Gemeenten kiezen verschillende aanpak bij toekennen energietoeslag

Steeds meer gemeenten nemen maatregelen om inwoners (financieel) te ondersteunen naar aanleiding van de torenhoge inflatie en energieprijzen. Een deel van de mensen met lagere inkomens heeft recht op de energietoeslag van 1300 euro, maar Trouw en de Volkskrant melden dat er tussen gemeenten grote verschillen zitten in de uitvoering hiervan.

Sommige gemeenten besluiten om boven op de energietoeslag, nog andere maatregelen toe te passen. Dat is goed nieuws voor mensen die van dit soort maatregelen afhankelijk zijn om de winter door te komen. Toch zorgen de vele regelingen ook voor ongelijkheid, want in de ene gemeente is meer hulp beschikbaar dan in de andere. 

Het meest zichtbaar is dit bij de energietoeslag. Zowel dit jaar als volgend jaar kan iedereen met een inkomen tot 120 procent van het sociaal minimum een bedrag van 1300 euro krijgen, ter compensatie van de gestegen energiekosten. 

De gemeenten moeten ervoor zorgen dat het kabinetsgeld op de juiste manier wordt besteed. Daarbij verschilt het per gemeenten of zij zich houden aan de richtlijn van het kabinet en alleen de armste gezinnen een toeslag geven, of dat ze het geld aan meer inwoners uitkeren. 

Deels komen de verschillen dus voort uit praktische overwegingen. Bij het armoedebeleid van de gemeente Den Haag gold 130 procent van het sociaal minimum bijvoorbeeld altijd al als norm, waardoor dit ook voor de energietoeslag een logische grens was. Maar sommige verschillen zijn het gevolg van beleidskeuzes. 

Zo besloot Utrecht onlangs de norm te verhogen van 125 procent van het sociaal minimum naar 150 procent. Aan RTV Utrecht vertelde wethouder Linda Voortman dat het college die keuze maakte omdat uit onderzoek bleek dat een groot deel van de huishoudens met een inkomen tot 140 procent van het sociaal minimum nu al geld tekortkomt. 

Dordtse CDA-wethouder Peter Heijkoop, bestuurder voor armoede en schulden van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), zegt tegen de Volkskrant dat het logisch is dat er verschillen zijn. 

“Gemeenten hebben aangedrongen op een landelijke regeling. Toen dit niet mogelijk bleek, zijn we akkoord gegaan met het per gemeente uitvoeren van deze landelijke regeling, op voorwaarde dat elke gemeente kon aansluiten bij het lokale beleid bijzondere bijstand. En dat beleid verschilt nu eenmaal als gevolg van lokale politieke keuzen en lokale maatschappelijke omstandigheden.”