Affaire Hoes: daar gaat onze persoonlijke vrijheid

Dinsdagavond blikte Kaj van der Linden, mannetjesmaker, streng in de camera van EénVandaag en zei ongeveer: “Als je aan de drank bent, doe er wat aan. Als je een verhouding hebt met je secretaresse, maak het uit, want de tijden zijn veranderd”.

Dit alles naar aanleiding van Onno Hoes, die zich een avond lang door de Maastrichtse gemeenteraad de oren gewassen zag omdat hij geprobeerd had een akelig etterbakje te versieren, terwijl hij met een verborgen camera gefilmd werd. Dat versieren zou in strijd zijn met de waardigheid van het burgemeestersambt.

Afwijkende levensstijlen Van der Linden had gelijk. Wij leven in een tijd van afnemende tolerantie. Ooit dacht de overheid dat de maatschappij maakbaar was. Nu gelooft zij in de maakbaarheid van de mens. Dat blijkt uit de vele aanwijzingen die de burger tegenwoordig krijgt over de juiste manier van leven, in de vorm van verplichte inburgeringsprogramma’s en de controle- en boetecultuur van handhavers en stadswachten. Overal zien wij een terugkeer naar de opgelegde braafheid van de jaren vijftig en beperking van de ruimte voor afwijkende levensstijlen. Het dwars zitten van coffeeshops behoort eveneens tot dit patroon net als de feitelijke criminalisering van vele vormen van prostitutie door allerlei gemeentelijke regelgeving. Daar hebben nu ook al organisaties last van die burgers verenigen met een niet tot de mainstream behorende seksuele voorkeur. Steeds meer gemeentes definiëren hun ontmoetingscentra als seksinrichtingen. Dit alles wordt aangeblazen door vertogen over de ‘pornoficatie’ van de buitenruimte waarmee men dan leuke en onzedig geachte juffrouwen op reclame-affiches bedoelt die blijk zouden geven van onderdrukking.

Spionnetjes

Dit is een kwestie van mentaliteit. Onno Hoes is van die mentaliteit het slachtoffer geworden. Op Frontaal Naakt maakte Peter Breedveld zich onlangs kwaad over het feit dat de Maastrichtse burgemeester wel alom op steun kon rekenen toen Powned hem met die verborgen camera zo’n teringstreek leverde. Maar dat de meeste mensen het reuze vernieuwend vonden als Castricum en Weesie zulke trucjes met gewone burgers uithaalden. Daar zit iets in. Aan de andere kant zegt de Schrift dat er in het rijk der hemelen meer vreugde heerst over één bekeerling dan over honderd rechtvaardigen. Zo mag je óók blij zijn dat door de affaire Hoes een aantal mensen de schellen van de ogen vallen: die zogenaamde vernieuwers willen een terugkeer naar de tijd, toen de buurvrouwen via spionnetjes in het raamkozijn elkaar op hun fatsoenlijkheid controleerden. Zonder zonde

Bij mijn weten citeerde niemand in de gemeenteraad van Maastricht dat andere wezenlijke bijbelwoord voor affaires zoals die rond Onno Hoes: “Wie van U zonder zonde is, werpe de eerste steen”. En er zal in de hoofdstad van Limburg – die zich weer eens op zijn kleinstedelijks en van zijn meest benepen kant heeft laten zien – aan de toog en in de media ook wel genoeg zijn verteld dat een burgemeester niet chantabel kan zijn. Maar chantabel word je pas als de goegemeente zich met je seksuele escapades wil bemoeien. Zo lang het gaat om seksuele avonturen die volwassenen uit vrije keuze met andere volwassenen aangaan, heeft niemand daar wat mee te maken. En zo lang een hoogwaardigheidsbekleder niet lazarus of stoned op het werk verschijnt, behoort zijn of haar consumptiepatroon ook tot de privésfeer.

In de jaren zestig wierp een groot deel van de Nederlandse bevolking het juk van de hypocrisie van zich af om te kiezen voor een libertijnse levenshouding. Dat wordt nu aan alle kanten teruggedraaid. Kaj van der Linden heeft ons gewaarschuwd. Als we niet oppassen wordt de op een breed front ingezette aanval op de persoonlijke vrijheid door de overheid en het benepen deel van de publieke opinie met succes bekroond.

Update 20.35 uur

Woensdagmiddag zwichtte Onno Hoes voor de druk van de patjepeeërs en trad af. Pritt Stift, de hoofredacteur van Geen Stijl toontzich tevreden. “Ha! Deze is voor de hat0rs, de Volkskranten, de Villamediaas, de Bas Heijnes, de JP Geelens en de Hans Beerenkampen. Voor de vingerwappende goegemeente die vond dat er weer eens grenzen werden overschreden”, schrijft de haatimam der reaguurders. En zo is in de donkere dagen voor kerst de ware vrijheid weer een slag toegebracht.

Beluister dit opiniestuk hier

 

Volg Han ook op Twitter

 

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)