Boeddhistische wijsheid? Hoezo? Het bekende sereniteitsgebed (http://en.wikipedia.org/wiki/Serenity_Prayer) waarin (voor het eerst) verschil gemaakt wordt tussen dat wat je kunt veranderen en dat waarover je geen macht hebt is geschreven door Reinhold Niebuhr, geen boeddhist. http://nl.wikipedia.org/wiki/Reinhold_Niebuhr
Zal dat ook opgaan voor een situatie waarin je zit waarvan je weet dat het je gezondheid blijft aantasten, gelukkiger steeds zieker worden omdat je gaat accepteren dat je leefomstandigheden ziekmakend is lijkt mij niet te accepteren.
Nu nog niet, Frank. Ik ook niet, hoor. Maar ik ken inderdaad mensen die beetje bij beetje hun lot aanvaarden en daar het beste van proberen te maken. Het zijn vaak vriendelijke, geduldige en goedlachse mensen geworden, ook, als ze voorheen niet zo waren. Anderen worden er juist nog bozer en droeviger door. Maar aanvaarding kan en het gebeurt. Vorige week in Engeland een 89 jarige gesproken hierover. Ze was altijd een vechter en kwam altijd weer alles te boven. Luctor et Emergo kon haar lijfspreuk zijn. Nu wil ze na september eigenlijk liefst in haar eigen huisje nooit meer wakker worden. Ze merkt dat de vermoeidheid die haar nu treft letterlijk een dodelijke vermoeidheid is, vindt dat eng, en gelijk accepteert ze het al leeftijdgebonden. Het is tijd, vindt ze... Als dat geen acceptatie is...
Sommige dingen blijven onacceptabel. Je eigen 'geluk' en rust zoeken is voor mij een heel ander verhaal in dit tranendal.
Klopt, wanneer ik door mijn kinderen zou worden opgeborgen in zo'n geriatrische gevangenis hoop ik dat er iemand me een kogel door de kop jaagt.