Aboutaleb, vis niet in dezelfde vijver als Wilders

Aboutaleb spoort Nederlandse moslims aan zich uit te spreken tegen de islamitische staat en jihadisme. Hij stoort zich aan ‘gebrek aan moreel leiderschap. Dat moeten we gaan kweken’.

Deze week kwam Wilders met een kamervoorstel om iedereen die naast zijn Nederlandse paspoort er ook een heeft uit een islamitisch land, een anti-sharia verklaring te laten tekenen. Daarin moet komen te staan dat zij in Nederland niet de sharia (islamitische wet) willen invoeren en afstand nemen van alle gewelddadige passages in de koran.

Wilders weet donders goed dat er geen meerderheid in de Kamer is voor een discriminerende wet en dat zijn gedachtegang dwars tegen de basisprincipes van de rechtstaat ingaat: iedereen is in principe gevrijwaard als verdachte, mits concrete en individuele bewijzen daartegen in te brengen zijn. Het zal Wilders worst wezen. Een effectieve publiciteitsstunt is voor hem een rake campagnezet. Goed voor de peilingen.

Ahmed Aboutaleb zal ook in zijn tweede termijn als burgemeester van Rotterdam niet schromen om de islamitische gemeenschap te wijzen op haar verantwoordelijkheden en dus afstand te nemen van het moslimextremisme staat vandaag in het AD: “De beste bescherming voor de ruim één miljoen moslims in Nederland is afrekenen met idioten.”

Voordeel van de twijfel

Waarom geef ik Aboutaleb het voordeel van de twijfel? Omdat ik zelf ook weleens denk dat de vrede liefhebbende 99.99% meer ijver moet tonen en effectiever de samenleving deelgenoot kan maken van het geloof waaruit zij kracht en troost put en hoe ver dat af staat van de horror van IS. De tweede en derde generatie moslims, bewapend met goede opleidingen, stabiele levens en een helder zelfbeeld zijn talloos. Velen onder hen hechten waarde aan hun moslimidentiteit en koesteren het als hun elementaire existentie. Het moet toch veel pijn doen om te zien dat onder de vlag van de islam horror-propaganda wordt verspreid, geworven door een fascistische sekte? Je zou dan toch alles uit de kast willen halen om daartegenin de schoonheid en troost die de islam jou schenkt in beeld willen brengen?

Zelf doen

Natuurlijk, vele individuen en organisaties hebben zich uitgesproken tegen IS. Maar een krachtige, zichtbare beweging is het niet. Juist nu zou een groot gebaar tegen terrorisme vanuit de moslimgemeenschap de ultieme maatschappelijk politieke zet zijn om xenofobische politiek te ontzenuwen. Nu het in Nederland aan bindende politieke leiders ontbreekt die expliciet hun burgers verkondigen dat de horrordaden van IS niets met moslims te maken heeft – zoals Obama deed bij zijn oorlogsverklaring tegen IS – moeten de moslims het maar zelf doen.

Ik betwijfel of Aboutaleb mijn analyse deelt, maar we komen wel tot dezelfde conclusie: de onderkenning van een leemte en gebrek aan effectief intellectueel leiderschap binnen de moslimgemeenschap. In Rotterdam wordt men op daden afgerekend, niet op woorden.

Bruggenbouwer

Wat is de meest saillante bijdrage van Aboutaleb aan wat hij ‘kweken van moreel leiderschap onder de moslims’ noemt? Rotterdam was de enige stad waar het college van burgemeester en wethouders politieke consequenties verbond aan het jarenlange geklaag over het ontbreken van de stem van een jonge generatie middenklasse moslims in het maatschappelijke debat. Rotterdam trok een welbespraakte, onder moslimjongeren geliefde, islamgeleerde en intellectueel aan als bruggenbouwer. Ze maakten een academische plaats voor hem vrij als mentor om deze jongeren te inspireren en uit te dagen binnen de denkkaders van burgerschap en democratie hun identiteit vorm te geven en hun betrokkenheid met de samenleving te articuleren.

Dat was Tariq Ramadan, de naam die Aboutaleb liever nooit meer wil horen. Ramadan trok volle zalen aan bij zijn publieke colleges en debatten. Hij was te succesvol, vond de islamofobe lobby in Nederland, en moest vertrekken. In het jaar dat Aboutaleb als burgemeester begon, zwicht de gemeente voor de anti-Ramadan-druk. Ramadan moest vertrekken en volgens hemzelf, in NRC september 2009, durfde Aboutaleb het niet voor hem op te nemen. Volgens woordvoerders wilde Aboutaleb geen bemoeienis in de desbetreffende zaak, lees: geen poot uitsteken, om het weren van Ramadan tegen te houden.

Nu spreekt Aboutaleb anno 2014 over de noodzaak van leiderschap onder moslims? Helaas maar waar: Aboutaleb vist uit dezelfde populistenvijver als Wilders. Geen woorden maar daden, Aboutaleb. Om te beginnen: schrijf een excuusbrief aan Tariq Ramadan. Deze opinie verscheen eerder in de moslimkrant.n