‘Aanzuigende werking’ menselijk asielbeleid blijkt rechtse mythe

Er is geen wetenschappelijk bewijs dat vluchtelingen een bestemmingsland kiezen op basis van het asielbeleid in het betreffende land. Het heeft dan ook weinig zin om de opvang voor asielzoekers te versoberen of vluchtelingen op een andere manier te pesten, bijvoorbeeld door het hen onmogelijk te maken om aan het werk te gaan.

Uit onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut, in opdracht van het kennisinstituut van het ministerie van Justitie en Veiligheid, blijkt dat toeval een flinke rol speelt bij de keuze voor een asielaanvraag. “Denk daarbij aan toevallige ontmoetingen met personen die hulp aanbieden of op nieuwe mogelijkheden wijzen of aan het zonder geldige verblijfspapieren staande worden gehouden op straat door de politie in een land”, schrijven de onderzoekers.

Veiligheid is de belangrijkste overweging voor vluchtelingen. “Conflict, oorlog, geweld, politieke onveiligheid, hongersnoden, natuurrampen en het ontbreken van voldoende hoop op een beter leven zijn de centrale redenen dat asielmigranten hun landen verlaten.” Dat blijft zo tijdens de vlucht. Een gebrekkig toekomstperspectief voor de kinderen of discriminatie kunnen redenen zijn om door te reizen naar een volgend land. Ook het sociale netwerk van vluchtelingen speelt een grote rol. De aanwezigheid van vrienden en familie beïnvloedt de keuze voor een vestigingsland.

De onderzoekers concluderen dat het “niet te onderbouwen” is “dat het Nederlandse asielbeleid een ‘aanzuigende werking’ heeft”. “Andere factoren dan asielbeleid [hebben] een veel grotere invloed op de komst van asielmigranten.”