The Mother: onoriginele nonsens

Actiefilm met Jennifer Lopez als ex-huurmoordenaar stelt vanaf de eerste minuut teleur.

Foto credits: Eric Milner / Netflix

In Hollywood is de vuistregel dat je een film in een zin moet kunnen pitchen. Zie alleen al The Player (1992), de klassieker van Robert Altman die om dit hele kolderieke principe draait. De producers van The Mother hebben misschien zoiets gepitcht toen ze leurend met het scenario langs filmstudio’s reisden. Zo van: denk aan James Bond meets The Road (2009), een actiethriller over een huurmoordenaar die ooit van de radar is verdwenen maar weer ten tonele verschijnt om haar 12-jarige dochter te beschermen. Het probleem met dat soort pitches is dat de makers vervolgens, onder druk van de filmstudio die wil investeren, precies zo’n film gaan maken.

Een film die je eigenlijk voortdurend aan andere films doet denken. Zo’n film is The Mother. Jennifer Lopez speelt, tja, de moeder: een voormalig huurmoordenaar die ondergedoken zit in Alaska. Daarbij liet ze haar dochter Zoe (Lucy Paez) achter. Op een dag bereikt haar echter het nieuws dat het leven van haar dochter in gevaar is. Vervolgens kan Lopez zo’n 90 minuten lang laten zien dat ze een onvervalste badass is - en dat doet ze goed, ere wie ere toekomt - achternagezeten door bad guys gespeeld door Joseph Fiennes uit The Handmaid’s Tale en Gael García Bernal. Dit alles geeft de moeder ook een reden om haar kind uiteindelijk ook de kneepjes van het moordvak te leren.

Want tegen het einde van de film helpt Zoe haar moeder met het traceren van vijanden. Na een aantal nodeloze confrontaties over wapengebruik, want Lopez’ personage wil niet, nog zo’n cliché, dat haar dochter in haar voetsporen treedt. Er is werkelijk geen enkel moment waarop The Mother beklijft. Dit is een generieke televisiefilm. James Bond meets The Road, maar dan gemixt met een hoop nonsens.

The Mother, vanaf vrijdag 12 mei 2023 bij Netflix