My Next Guest Needs No Introduction with David Letterman S04E01-02-06: wisselende kwaliteit

David Letterman, een misantroop pur sang, was eigenlijk op zijn best wanneer hij een gast voor zich had die hij verachte. Zie bijvoorbeeld zijn legendarische interview met Paris Hilton uit 2007. Letterman was, in tegenstelling tot veel talkshowpresentatoren, iemand die niet per se bekendstond om zijn goede humeur. Dat was misschien deels een act. Maar de tijden zijn veranderd, en tegenwoordig staat de Amerikaan, inclusief dikke baard, bekend als een olijke, aaibare knuffelbeer. En in zijn talkshowreeks My Next Guest Needs No Introduction praat hij eigenlijk uitsluitend met beroemdheden die hij bewondert.

Dat leverde de afgelopen seizoenen leuke gesprekken op, waaronder met Howard Stern en Tina Fey. Toch kan je je niet aan de indruk onttrekken dat veel tête-à-têtetjes voorbereid en ingestudeerd ogen. Dat valt in het vierde deel vooral op bij het interview met Will Smith. Sowieso zullen veel kijkers dit gesprek al met argusogen bekijken: Smith sloeg immers tijdens de uitreiking van de Academy Awards zijn collega Chris Rock ten overstaan van een miljoenenpubliek in zijn gezicht en daalde in de achting van menig filmliefhebber. Hoewel Letterman en Smith het goed kunnen vinden valt het gesprek, al opgenomen voor het Oscar-incident, onder de noemer ‘niets nieuws onder de zon’.

De dynamiek tussen Letterman en Billie Eilish oogt spannender, vooral buiten het interview, wanneer de twee het tegen elkaar opnemen op een kartbaan. Geestig is ook dat de kartbaanmedewerker Letterman – een fervent fan van Nascar – vraagt: 'Wat betekent deze witte vlag?' Waarop Lettermen repliceert: ‘Dat het tijd is voor het avondeten.’ Wanneer de twee in hun wagentjes zitten vastgesnoerd schreeuwt Eilish tegen Letterman: ‘ Go, motherfucker.’ Letterman reageert gespeeld verbolgen: ‘Ik wil graag bij de wedstrijdleiding melding maken dat ik voor motherfucker wordt uitgemaakt.’

Het interview met Julia Louis-Dreyfus is misschien wel het meest ontroerend, omdat de comédienne en de talkshowpresentator het meest met elkaar gemeen lijken te hebben. En Louis-Dreyfus oogt altijd sympathiek en naturalistisch. Aan het einde van de aflevering – die ook in het teken staat van Louis-Dreyfus’ jeugd – gaan de twee samen vissen en realiseer je je: misschien moet Letterman zijn gasten nog scherpzinniger selecteren. Want dit voelt, min of meer, oprecht.