Advocatuur moet af van uurtje-factuurtje-mentaliteit

De overheid moet bezuinigen en met de gevolgen komen veel organisaties in aanraking. Ook de advocatuur ontkomt er niet aan. Hun dienstverlening wordt door de beroepsgroep als zo uniek ervaren dat bij de minste of geringste financiële ingreep het hek van de dam is en moord en brand wordt geschreeuwd. En dat niet alleen. Ook onze rechtsstaat is dan direct in het geding. En dat is pas echt schrikken!

Gelukkig zijn er nog genoeg advocaten en oud-advocaten die de bezuinigingen niet alleen maar zien als een nadeel voor de juridische dienstverlening. Zij zien het ook als een voordeel, omdat er eindelijk een echte prikkel is om de eigen dienstverlening en bedrijfsvoering eens heel kritisch onder de loep te moeten nemen. Leveren wij nog wel wat de klant echt van ons wil? Vraaggestuurd leveren in plaats van aanbod gericht werken zoals de advocatuur altijd gewend is geweest.

Ook het al oude verdienmodel van uurtje-factuurtje werkt al heel lang niet meer om tevreden klanten te houden. De huidige klanten willen vooraf duidelijkheid hebben over een totale eindprijs voor een zaak of kwestie waarvoor de advocaat wordt ingehuurd. En niet een hoog uurtarief en een volstrekt onbekend aantal uren dat uiteindelijk aan de rechtshulp moet worden besteed.

Dat vraagt van advocaten allereerst ondernemerschap en creativiteit. Maar ook een bewustzijn dat tijden veranderen en dat de samenleving verandert, en daarmee ook de positie van de advocaat. Niet meer de dienstverlener zijn met een voor leken bijna niet te begrijpen jargon waarvoor ook nog eens relatief veel betaald moet worden. Die dienstverleners waarvan het beeld nog altijd bestaat dat het allemaal goed verdienende professionals zijn. Terwijl dat beeld ook al heel lang is achterhaald door de werkelijkheid.

Prijsvechters Verstandige advocaten leren van de bezuinigingen dat hun verdienmodel van uurtje –factuurtje achterhaald is en niet meer van deze tijd. Vaste en transparante prijzen zijn ook heel goed toepasbaar voor de juridische dienstverlening van de advocatuur. Evenals dat het geval is in allerlei andere sectoren van dienstverlening. En zelfs prijsvechters zijn denkbaar. Natuurlijk is het systeem van vaste prijzen een verdienmodel dat voor de advocaten zelf minder prettig is. Je moet immers vooraf een helder zicht en inzicht hebben in je kostenniveau, je efficiency van je bedrijfsvoering en de winstgevendheid van je dienstenportfolio. Het uurtje-factuurtje verdienmodel bood de gelegenheid om inefficiënt te werken want de winstgevendheid werd niet bedreigd. De klant betaalde zelf de inefficiëntie van zijn advocaat. De advocaat kon namelijk de inefficiëntie gewoon doorberekenen naar zijn klant. Gewoon meer uren die in rekening werden gebracht.

Slimme ondernemers zien kansen bij veranderingen. Als stakende advocaten meer vanuit de wensen van hun klanten een oplossing hadden gezocht voor de bezuinigingen dan was men niet gaan staken. Die kostbare tijd was dan beter besteed geweest om zich te heroriënteren op hun eigen business en verdienmodel. Leveren wat je klant vraagt en dat tegen een vaste prijs. De zorgsector weet daar alles van.