Zorgelijk hoe weinig we tegenwoordig nog een vuist kunnen maken tegen de doorgeschoten rechtse krachten. Ik heb het idee dat er tegenwoordig (ook binnen vakbonden) veel te veel eigen belang, korte termijn visie, en vriendjespolitiek meespelen, ipv het algemeen belang in het oog te houden. En de werkgevers zijn natuurlijk zo altijd de winnaars.
Met het verstrek van Edith Snoey zijn de problemen binnen de AbvaKabo niet opgelost. Er is nog een lange en kostbare weg te gaan voordat er weer een gezonde vakbond is. De interne organisatie dient op orde gebracht te worden en de relatie met de achterban hersteld. Daarnaast zijn er nieuwe vormen van 'belangenbehartiging' nodig om ook de jongeren aan de AbvaKabo te kunnen binden. De pensioendiscussie was de druppel die de emmer bij Edith over liet lopen. Uiteraard was er meer. Vanaf de herverkiezing van Edith Snoey tot voorzitter waren er problemen tussen haar en de rest van het bondsbestuur. Edith was de enig overblijvende van het oude bondsbestuur en de wijze van optreden van oude bestuur was de vereniging niet vergeten en keerde telkens in de discussie terug (binnen en buiten het bondsbestuur). Interessant wordt de positie van Xander den Uyl binnen de AbvaKabo. Xander werd vorig jaar niet herkozen als bondssecretaris, maar hield wel zijn positie in het ABP. Dat had hij te danken aan zijn band met de voorzitter van de AbvaKabo, Edith Snoey. Nu deze band doorgesneden is, is het zeer de vraag of daarmee de invloed van Xander op de pensioendiscussie weg is en of hij überhaupt zijn functie binnen het ABP kan behouden. Uit de reacties die ik krijg, maak ik op dat bondsraadsleden zijn die zich afvragen of er nu niet doorgepakt moet worden. Of er niet nog meer bondsbestuurders vervangen moeten worden. Een aantal voldoet niet aan de verwachtingen.
Ik ben benieuwd waar het inhoudelijk precies over ging. De neoliberaal economische berekeningen tegenover 'sociaal' economische berekeningen misschien? Casino Pensioen tegenover Gegarandeerd (...) Pensioen?
De macht terugpakken mensen. Het begint bij het eten, en daar eindigt het dan ook gelijk :-)
De gestaalde kaders lijken aan de winnende hand. De werkgevers lachen zich intussen rot. Want het gemiddelde vakbondslid is ver in de vijftig, man en blank. Oftewel, wie wordt er nog lid van een vakbond?