt, voor wat voor reden dan ook. Wilskracht is niet genoeg. Net zoals gezond zijn en blijven geen kwestie van wilskracht is. Iedereen heeft recht op optimale zorg, en het probleem is door te wijzen naar het overgewicht niet opeens verdwenen of genezen. Dat geldt uiteraard ook voor psychologische en psychiatrische hulp.
@Karingin 'Wat een kutopmerking. Het is juist steeds duidelijker dat heel veel mensen er écht nix aan kunnen doen' Mensen die ziek zijn ja, die kunnen er niks aan doen. Maar mensen die te dik zijn omdat ze te veel eten en niet sporten kunnen daar wel degelijk iets aan doen.
@Starter "De stofwisseling van de één is niet die van de ander." Helemaal waar. Iedereen heeft een eigen evenwicht van 'brandstof " opnemen en 'de energie verbruiken". Als je dat evenwicht niet doorhebt en/of je er niet aan kunt houden, is dat wel gewoon je eigen schuld. Een ander kan je helpen, maar het niet voor je doen.
@Karingin "Wat een kutopmerking. Het is juist steeds duidelijker dat heel veel mensen er écht nix aan kunnen doen" Onzin. Stop je er meer calorieen in dan je verbrand, dan word je dik. Zo simpel is het. Ik kan me wel voorstellen dat er fysieke en mentale oorzaken zijn waarom mensen kampen met teveel eten. Maar dan zou je dat moeten behandelen. Neem niet weg dat fat-shaming onacceptabel is!
@Karingin. Wat is "er niets aan kunnen doen"? Medische oorzaken daar gelaten, is het toch een kwestie van willen. (Karakter). Rokers, alcoholisten en andere verslaafden kunnen er ook niets aan doen. Dan ben je dus verslaafd. Als je verslaafd bent aan eten, heb je nog meer karakter nodig om ervan af te komen.
Zo te zien barst het hier van de (nep)experts m.b.t. de werking van het menselijk lichaam en dan in het bijzonder de spijsvertering. Eigenlijk is het zoals Gimli zegt: alles in je leven, maar dan ook letterlijk alles moet een oorzaak hebben waar je persoonlijk invloed op hebt. Helaas voor al die mensen: het lichaam is geen motor en de spijsvertering heeft maar weinig overeenkomst met de verbranding van een motor. En zelfs échte experts zijn het erover eens dat ze nog steeds niet alles weten van de exacte werking.
“Karingin Wat een kutopmerking. Het is juist steeds duidelijker dat heel veel mensen er écht nix aan kunnen doen” Dat is wel ongenuanceerd, het is niet zo dat “heel veel” mensen er echt niets aan kunnen doen. Het is waar is dat de een sneller dik wordt dan de ander, maar daar zal het eetpatroon dan op aangepast moeten worden. En ik weet wel een beetje waar ik over praat, woog op mijn 16e al 80 kg en sindsdien is dit alleen maar toegenomen, met strikt drie x in de week fitness weet ik mijn gewicht op de 100 kg te houden met een lengte van 185. Als ik niet vrij intensief sport vormt zich al snel een lelijk buikje en zwembandjes. Vergt een stevige discipline.
Eigenlijk word dit gewoon snel een vrije wil discussie Aart is existencialistisch ingesteld. Ik geloof dus in vrije wil. Vrije wil, binnen bepaalde maten in ieder geval. Binnen condities Ja, ik was dik en ik heb toen kei en kei en kei en kei en keihard gesport. En toen was ik wat minder dik. Ik wist zelf ook wel van, ok, ja, ik moet hier iets aan doen. Dieet, of sporten. Ook geen ramp, om dik te zijn. Maar, liever niet. Ik bedoel, het is geen 'schande' om dik te zijn. Maar, ik was het liever niet. Wat jullie met je lijf doen, kan me niets schelen. Ik heb daar geen mening over. Het kan me niet schelen dat je 200 kilo bent. Van mij part ben je 800 kilo. Je hebt programma's, waarin mensen van 300 kilo afvallen en dan op een gegeven moment 90 kilo zijn. Het kan wel, maar leuk is anders. ZIe het dan als een soort cold turkey haast. Zo kut is dat, ongeveer Iemand als Miloe gelooft eigenlijk niet in vrije wil. Alles overkomt je altijd maar en je bent altijd van alles slachtoffer. Aart is een reincarnatie van Jean Paul Sartre, daarom sta ik er anders in Kijk, ik maak nu ook steeds afwegingen. Zoet eten ? Dat is lekker. Slank zijn ? Dat is ook fijn. Maar, het kan niet allebei. Dus maak je een afweging en je moet zelf met de gevolgen leven. Ja, ik at een tijdje veel vette, zoete dingen. En toen werd ik weer dik, maar ik wist van ja, ok, dit is wel gewoon mijn eigen schuld. Jullie kunnen zoveel leren van mij.
@LaBou. Het lichaam is geen motor. De brandstof die er in gaat, wordt verbruikt, met als restant (uitlaat)gassen. Bij de mens ligt het iets anders. Wat er in gaat wordt verbruikt OF (als de energie niet gevraagd wordt) opgeslagen (dik worden; DAT doe een motor niet) met als restant faeces.
LaBou Je hebt gelijk, maar ook als wetenschappers m.b.t. dit onderwerp, al wel heel veel weten omdat ze erin gespecialiseerd zijn, blijven mensen hier zeggen wat ze zeggen. Ook al kloppen hun theorieën niet, het maakt niet uit. Overal gaan ze achter feiten aan, behalve hier, hier gaan ze voor gemakzucht. Dat geeft ze een fijn gevoel, allemaal worden ze er nl. vooral zelf beter van. Het is een ode aan henzelf. Als dat dan t.k.v. een ander moet, so be it.
Je moest ook eens weten wat een afslank-obsessie van moeder soms met kinderen doet. Zo kan dat ook voor een arts gelden die vind dat het kind te dik wordt. Dat kan een levenslange averechtse uitwerking hebben doordat kinderen zich juist gaan focussen op eten. Kinderen die daardoor minderwaardigheidsgevoelens krijgen en juist een focus op eten gaan leggen die allesbehalve gezond is. Niet zelden is het een opmaat voor de ontwikkeling van zowel anorexia als boulimia alsmede overgewicht. Je lichaam en geest, je spijsvertering, je hongergevoel veranderen juist sterk door jojo gedrag waardoor je juist bereikt wat je zegt te willen voorkomen maar in de hand gewerkt door de manier waarop de samenleving met het vingertje wijst. Gemakkelijker is het ingeval van verslaving om van een alcoholverslaving af te komen, alcohol heb je nl. niet nodig om te leven, eens wel. Drinken van alcohol moet je niet, eten wel. Daarnaast is bewezen dat een chronisch slaapgebrek kan leiden tot overgewicht en hormonen van invloed zijn. Men heeft velerlei aanwijzingen en onderzoek is nog volop gaande.