Aan de lieve kinderen

Het lijkt erop dat als men in de politiek iets heeft gezegd, of voor of tegen iets heeft gestemd, men nooit maar dan ook nooit meer iets anders mag vinden.

De vraag is dan wie de kinderen dan verzorgen moet. Sommige jongeren komen in een gevangenis omdat er geen normale opvang is.

In veel gevallen gaat het geram door ja, maar het neemt blijkbaar flink toe als ouders en kinderen de hele dag bij elkaar zitten. Verder helemaal mee eens JanB!

"De vraag is dan wie de kinderen dan verzorgen moet" Ik zal de laatste zijn die zegt dat het een eenvoudig probleem is.

@ Andreas De vraag waarom veel ouders de aanwezigheid van hun eigen kinderen niet verdragen (want daar komt het, bot geformuleerd, in veel gevallen op neer) is een tamelijk confronterende. Maar hij moet gesteld en beantwoord worden denk ik. Daar zit de kern van het hele probleem.

Nou zíjn er ouders met een persoonlijkheidsstoornis, die geloven dat ze niets fout doen als ze hun kind tot de grond afbranden of slaan. Verwaarlozing en geweld komt ook veel voor bij verslaving; ouders zijn onmachtig om hun prioriteit van de verslaving weg te halen en voor hun kind te zorgen. Verslaving is een stoornis, een ziektebeeld, en daarom vind ik het een vorm van onmacht. Want: veel mishandeling komt voor uit onmacht; teveel tegelijkertijd, oververmoeidheid, stress (zeer wel mogelijk financieel). Die ouders voelen zich vreselijk als ze tegen hun kind geschreeuwd hebben, of een tik gegeven hebben. Er is nogal een verschil tussen deze categorieën, al is het maar omdat de eerste groep niet “leerbaar” is. De onmachtige groep valt gewoon op de rit te helpen. Ik denk zeer zeker dat verwachten dat ouders homeschooling en werk “gewoon” wel naast elkaar zullen combineren, de pedagogische vaardigheden van ouders niet bepaald zal ondersteunen. Zie in mijn eigen omgeving hoezeer ouders op hun tandvlees lopen.

In het buitenland geeft men dit soort problemen niet of veel minder. Dat doet vragen rijzen. Waar zit het probleem? De nederlandse opvoeding is dan de eerste verdachte. Nederlandse kinderen krijgen weinig discipline en gevoel voor gezag bijgebracht. Er moet "onderhandeld" worden met de kroost ipv dat ouders gewoon kunnen zeggen dat iets niet kan of dat het nu welletjes is geweest. Polderen in de speelkamer. Dat wreekt zich vooral onder de huidige omstandigheden. Onderhandelingen over de beschikbaarheid van de spelcomputer laten zich slecht combineren met prijsonderhandelingen met een toeleverancier die nu vanuit huis moeten worden gevoerd. De hele dag gekrijs aan je hoofd is bovendien ook niet bevoordelijk voor de ouderlijke rust. De vraag is echter of een hele samenleving toe moet geven, ten koste van vele levens, aan het feit dat veel ouders hun kinderen niet op kunnen voeden. Een opvoedcursus (online) zou beter zijn. Daar waar sprake is van een verslavingsproblematiek is mijn tolerantie overigens écht minimaal. Ik had het aan het begin van deze thread al over uit de ouderlijke macht zetten. Voor deze categorie zou dat zeker een optie zijn. Een dergelijke problematiek speelt ook buiten coronatijden immers een probleem. Niet iedere verslaafde ouder hoeft zich daarbij zorgen te maken over het behoud van ouderlijk gezag wat mij betreft. Maar zodra er sprake is van stelselmatige verwaarlozing of mishandeling (met blauwe plekken) dan wordt op een gegeven moment toch wel een grens bereikt.

PS correctie: speelt ook buiten coronatijden => vormt ook buiten coronatijden

Ben het met je eens hoor, Jan. Mishandeling is mishandeling - de oorzaak verandert daar niets aan. Er is ook geen reden bij bepaalde categorieën daar milder mee om te gaan. Hooguit kun je hopen dat verslaafde ouders van hun verslaving af komen, en dan adequaat blijken te zijn (en de onder toezicht stelling van voorbijgaande aard zal zijn). De schade voor wat betreft band en gevoel van veiligheid is dan helaas waarschijnlijk al aangericht.

Emotionele mishandeling kan even fnuikend zijn voor kinderen en wordt slecht opgemerkt. Betere hulpverlening en vooral beter toegankelijke hulpverlening is hard nodig. Banden moeten daarnaast niet te snel doorgesneden worden vind ik. Er zijn diverse methodes om hulp te verlenen. Daar ontbreekt het vaak aan vaak door zoiets onbenulligs als geldgebrek. Onbenullig in dit kader dan. Betere kinderen maakt later betere volwassenen. Actief luisteren naar kinderen is belangrijk. Daar ontbreekt het weleens aan door tijd-en geldgebrek of ondeskundigheid.