Trump beging meer misdrijven
50.000 verborgen werklozen ontbreken in deze grafiek
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (12)
Voor de volledigheid moet je natuurlijk ook bij de getallen van vorige jaren een aantal verborgen werklozen op tellen. Dat zullen er vorig jaar vast geen 50.000 zijn geweest, maar toch.
Het wordt tijd dat duidelijk wordt hoe Nederland er werkelijk uit ziet. Hoeveel mensen werken full-time, hoeveel in deeltijd? Hoeveel zijn er te jong om te werken, hoeveel te oud? Hoeveel te ziek, hoeveel te beroerd, hoeveel willen niet werken? Productie = welvaart. Hoe meer mensen produceren hoe hoger de welvaart. Het zou prettig zijn als ze allemaal iets goeds produceren zodat iedereen die dat wil in welzijn kan leven.
In deze terugang aan arbeidsparticipatie zal toch ook wel zijn opgenomen, alle mensen die vanuit Oost Europa hier werkte en terug naar huis zijn gegaan.
Het lijkt mij allemaal wat minder simpel dan het rekensommetje dat hier gepresenteerd wordt. De grootte van de beroepsbevolking (iedereen 15-65 jaar) in Nederland is -nu- vrij stabiel, maar vergrijst wel. Welliswaar werken ouderen een stuk meer dan 10 jaar geleden, maar de oudste babyboomers zijn/worden dit jaar 63 en en dan daalt het aantal werkenden toch wel heel hard. Vutters staan niet ingeschreven als werkzoekenden. Ook zelfstandigen die het wel mooi genoeg vinden van die leeftijd, zie je niet meer in de werkloosheidsstatistieken. Tov een jaar geleden is de groep 62-64 jaar met ongeveer 50.000 gestegen. Boeiender lijkt mij meer om te kijken naar het aantal banen dat verloren is gegaan van zowel werknemers als zelfstandigen en dat zijn er 136.000 de afgelopen jaar. Tel daar dan die 18.000 'deeltijd WW' bij op dan kom je op 154.000. Eigenlijk is het erger want in het vierde kwartaal 2008 steeg het aantal banen nog met 15.000! De afname sinds 1 januari is, seizoensgecorrigeerd, dan ook 151.000, waarvan 50.000 het afgelopen kwartaal! *cijfers CBS StatLine*
Goed opgemerkt, Frank. Dat zouden er zo maar eens enkele duizenden kunnen zijn.
ik denk dat we ons moeten realiseren dat die mensen die in de kamer zitten vaak zelf geen idee hebben waar ze mee bezig zijn - en hebben ze dat wel, geloof dan dat ze niet voor óns bezig zijn. Allemaal van die carriëremannetjes/vrouwtjes. Zalm was eerst minister van financiën, vervolgens zat ie bij DSB, nu is door de minister van financiën van nu bij ABN neergezet. Na de beëdiging van het kabinet-Balkenende I trad Kok, zoals hij een jaar eerder al had aangekondigd, terug uit de Nederlandse politiek. Na enkele maanden in de anonimiteit geleefd te hebben, aanvaardde Kok in 2003 enkele commissariaten, bij de ING Bank, TPG Post, Shell en de KLM. Punt wat ik wil maken is dit is toch je reinste omkoping? Politici worden allemaal hoge baantjes in het bedrijfsleven in het vooruitzicht gesteld, dan kunnen we het toch niet meer raar vinden dat ze tijdens hun politieke carriëre ook het belang van het bedrijfsleven dienen - en niet van de arbeiders. Dan kan je het woord 'arbeid' in je naam hebben, een standbeeld van troelstra in je sjieke lobby op t partijkantoor.. maar t blijft een partij die de arbeidersklasse al láng verraden heeft.
Dit bewijst eens te meer hoe politici (voornamelijk dan van de regerende coalie partijen uiteraard) ons steeds weer mooie opgepoetste cijfers voorhouden. Ze pochen dan met de doelmatige wijze waarop ze de economie stimuleren. Ze vermelden er ook maar wat graag bij dat er in Nederland veel minder werklozen zijn dan in overige Europese landen. Voor het gemak zwijgen ze over een andere grote groep improductieven, de WAO-ers. Daarvan zijn er in de rest van de Europese lidstaten aanzienlijk minder.
Tja, één op de vijf gezinnen zit in financiële problemen. Dat gaf ook al aan dat er gesjoemeld wordt met de cijfers. Wie is er eigenlijk verantwoordelijk voor deze leugens? Het kan toch niet zo zijn dat een kamermeerderheid dit ondersteund. Of ben ik te naïef?
Er wordt volgens mij niets gelogen Joop, maar de werkelijkheid is iets gecompliceerder dan een simpele presentatie van werkloosheidscijfers. Er worden dan ook geen cijfers 'achtergehouden'. Kijk maar eens op de website van het cbs (.nl)
Depressie. De economische crisis in het midden van de jaren 1870 vernietigde het tot dan heersende ideaal van het liberale kapitalisme: productie door concurrerende ondernemingen voor de vrije markt zou vooruitgang brengen voor iedereen. Het leek de bekroning van de in de revoluties van 1789 en 1848 op het feodalisme bevochten vrijheid van de bourgeosie. Inderdaad had vooral de periode vanaf 1848 een geweldige vooruitgang gebracht op het gebied van economie en wetenschap. Een tijdperk van ononderbroken vooruitgang leek aangebroken. De crisis rond 1875 maakte hieraan resoluut een einde en luidde tevens het einde in van de Britse hegemonie over de wereld, ondanks de groei en de bloei van het 'British Empire' in de jaren daarna. De macht van Frankrijk in de jaren van Napoleon had die hegemonie niet echt kunnen bedreigen. Maar vanaf 1875 tot 1918 moest Groot-Brittannië al Duitsland naast zich dulden. En de werkelijke hegemonie over de wereld werd overgenomen door de Verenigde Staten. Die Amerikaanse hegemonie was op het hoogtepunt in 1945 en begon vanaf 1975 tekenen van verval te vertonen. De neo-liberale globalisering was een poging het tij te keren. Onder president Reagan werd geprobeerd terug te keren naar het kapitalistische ideaal uit de negentiende eeuw: meer markt, meer concurrentie, vrijheid voor de ondernemers, minder overheid. Het resultaat: naast de Chinese is er nu wellicht geen andere economie met een grotere rol van de overheid dan de Amerikaanse. En zoals de crisis rond 1875 het einde van de Britse wereldmacht inluidde betekent de huidige crisis dat de Amerikaanse politieke en economische hegemonie over de wereld ten einde loopt. Na de crisis rond 1875 beleefde de wereld weer een langzame economische opbloei, met als hoogtepunt de jaren direct na de eerste wereldoorlog, op gang gebracht door de Amerikaanse oorlogseconomie. Die opbloei kwam abrupt tot een einde in de grote depressie vanaf 1929. Die depressie vond haar oorsprong in de toenmalige sterkste economie, de Amerikaanse. Pas in 1945, na de tweede wereldoorlog, eindigt de depressie en gaat over in een bloeiperiode met als hoogtepunt de jaren 1967 tot 1973. Eind jaren 70, begin jaren 80 zet langzaam de neergang in en die neergaande fase duurt nog steeds, slechts nu en dan onderbroken door opbloei en ondergang van speculatieve luchtbellen. Dat die neergang langzaam gaat en pas nu het stadium van crisis en depressie bereikt is te verklaren door de inspanningen van de centrale banken van Europa, Amerika en Japan en van het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank. Door zware ingrepen in de markt hebben zij de wereldeconomie overeind gehouden: ten tijde van de beurscrisis in 1987, de kredietcrisis in 1989, de crises in Zuid-Oost-Azië, Brazilië en Rusland in de jaren negentig, om de meest opvallende te noemen. Een andere rem op de neergang was de mogelijkheid winstgevende productieve industriële activiteiten te verplaatsen van Europa, Japan en de Verenigde Staten naar China, India en Brazilië. In het verleden slaagde de wereldeconomie er telkens in perioden van crisis en depressie te overwinnen dankzij de oorlogseconomie in en de wederopbouw na de verwoestende wereldoorlogen, met miljoenen slachtoffers onder de burgerbevolking. Het is echter de vraag of het kapitalisme ook deze keer weer in staat zal zijn de weg omhoog terug te vinden. De dalende winstmarges, het steeds terugkerende probleem van overproductie en onderconsumptie (?vraaguitval? zoals economen dat zo mooi verhullend noemen!) zullen mogelijk met veel moeite onder controle gebracht kunnen worden, maar zeker niet op de korte termijn van één of twee jaar. En intussen zullen werkende mensen de zwaarste klappen moeten opvangen. Het staat vast dat het huidige economische systeem niet kan overleven. Protectionisme zal toenemen, met als gevolg toenemende internationale spanningen. De rol van de overheid in de productie zal zich verder uitbreiden. De sociale conflicten tussen de werkende bevolking enerzijds en de overheid en de economische machthebbers anderzijds worden harder en mogelijk gewelddadiger. Rechts-populistische regimes zullen de strijd aangaan met bewegingen die streven naar een meer sociale en democratische samenleving. Dat is wat ons in de komende tijden te wachten staat. Alkmaar, januari 2009 Willem de Vroomen
goed stukje! Ben het wel met je eens. Het ding met kapitalisme is dat het zich altijd wel kan herstellen. Het kapitalisme 'valt' niet uit zichzelf of iets dergelijks. We moeten het laten vallen of het valt niet. Anyway, ik ben een beetje bang dat we ook nu weer op een (wereld)oorlog afstevenen. Immers, wat is er beter als je overproductie hebt dan ff aan kapitaalvernietiging te doen? Dan kan je lekker winst maken op tanks en vliegtuigen, en op de wederopbouw van wat die tanks en vliegtuigen kapot maken kan je dan ook weer winst maken! En natuurlijk, al deze 'pech' betekend ook wel dat 'we' de broekriem moeten aantrekken. Maar wanhoop niet, na het zuur komt het zoet! Yea right. Dit vind je trouwes misschien wel interessant: http://www.isj.org.uk/index.php4?id=340&issue=115 Over de min of meer empirisch vast te stellen tendens van het kapitalisme dat er steeds minder terug komt (relatief) op je investeringen. 'Min of meer' want er zijn ook 'counter-acting factors' natuurlijk (zoals oorlog, lagere lonen e.d)
Willem, Je gaat me iets te snel. Voor zover ik zie is er slechts 1 crisis gevolgd door een vrij catastrofale oorlog: de crisis van de jaren 30. De stelling dat een crisis in het verleden zijn 'oplossing' vond in een oorlog gaat me dan ook een paar stations te ver. Overigens zie ik geen causaal verband tussen de crisis en WO2. Ik zie wel een causaal verband tussen WO1 en WO2. WO1 vond alleen plaats voor de grote depressie.